FanFic.nl

Flashing Figures

oo4.

Parijs 1892

Het duurde een kwartier voordat ik voldoende gekalmeerd was om de stap door de spiegel in de wereld van het licht te zetten. Ik had hem ontmoet. Hij, waar heel de opera voor vreesde, die gisteren een toneeldoek op de vorige diva had laten vallen. Ik grinnikte om de situatie. Hoe was ik hier nou weer in beland.
Toen pas werd ik me bewust van mijn omgeving, ik was niet alleen.
'Meg?' Klonk de zachte stem van Christine vanaf het bed.
Ongemakkelijk trok ik aan mijn haar.
'Ja?'
'Was je bij hem?'
'Hem?' Vroeg ik, nog ongemakkelijker.
'The Phantom.' Fluisterde ze en ze keek angstig naar de spiegel die achter me dicht was gevallen.
Ik lachte geforceerd, 'Christine, eerst een Engel en nu een spook? Heb je een nachtmerrie gehad?'
Christine lachte hysterisch, 'Was het maar een nachtmerrie. Oh Meg, zijn gezicht. Het was vreselijk.'
Mijn wenkbrauwen vlogen omhoog, persoonlijk vond ik het een indrukwekkende en knappe verschijning.
'Christine, je moet wel gedroomd hebben. Je bent net wakker. Bovendien is het spook een mythe.'
Twijfelend keek ze me aan, 'Misschien heb je gelijk en was het een droom,' Ze was even stil, 'Oh Meg ik hoop dat het een droom was.'
Snel liep ik naar haar toe en streelde haar door haar lange bruine haar.
'Ik denk dat alle stres van gisteren je even te veel geworden is, ga maar slapen.'
Met een korte knik, kroop ze terug onder de deken en sloot haar bang kijkende bruine ogen.

Als de deur achter me sluit, leun ik ertegen aan en zucht diep. Liegen is niet iets waar ik geen gewoonte van maak. Maar Christine.. Ze gelooft dat de geest van haar vader haar zang les geeft. Een engel. Alleen zij zou zoiets kunnen geloven. De aanblik van de mysterieuze man heeft deze engel in ieder geval verklaard. Het bange meisje in de kamer die ik net afgesloten heb, zou deze wetenschap niet aankunnen, besluit ik. Schuchter kijk ik naar links en rechts en schrik op als ik een zachte stem bij mijn oor hoor.
'Mademoiselle'
Mijn hand grijpt naar mijn hart en ik laat mijn adem ontsnappen.
'Monsieur' Mompel ik tegen de lucht.
Ik kijk wild om me heen en er galmt een lach door mijn hoofd, als ik niemand in mijn omgeving kan ontdekken.
'Je zal me niet vinden dit keer, kind.' Zegt de stem en ik frons.
'Wat wilt u van mij? Waar komt de stem vandaan?!'
De stem lacht weer, 'Dat zijn mijn geheimen, mademoiselle Giry,' De stem pauzeert even en commandeert dan: 'Geef de brief aan de managers.'
Langzaam trek ik een wenkbrauw op.
'Brief?' Fluister ik.
'In de zak van je rok.' Fluistert de stem terug.
Met één hand nog steeds op mijn hart, glijd de hand over de stof van mijn jurk in de zak en er zit inderdaad een brief in.
'Monsieur?' Fluister ik weer, maar na drie minuten stilte weet ik dat de stem verdwenen is.

Onwillig begeef ik me naar de grote hal, waar mijn managers ruzie staan te maken met een man in een duur uitziend pak.
'Waar is ze?' Roept de vreemde man, terwijl hij gefrustreerd zijn handen de lucht in gooit.
'Hoe moeten wij dat weten!' Roept monsieur André terug, 'Ze is al verdwenen sinds haar debut.'
Zacht schraap ik mijn keel, maar als de heren door gaan met de discussie, meng ik me in het gesprek.
'Monsieurs?'
Alle drie de mannen kijken me geïrriteerd aan.
'Wie ben jij?' Vraagt monsieur Firmen, de andere manager.
'Meg Giry, monsieur. Ik heb een brief voor u.'
Alle drie de mannen verbleken bij die woorden.
'Geef hier.' Zegt de vreemdeling en hij grijpt naar het stuk perkament in mijn hand, die ik in een reflex weg trek.
'Niet voor u,' Mompel ik en bied de brief dan aan monsieur Firmen aan.
'Merci.' Zegt deze afwezig en opent snel de brief.
'Monsieurs,'' leest hij voor, 'Jullie hebben nu verschillende brieven ontvangen, waar in beschreven staat hoe mijn opera gerund moet worden. Jullie hebben mijn eerder instructies helaas niet gevolgd, maar ik geef jullie nog één kans.'
Beide managers slikken en monsieur Firmen leest verder:
'Ik heb Christine Daae terug gebracht naar de bovenwereld en ik verwacht dat haar carrière voortgezet zal worden. In de nieuwe productie, zal zij wederom de hoofdrol bekleden. Verder zal box vijf, vrijgehouden worden voor mijn gebruik en zal mijn salaris tien duizend franc zijn. Als jullie niet aan deze verzoeken voldoen, monsieurs, zal er een ramp erger dan in jullie vreselijkste nachtmerries gebeuren. Ik verblijf, monsieurs, jullie dienaar. O.G.''

Het is even stil, totdat er een nieuwe discussie losbarst.
'Wie denkt deze O.G. wel niet wie hij is.'' Roept monsieur André.
'Tienduizend franc salaris?! Voor wat?!' Zegt monsieur Firmen er kwaad door heen.
Ik laat ze even uitrazen en als ze me vragend aankijken knik ik beleefd.
'Christine Daae is in haar kamer en wenst niet gestoord te worden. Door niemand.' Zegt ze, als de duur geklede man haar wil onderbreken. Ik knik nog eens naar alle drie de heren en wens ze een goededag, waarna ik me omdraai en me weer in de donkere gangen begeef.

'Goed gedaan, mademoiselle.' Fluistert de stem in mijn oor en ik slik.
'En nu repeteren,' gaat de stem verder, 'jullie optreden van de vorige avond was afschuwelijk. Ik verwacht verbetering.' Zegt hij dreigend.
'Oui, Monsieur.' Piep ik en haast me naar mijn kamer om me om te kleden.

The Phantom of the Opera is there, inside my mind.

Reacties: