FanFic.nl

Broken by cancer (AF)

Capitolo venti

Ik weet niet wat ik moet doen of moet zeggen en spring op. Het is me heel duidelijk, ik moet hier heel even weg. Ik moet nadenken.
,,Sorry.” zeg ik en loop de deur uit. Buiten haal ik even adem. Rachel is zwanger van mij, ze is gewoon verdomme zwanger! Ik haat mezelf nu echt! Ik moet gewoon uit vanavond, even nergens aan denken. Ik ren het pad af, naar mijn ouderlijk huis. Als ik aankom, komt Sophie gelijk naar me toegerend en omhelst me.
,,Ik heb het gehoord van Nola, ze belde me net.” fluistert ze. ,,Vind je toch niet erg?” ik schudt mijn hoofd en begin te huilen. Ik leg mijn hoofd op haar schouder.
,,Haar leven is verpest, dat heb ik gedaan.” roep ik uit. Nu komt mijn moeder ook geschrokken naar buiten.
,,Jake, wat is er aan de hand?” Sophie en mijn moeder nemen me mee naar binnen en geven me een glas water. Ik ga met mijn hand door mijn haar, met de uitslag nog vers in mijn geheugen.
,,Rachel is zwanger van mij.” zeg ik en ik kijk mijn moeder aan.
,,Oh jongen toch.” zegt ze en omhelst ze. De tranen komen weer en mijn moeder wrijft met een sshh geluid over mijn rug. ,,Hoe is het met Rachel?”
,,Ze wilt het houden, maar ik kan toch geen vader zijn. Ik heb niet echt het goede voorbeeld gekregen van pa.”
,,Ben je bang dat jij je eigen kind ook gaat slaan?” Sophie kijkt me aan. Even knik ik.
,,Is dat de reden dat je het niet wilt?”
,,Ja, de meeste nemen het gedrag over van hun vader. En mijn vader slaat mij, dus dat neem ik mee.”
,,Dat hoeft toch helemaal niet.” ik kijk mijn moeder aan. ,,Nee, niet iedereen neemt het mee. Als je sterk genoeg bent, gebeurd het niet.” ik haal onverschillig mijn schouders op. Ik wil het wel geloven, maar kan het niet. Vanaf het moment dat ik zeven jaar werd slaat mijn vader me al, dus ik heb eigenlijk niet meegemaakt dat hij lief voor me was. Zoiets hou je bij je of je dat nu wilt of niet. Ik wil niet dat ik mijn eigen zoon of dochter iets aandoe.
,,Heb je gezegd tegen Rachel dat je bang bent dat je het gedrag van pa gaat overnemen?” Sophie kijkt me aan. Ik schudt mijn hoofd. Daarmee verander ik haar gedachten toch niet. Zij wilt het houden, klaar. ,,Hou je van haar?” ik kijk Sophie aan. Hoe kan ze dat nou vragen?
,,Ja, zielsveel. Waarom denk je dat het nieuws zo hard aankomt? Ik huil bijna nooit!”
,,Waarom verpest je jullie relatie dan?” Voordat ik antwoord kan geven, staat mijn vader in de deuropening.
,,Waarom maken jullie zo'n herrie? Ik ben aan het werk.”
,,Schat, Rachel is zwanger van Jake.” ik kijk mijn moeder aan. Waarom zegt ze dat nou?! Mijn vader kijkt me boos aan en komt dreigend dichterbij. Hij grijpt me in mijn nek.
,,Wat ben je ook een loser hé! Je bent zeventien, godverdomme!” roept hij hard. Ik kijk hem aan.
,,Ik wil het kind niet.” zeg ik.
,,Wil je Rachel dan eindelijk ook niet meer?” waarom wilt hij toch dat het over raakt tussen mij en Rachel?
,,Ik hou van haar.” zeg ik. Hij gooit me op de grond. Ik sta op en ren snel naar de gang, maar hij volgt me en heeft me voordat ik naar boven kan rennen. Hij haalt uit en vier flinke klappen voel ik aankomen.
,,Ik wil dat je haar nooit meer ziet, begrepen. Ze heeft al genoeg gedaan.” dreigt hij. De laatste klap voel ik op mijn zij komen en ik blijf verslagen liggen. Het was geen goed idee om hier te komen.

