FanFic.nl

Obsessed - One Direction

Obsession 1

Aimée A. Moon

Kreunend open ik mijn ogen. Waar ben ik? Langzaam kom ik overeind terwijl een stekende pijn door mijn hoofd schiet. Een pijnlijke kreun verlaat mijn mond. Ik sluit mijn ogen om de pijn te verminderen en meteen schiet een flashback van gisteravond door mijn gedachten.

Lachend sta ik met James te dansen in een van de beste clubs van Londen. Mijn heupen bewegen op de maat en mijn handen gaan wild door mijn haar. "Nog een drankje doen?!" Gilt James in mijn oor. Ik knik grijnzend waarna we beiden onze weg naar de bar maken. "Doe maar een breezer!" Roep ik, proberend over de harde muziek uit te komen. James knikt en bestelt voor zichzelf een biertje. Als ik mijn drankje krijg sla ik hem meteen achterover. Een lach verlaat mijn mond als ik zie dat een knappe jongen mijn kant op komt lopen.

Met mijn hand wrijf ik pijnlijk over mijn slaap. Zuchtend ga ik weer liggen. Een harde gil verlaat mijn mond als ik voel dat ik op iemand anders lig. Mijn blik schiet naar de jongen die net op dat moment zijn ogen opent. "W-Wie ben jij?" Fluister ik bang. Ben ik ontvoerd?! "Zayn. Weet je dat niet meer? Van gisteravond." Een zwakke glimlach vormt zich op zijn gezicht.

"Hee ik ben Zayn!" Gilt hij in mijn oor. Ik giechel meisjesachtig. "Aimée!" Roep ik terug waarna ik zacht in zijn oorlel bijt. Een grijns siert zijn gezicht waarna hij dichter naar me toe buigt. Ik gooi mijn armen om zijn nek en kijk hem grijnzend aan. Zayn lacht en begint tegen me aan te dansen. Niet veel later staan we met zijn tweeen te zoenen in een hoekje van de club.

"Ohja.." Mompel ik. "Heb je misschien een paracetamol? Mijn hoofd barst zo uit elkaar." Een grinnik van zijn kant is te horen. "Natuurlijk."

Zayn J Malik.

Met een zwakke glimlach kijk ik in het gezicht van het meisje dat op mij ligt. Ik was al langer wakker, en ik ben best geschrokken dat het niet Perrie is die nu op mij ligt. Ik heb al langer dan een jaar een relatie met Perrie, maar vannacht ben ik dus blijkbaar vreemd gegaan. Ik heb echt geen idee wie dit meisje is, en ik kan me ook vrij weinig herrineren van gisteravond. Het enige wat ik nog weet is dat ze haar naam in mijn oor fluisterde en in mijn oorlel beet. Het was een mooie, buitenlandse naam geweest maar ik weet 'm niet meer. Kut kater. Met moeite sta ik op om een paracetemol voor haar te halen. Zelf geef ik het eigenlijk nooit toe als ik een kater heb, ik vind katers zwak. Maar deze keer ben ik er echt flink aan toe. Met een trillende hand waar 2 paracetemols loop ik terug naar mijn slaapkamer, waar het onbekende meisje nu in haar kleren zit. "Alsjeblieft. Blijf je ontbijten?" Ik geef haar het vieze medicijn en een flesje water aan. Ze geeft een zachte knik ter bevestiging, tijd om de tafel te dekken dus. "Ik ben de tafel dekken, kom maar als je je wat beter voelt. Ik wacht beneden." Ik heb mazzel dit ik niet samen met Perrie woon, anders was ik er nu echt geweest. Ik leg 2 bordjes op de nette tafel neer en schuif 2 croissantjes in de oven. Nadat er ook 2 glazen Jus d'Orange op tafel staan ga ik alvast zitten. Als ze er over 10 min nog niet is begin ik gewoon, maar ze komt al aangelopen. Nu ze tegenover me zit heb ik pas door hoe mooi ze eigenlijk is. "E-Ehhh.. Weet jij wat we vannacht gedaan hebben?" Komt er onzeker uit mijn mond.

Reacties: