FanFic.nl

De Kleine Moordenaar

Chapter 1

"Eat dirt, Tommy! HAHAHAHAHAAA!!"

Een schelle, maniakale lach echode door de nacht. Een lach die normale mensen de stuipen op het lijf zou jagen, en waar ze voor geen goud dichterbij zouden willen komen om te kijken tot aan wie de stem toe behoorde. Het was een lach, zo sadistisch dat het niet verbazingwekkend zou zijn als het die van de duivel hemzelf was terwijl hij weer eens met plezier een mens martelde. De lach herhaalde zich, dit keer iets minder luid, blijkbaar raakte zijn adem bijna op. De persoon ademde in en grinnikte nog een beetje na.

De lach kwam uit de achtertuin van een redelijk groot huis, waar een aantal geadopteerde kinderen woonden. Het was erg stil in de buurt. Er waren zelfs geen vogels te horen, maar die waren waarschijnlijk onmiddellijk weggevlucht toen ze de lach hoorden. Om de tuin stond een hek dat bijna niet meer te zien was door de bosjes en struiken die er langs gegroeid waren. Er was helemaal niemand anders in de buurt. Of...

Plotseling klonk er geritsel achter de struiken. Nee, de maniakale-lacher was toch niet de enige in de buurt, maar hij stoorde zich niet aan het geritsel in de struiken en keek dus niet op van waar hij mee bezig was. Tussen de struiken door gluurde iemand naar deze persoon. Het was een jonge meid van een jaar of zestien met lang, blond haar en makkelijk zittende kledij. Haar ogen stonden wijd open en haar gezicht was bleek. Haar adem ging snel en haar hart klopte in haar keel. Wat ze daar zag in die achtertuin kón niet. Het was gewoon niet mogelijk. Toen ze een poosje geleden aan kwam lopen en die lach hoorde, wilde ze eerst wegrennen, maar ze kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en keek voorzichtig door de struiken. Wat ze daar bij de schommel zag kon ze niet geloven. Ze bleef er enige tijd naar staren, waarna ze nog maar net haar gil van angst en ongeloof kon bedwingen. Nu stond ze met beide handen tegen haar mond gedrukt te staren naar dit schouwspel.

Lina Ledger was net onderweg naar huis van een feest bij haar vriendin, toen ze deze maniakale lach hoorde. Maar ze had nooit gedacht dít te zien.

In de tuin stond een klein figuur met een schep in zijn hand. Hij stond voor een gat dat op een zelfgegraven graf leek, en boven het graf hing een schommel. Hij schepte wat aarde van de hoop naast hem en gooide het het gat in. "Heeheehahahaa!!!" lachte hij weer. Met zijn glazige ogen keek hij het graf in en hield zijn hoofd schuin. "Tommy, Tommy.. Je had je bek moeten houden, man.." Hij keek even omhoog en zijn duivelse plastic gezicht kreeg een tevreden uitdrukking. "Hm.. Tommy.." Zijn gemene grijns keerde terug en hij keek het graf weer in. "Yeah.." zei hij alsof hij net op het beste idee ter wereld gekomen was. "Thanks, pal! Je bent geniaal!" Hij gooide de rest van de aarde het graf in en veegde zijn handen af aan zijn vrolijke, kleine overall waar 'Good Guys' op stond. "Li'l fucker," mompelde hij en grinnikte even. Opeens hoorde hij iets uit de struiken komen. Het klonk als een scherpe ademhaling. Snel richtte hij zijn blik op de plek waar het geluid vandaan kwam en keek er met een griezelige blik naar. Even kneep hij zijn ogen tot spleetjes. "Meh," mompelde hij en hij pakte zijn schep op. "Gotta go, Tommy. Ik heb nog een aantal dingen te doen.. Heh heh hehehehheeh.." Hij streek de aarde een beetje glad door er even overheen te wandelen en toen keerde hij met de schep terug naar het huis. Voor hij bij de deur was keek hij nog even om naar de struiken waar hij het geluid vandaan hoorde komen. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht. Hij opende de deur en liep naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.