=Nola=
Ik zit nog altijd naast Rachel. Jake is weggerend, die is waarschijnlijk terug naar zijn ouders. Hij moet het gewoon kwijt aan iemand. Ik heb geen idee waarom hij geen kind wilt, ik bedoel, vanaf het moment dat ik hem ken heeft hij het al over later. Dat hij zoveel kinderen wilt en een huisdier. Waarom wilt hij het kind nu niet dan? Komt het doordat hij nog maar zeventien is of ligt het ergens anders aan? Zayn heeft zijn hand op mijn been liggen. Ik ben blij dat hij bij me is. Ik wil graag iets gaan doen met hem, maar ik kan Rachel zo niet achterlaten. Echt ongelooflijk, eerst wilde ik niks van haar weten en maakte het me niet uit wat ze deed, maar nu ze mijn vriendin geworden is, wil ik haar beschermen.
,,Ik ga het weg laten halen.” zegt Rachel dan opeens. Ik kijk haar aan.
,,Waarom?”
,,Jake wilt het niet. Ik heb al vanaf het begin gezegd dat als Jake het niet wilt, dat ik het weg ga halen. Ik kan onmogelijk een kind alleen opvoeden. Kinderen hebben hun vader nodig.”
,,Ja, dat is zo. Maar misschien moet je Jake wat tijd geven.” ze schudt haar hoofd.
,,Jake was duidelijk. Hij wilt het niet en ik laat het weghalen. Denk je dat hij mee wilt?”
,,Ja, dat denk ik wel.” Ze knikt en staart voor zich uit. Volgens mij is ze helemaal niet zeker dat ze het weg wilt halen, maar doet ze het alleen maar voor Jake. Als dat geen liefde is weet ik het ook niet meer. Dan gaat mijn telefoon. Ik zie dat het Sophie is en ik schrik. Shit! Het is fout gegaan, anders belt ze me niet. Snel neem ik op:
Soof, wat is er gebeurd?
Jake was hier, hij heeft alles verteld. Hij is er kapot van dat hij Rachel zwanger gemaakt heeft. Pa kwam beneden en die heeft hem geslagen. Mijn grote ogen kijk ik naar Rachel. Hier was ik al bang voor.
En nu?
Ja, Jake ligt in de gang. Hij heeft overal pijn. Het lijkt me verstandig als hij hier weer komt wonen.
Ja, dacht het niet! Volgens mij schrikt Sophie van mijn uitbarsting, maar dat maakt me niet uit. Ik laat hem toch niet bij degene die hem bijna doodslaat. We komen er nu aan!
We?
Ja, Zayn, Rachel en ik. Tot zo.
En voordat Sophie nog iets kan zeggen, hang ik op. ,,Rachel, Jake zijn vader heeft hem weer geslagen.” zeg ik tegen haar. Boos kijkt ze me aan.
,,Wat?!” ze staat op. ,,Gaan we erheen?” ik knik en trek Zayn mee omhoog. Ik doe mijn hand in zijn arm en Rachel haakt aan mijn andere kant. Met z'n drieën lopen we naar het huis van Jake zijn ouders.

