FanFic.nl

Agrabah

1: Prins Achmed arriveert

Het was een rustige, warme dag in Agrabah en Lira liep door het koninkrijk.

Ze kwam net terug van haar werk en liep rond over de markt waar allemaal handelsmannen haar smekend aankeken en zwaaiden met hun producten. Halskettingen, kleren en zelfs watermeloenen. Maar helaas had Lira niet zoveel geld. Ze was haar ouders lang geleden kwijtgeraakt en sindsdien moest ze zelf aan haar eten komen. Ze had een kleine baan waar ze niet veel mee verdiende. Ze had net weer een paar centen verdiend, net genoeg om een brood te kopen. En dat ging ze doen.

Snel liep ze verder over de markt en kwam toen aan bij het bakkershulpje. Hij stond iedere ochtend aan het eind van de markt met zijn mand brood.
“Hey mister,” zei Lira vrolijk toen ze hem zag.
Ze hield haar hoofd even schuin.
“Wat is er? Je ziet een beetje pips!”
Het bakkershulpje schudde zijn hoofd.
“Nee, nee, alles is goed! Euh, brood?”
Hij hield haar de mand met brood voor.
“Graag, sir,” zei ze.
Ze pakte een brood en gaf het bakkershulpje het geld.
“Weet je zeker dat het wel goed gaat?” vroeg Lira opnieuw.
De jongen knikte.
“Ja, ja. Het is alleen dat eh, een dief weer eens een brood heeft gestolen deze morgen en… Toen de wachters van de sultan hem achterna gingen zijn er een paar gestorven.”
Lira sloeg haar hand voor haar mond.
“Oh, wat erg!”
Het bakkershulpje knikte en beet op zijn lip. Lira schudde zuchtend haar hoofd.
“Ik vraag me toch af waarom de sultan en de vizier niks doen aan de armoede. Ik bedoel, zo krijg je JUIST meer criminelen hier in het koninkrijk!”
Het bakkershulpje knikte.
“Ja… Ach, ik denk dat ze er ook niets aan kunnen doen. De sultan doet vast alles wat hij kan.”
Lira keek even een andere kant op.
“Daar twijfel ik soms toch echt aan,” mompelde ze.
Het bakkershulpje hoorde het gelukkig niet. Het was nogal een misdaad om iets slechts te zeggen over de sultan in Agrabah. Het bakkershulpje keek even in de verte.
“Oh, ik heb trouwens gehoord dat prins Achmed vandaag is aangekomen voor de prinses. Hij is net naar het paleis gegaan.”
Lira keek op.
“Oh echt? Dat wil ik wel es zien! Tot ziens sir!”
Het bakkershulpje zwaaide en Lira rende snel naar het grote paleis.

"Maak plaats voor prins Achmed!" riep iemand.
Lira kwam aanrennen en wurmde zich tussen de omstanders door. Ze zag een man op een paard zitten. Hij droeg rode kleding en een hoed en zag er inderdaad uit als een prins. Hij was bijna bij de paleispoorten toen er opeens iemand zijn weg versperde. Het was een man met een brood in zijn armen. Hij leek op de vlucht te zijn voor iemand maar stond stil voor de neus van het paard van prins Achmed. Hij grijnsde er dom bij. Achmed keek hem kwaad aan.
"Ga aan de kant, schooier! Laat mij, prins Achmed, er langs!"
De man droeg een paars vestje en een paars hoedje. Hij had geen schoenen aan en een losse, witte broek. Blijkbaar een zwerver. Hij bleef voor de paleisdeuren staan.
"Schooier? Let op je woorden, gij clown!" zei hij.
Achmed keek hem woedend aan.
"Hoe durf je zo te spreken tegen prins Achmed!" zei hij kwaad.
Hij pakte zijn zweep en deed een poging de zwerver te slaan, maar hij ontweek de slag er trok de zweep daarna uit Achmeds hand.
"Ooh! Jij bent smerig zeg! Kleine, zielige weesjes met zwepen slaan!"
Hij rolde de zweep op en gooide hem in Achmeds gezicht.
"Hoe durf je?!" schreeuwde Achmed.
Net toen de zwerver iets terug wilde zeggen klonk er geschreeuw.
"Daar is ie! Grijp ‘m jongens!"
Een paar van de koninklijke wachters kwamen op de zwerver af rennen.
"Oh oh. Ik moet rennen! Laterz loser!"
Hij rende naar de massa mensen en draaide zich nog even om.
"Heh, je ziet trouwens niet elke dag een paard met twee achtersten!" riep hij naar Achmed.
De mensen begonnen te lachen en Lira moest ook haar best doen om niet te lachen. Achmed draaide zich majestueus om en keek hem furieus aan.
"Ik krijg jou nog wel, straatrat! Wacht maar!"
Snel liep hij met zijn paard door de paleispoorten die meteen achter hem weer sloten. De zwerver was verdwenen en de koninklijke wachters stonden om hen heen te kijken.
"Hij is verdwenen!" riep één van de wachters en hij rende snel weg.
Lira keek naar de grote wachter die nog stond te kijken. Hij zag er niet zo blij uit.
"Dit is allemaal Jafars schuld," mompelde hij.
Langzaam strompelde hij verder.

Lira vroeg zich af wat die zwerver gedaan had en voorzichtig liep ze op de wachter af.
"Wie was die zwerver?" vroeg ze aan hem.
De wachter, die volgens Lira wel 1,95 meter lang moest zijn, keek omlaag naar haar.
"Dat was de meest gezochte crimineel in het koninkrijk, kleine burger," zei hij met een extreem lage stem. "Vanmorgen stal hij een brood van het bakkershulpje. We probeerden hem te vangen maar hij is ons telkens één sprong voor."
"Dus dát was de dief die het brood heeft gestolen.." zei Lira tegen zichzelf. "Weet je ook hoe hij heet?"
De wachter keek haar even aan.
"Er gaan verhalen en geruchten rond dat deze dief… Aladdin heet. Hey, kun je het ons misschien vertellen als je weet waar hij is?" vroeg hij toen.
Lira knikte.
"Tuurlijk," zei ze. "En hoe is het met Jafar?"
"Ik was net onderweg naar hem," antwoordde de wachter. "Dit is allemaal zijn schuld."
Lira grinnikte en liep weer verder.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.