=Jake=
Ik strompel de trap op, naar de badkamer. Huh? De deur naar mijn vaders studeerkamer staat open? Die staat nooit open. Ik strompel naar binnen. Eigenlijk moet ik zalf op mijn blauwe plekken smeren, maar ik ben te nieuwsgierig. Ik loop naar het bureau en zie een fotoalbum open liggen. Ik kijk erin en zie een jongen die op mij lijkt. Verbaasd blader ik verder en zie een naam staan. 'Roel Reynolds', staat bij de foto. Huh? Wie is Roel?
,,Wat ben jij nou aan het doen?” ik schrik op en sla het boek dicht. Mijn moeder staat in de deuropening.
,,Wie is Roel?” vraag ik aan haar. Dat moet zij wel weten, aangezien zij met mijn vader getrouwd is. Even zucht ze.
,,Soms wilde ik dat je niet zo nieuwsgierig was.” Mijn moeder neemt me mee naar de badkamer, waar ze de deur op slot doet. Mijn vader mag duidelijk niet weten dat ze het hier met mij over heeft.
,,Dat ben ik wel. De vorige keer toen we bij opa waren, dacht opa dat ik Roel was en toen zag ik jou al schrikken. Mam, wie is Roel?”
,,Dat is het broertje van je vader.”
,,Woont hij in Nederland?”
,,Nee.”
,,Waarom weet niemand van zijn bestaan af?”
,,Omdat hij dood is.” Dat heeft mijn vader me nooit verteld. Weet Sophie het wel? ,,Het was zomer, prachtig weer. Roel wilde gaan zwemmen in een meer. Hij nam een sprong in het water en dat bleek een halve meter diep. Het was een ongeluk.” Mijn moeder kijkt wat verdrietig.
,,Hoe weet jij dit allemaal?”
,,Ik was erbij jongen, samen met je oma. Hij was zeventien jaar. Het was gewoon een stom ongeluk. Je oma neemt het zichzelf kwalijk dat ze het niet heeft kunnen voorkomen. En neem van mij aan dat je vader, het zichzelf diep in zijn hart ook kwalijk neemt.”
,,Pa? Die heeft niet eens een hart.”
,,Ik wil niet dat je zo over je vader praat.”
,,Nee? Dan wil je zeker ook niet dat hij me zo in mekaar slaat.” Boos loop ik uit de badkamer en ga naar mijn kamer. Dat ze het gewoon toelaat snap ik niet. Is ze bang dat hij haar ook gaat slaan? Dan gaat de deur open en komt Sophie mijn kamer in.
,,Jake? Gaat het?” bezorgd kijkt ze me aan. Ik haal mijn schouders op.
,,Ik ben het wel gewend. Hij moet altijd mij hebben.” zeg ik. ,,Maar dat is snel afgelopen.”
,,Wat bedoel je?”
,,Ik laat dit niet nog eens gebeuren.” zeg ik en ik trek een laatje open. Sophie deinst geschrokken naar achteren, als ze ziet dat ik een mes in mijn handen heb. Ik stap uit bed en loop met pijn in mijn lichaam naar beneden. Als ik daar aankom, zie ik Rachel, Nola en Zayn naar binnen komen. Sophie houdt de drie tegen en dat is maar goed ook. Dit is iets tussen mij en mijn vader. ,,Het is voorbij pa. Je hebt me al die jaren getreiterd, maar ik ben niet meer bang voor jou.” Mijn moeder slaat een hand voor haar mond als ze het mes ziet. ,,Ik ga een eind maken aan al dat gezar.”
,,Welk gezar?”
,,Ik dacht, waarom haat jij me zo? Ben ik het grootste stuk ellende dat op twee benen rondloopt?”
,,Nee, dat ben je niet Jake.” hoor ik Rachel zeggen. Mijn vader kijkt me vuil aan.
,,O nee? Ben je dat niet?”
,,Ik heb jou nooit wat aangedaan.”
,,Ik heb jou ook nooit wat aangedaan.” zegt mijn vader. Gaat hij het nou ontkennen omdat Rachel, Nola en Zayn er zijn? Wat een watje! Kom er gewoon eerlijk voor uit.
,,Ga je het nou ontkennen?”
,,Ik zou niet weten waar je het over hebt.”
,,Jij mishandeld Jake.” zegt Nola en komt naast me staan. Even kijk ik opzij. Ik ben blij dat ze het opneemt voor me, maar ik wil niet dat ze klappen krijgt.
,,Bemoei je er niet mee.” zegt mijn vader tegen haar.
,,Ik heb de blauwe plekken zelf gezien.” Nu komen Zayn en Rachel ook bij me staan.
,,Dat is dan jou woord tegen het mijne.”
,,Pa, laat Nola met rust.” zeg ik tegen mijn vader. Hij kijkt me aan.
,,Waarom praat jij nog? Wat wil je nou eigenlijk van me?”
,,De waarheid.” roep ik naar hem, nog steeds heb ik mijn mes gericht op hem. ,,Jij had een broer. Die is dood.” Mijn vader schrikt en kijkt mijn moeder aan.
,,Hoe weet hij dat?!” vraagt hij aan haar.
,,Van mij. Je had het hem veel eerder moeten vertellen.” zegt ze en deinst gelijk achteruit, bang om een klap te krijgen. Mijn vader kijkt weer naar mij.
,,Ik heb ongelooflijk veel op mijn lazarus gehad vroeger, ook als ik het niet verdiend had. Ik deugde nergens voor. Maar Roel, hij kon nooit wat fout doen bij mijn ouders. Hij palmde iedereen in. Ik had een hekel aan hem, alles wat hij deed was goed, op één ding na. In één ding was ik de allerbeste...zwemmen.” Ik kijk hem verbaasd aan. Waarom heeft hij niks over zijn broer verteld? Niet eerder, bedoel ik. Ik voel even aan mijn zij, die bonkt van de pijn, maar als ik nu wegloop weet ik nooit wat er is. Ik voel dat Nola, Rachel en Zayn naar mij kijken, maar ik kijk alleen maar naar mijn vader. Hij is plotseling zo anders. ,,Het was een snikhete dag, dat herinner ik me.” gaat mijn vader verder. ,,Ik zag het koele water en ik dacht, ik zal mijn vader eens laten zien wie hier het beste is. Ik daagde Roel uit en zei tegen hem wie het eerst in het water is.”
,,Roel won.” zegt mijn moeder.
,,Wie zegt dat ik hem niet expres heb laten winnen?” Mijn vader kijkt mijn moeder aan.
,,Het was een ongeluk, Mike.”
,,Het enige wat ik weet is, dat als ik hem niet had uitgedaagd, hij niet gedoken had. En dan had hij nu nog steeds geleefd.” Mijn vader kijkt weer naar mij. ,,En telkens als ik jou naar mij zie kijken met die ogen van je, dan zie ik hem.” Ik kijk geschrokken. Daarom slaat hij me dus!
,,En daarom sla je erop los?” Plots begint mijn vader te huilen. Hij komt naar me toegelopen en ik leg mijn mes op het kastje van de tv. Ik zet een stap naar voren, terwijl mijn vader zijn armen spreidt.
,,Het spijt me.” zegt hij huilend. Opeens heb ik medelijden met hem. Het lijkt me vreselijk om je broer of zus dood zien gaan. Mijn vader omhelst me en van blijdschap omhels ik terug.
,,Het spijt mij dat ik dat mes op je richtte, pap.” zegt ik ook licht snikkend. Nola haalt even opgelucht adem en Rachel ook. Hopelijk is dit niet tijdelijk en gaat mijn vader hulp zoeken. Ik wil niet nog eens bond en blauw zijn. Op dit moment ben ik zo gelukkig, eindelijk heb ik de liefde die ik wil van mijn vader!

Reacties: