Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Stand Alones » O7 - Melbourne | Liam Payne.
Stand Alones
O7 - Melbourne | Liam Payne.
Ik liep tevreden met mijn surfboard onder mijn arm over het strand van Melbourne. Het warme zand kietelde aan mijn voeten en de rustige zee lachte me toe. Het was hier een van mijn favoriete plekjes om mijn surfboard te water te leggen, en de golven te ontmoeten. Australië was sowieso een van de mooiste landen om te surfen, na mijn ervaringen.
Aangezien ik mijn surfpak al aan had, kon ik mezelf zo in het water laten vallen. Met het board naast me dreef ik op mijn gemakje verder het water in. De felle zon scheen uitnodigend op mijn huid terwijl de golven zich rustig voor mij begonnen te vormen. Het was net alsof ze me dwongen mijn surfboard te bestijgen, wat ik uiteraard ook deed. Toen ik eenmaal zat keek ik een tijdje voor me uit en genoot van het uitzicht. Het was een dromerig gezicht: aan de licht blauwe lucht was amper een wolkje te zien. Het viel me alleen wel op dat ik zo’n beetje de enige in het water was. Schouderophalend peddelde ik verder het water in om de eerste, goede golf te ontmoeten en te ‘ bestrijden’, zoals ik dat graag noemde.
Ik vloog langs de golf en ging met mijn linkerhand door het water heen. Het voelde geweldig, ik voelde me zó vrij en op mijn gemak dat ik tijdens het surfen meestal het wereldje om me heen vergeet. Vanaf kleins af aan was ik al een waterrat geweest, ging ik in mijn vrije uurtjes het liefst naar het strand en toen ik eenmaal leerde surfen van mijn opa was mijn wereld compleet.
Nadat ik een aantal golven was ingegaan, gunde ik mezelf een welverdiende pauze en peddelde iets verder terug naar het vast land. Toen ik het strand weer bereikt had, tilde ik mijn board op en liep ik, kletsnat, over het zand naar een plekje in de schaduw om een beetje op te drogen.
‘Jij hebt de golven wel onder controle, zeg.’ zei een stem achter me. Verschrikt draaide ik me om en keek in de hazelnootbruine ogen van een jongen. Ik glimlachte wat verlegen, ik wist me geen houding te geven. Dit was de eerste keer dat iemand me aansprak over mijn kunsten in het water.
‘Bedankt,’ zei ik, nog steeds verlegen, ‘surf jij ook?’
De jongen knikte uitbundig en nam naast mij plaats, ‘Ik ben Liam trouwens.’
‘Ik ben Melina, leuk je te ontmoeten’ zei ik terwijl hij mij de hand schudde. Amper een seconde later richtte hij zijn blik op de zee voor ons, ‘Het viel me al op dat er vrij weinig mensen in het water waren vandaag, terwijl het perfect weer is om te surfen.’ Zei hij en wende zijn blik af naar het zand onder zijn voeten, ‘maar toen spotte ik jou. Tenminste iemand die het weer begrijpt.’
Glimlachend keek ik hem aan en vertelde hem over mijn jeugd in het water en dat ik daarom ook wel wist wanneer het goed weer was om het surfboard in het water te laten, ‘Ik ben nog al een waterrat, ik heb alleen nog nooit iemand ontmoet die net zoveel van surfen houdt als mij. En, die net zo goed is.’
Toen ik die zin uitsprak keek Liam me vol ongeloof aan, ‘Je gaat me nu niet vertellen dat je nog nooit iemand hebt ontmoet die op hetzelfde niveau surft als jou?!’
Ik knikte en wuifde zijn ongeloof weg, ‘Geloof me, er zijn niet zoveel hier in Melbourne.’
‘Girl, ik ben hier nu al een aantal keer geweest,’ begon Liam, ‘en constant zie ik mannen in het water die één zijn met de golfen, waarvan het niveau vrij hoog lijkt. En ik kan je vertellen, I am not a bad surfer myself.’
Ik klapte in mijn handen en keek hem doordringend in zijn ogen, ‘Wedje doen?’
‘Bring it on,’ zei Liam uitdagend en stond al op, ‘als je even één minuutje kunt wachten, ben ik zo terug.’
Ik knikte, zwaaide hem na en liet me voorzichtig achterover in het zand vallen. Mijn surfboard stond tegen de boom, het was mijn favoriete surfboard. Een unieke, omdat mijn opa hem zelf voor me had gemaakt. Bewegingsloos lag ik in het zand, voelde hoe een zacht briesje over mijn lichaam gleed en wachtte rustig op Liam’s terugkeer. Zijn ‘minuutje’ duurde langer dan verwacht. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar de meeuwen.
‘Slapend win je niet, hoor.’ Hoorde ik iemand lachend zeggen en binnen een fractie van een seconde zat ik weer rechtop en keek in de felle zon, ‘wie zegt dat ik sliep?’
‘Ik,’ zei Liam plagerig en rende al richting het water zonder op mij te wachten. Vlug veegde ik het zand van mijn pak, greep naar mijn surfboard en rende achter hem aan. Niet lang daarna zaten we beide in het water, op onze surfborden en peddelden we richting de juiste diepte om de juiste golf te pakken.
‘Wedden, dat jij niet zo goed bent als mij?’ zei ik op een uitdagende toon tegen Liam. Hij keek me diep in mijn ogen, wat me stiekem liet smelten. Ik kon niet ontkennen dat hij een vrij aantrekkelijke jongen was.
‘Wedden dat ik het tegendeel kan bewijzen?’ antwoordde Liam, ‘laten we om en om een golf pakken en dan kijken wie het langst kan blijven staan. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee hoe we het anders zouden moeten uitvinden.’
Ik stemde opgewekt in en Liam pakte het eerste een golf. Toen hij eenmaal stond, begon ik seconden te tellen en ik merkte al snel dat hij stukke beter was dan dat ik gedacht had. Na pak en beet één minuut viel hij uitgelaten te water en peddelde ik snel naar hem toe.
‘Niet slecht voor een jongen,’ complimenteerde ik hem, ‘laat mij nu maar eens.’
Ik zou hem eens laten zien hoe een écht surfster dit doet. Ik wachtte rustig totdat er een golf kwam die mij aanstond en aangezien ik wel van een uitdaging hielt, pakte ik een grote. Ik wachtte op het juiste moment, ging op mijn board staan en gleed als een dolfijn door het water. Ik lachte, het voelde zó goed.
Plots verloor ik mijn evenwicht, ik kon mijn balans niet opnieuw oppakken en viel midden in de golf. Mijn opa had me altijd verteld dat je dit moest voorkomen, maar er was geen ontkomen aan. Angstig hapte ik naar lucht, wat ik amper kreeg. Het ene moment zag ik het water en het andere moment de blauwe lucht. Ik wou schreeuwen, maar mijn stembanden gaven geen geluid. Ik had me nog nooit zo ongewenst gevoeld in het water, de zee was nu mijn grootste vijand. Ik voelde hoe mijn spieren langzaam geen reactie meer gaven, het enige wat ik nog meekreeg was dat iemand aan mijn arm trok. Daarna, werd het zwart voor mijn ogen.
‘Melin?’
Ik opende mijn ogen half om ze gelijk weer te sluiten. Een pijnscheut schoot door mijn hoofd.
‘Melin? Ben je wakker?’
Ik voelde hoe er een hand op mijn voorhoofd werd gelegd, waarna ik mijn ogen opnieuw half open. Er hing een persoon boven me, een wazig gezicht met een heel bekende stem. Ik probeerde rechtop te zitten waarna mijn onderrug werd ondersteund. Onwetend keek ik om me heen, met maar één vraag: ‘Wat is er gebeurd?’
Ik hoorde een zucht van opluchting, ‘Je bent flink onderruit gegaan op een golf, ik dacht heel even dat je niet meer bij zinnen kwam, ik ook altijd met mijn overbezorgdheid, gaat het een beetje met je?’
Ik knikte en zag Liam naar me lachen, ‘Ik ben alleen een beetje duizelig en mijn hoofd doet pijn, maar eh, ik kan wel tegen een stootje.’
Ik hoorde hoe Liam grinnikte en opstond om zijn benen te strekken. Ik deed hem na en ging naast hem staan, ik voelde hoe hij zijn arm rond mijn middel legde en me aankeek. Ik voelde hoe een blos mijn wangen liet verkleuren en keek verlegen weg.
‘Misschien kunnen we vaker gaan surfen,’ zei Liam opgewekt, ‘maar dan wel op een veiligere manier.’
Ik knikte instemmend en draaide me om zodat ik voor hem stond. Ik keek omhoog en ving een glimp van zijn lach op. Hij bracht zijn mond naar mijn oor, ‘Ik vind je eigenlijk best leuk,’ fluisterde hij op een verlegen toon waarna ik zijn lippen op mijn wang voelde drukken. Ik kon een glimlach niet onderdrukken.
‘Ik jou ook, Liam,’ zei ik en sloeg mijn armen rond zijn middel. Ik enige wat ik hoorde was een verlegen giechel. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en hoorde zijn hart rustig slaan. Liam daarentegen streek liefkozend over mijn haren heen waarna hij een kusje achterliet op zijn kruin. Voorzichtig duwde hij mij van zich af en pakte mijn handen vast. Hij keek me doordringend aan met zijn ogen, waar ik in leek te verdrinken. Langzaam bracht hij zijn hoofd dichter naar de mijne en binnen een fractie van een seconden voelde ik zijn zachte lippen op de mijne. Gemeend zoende ik terug, in mijn ogen de perfecte kus, op de perfecte plek, met het perfecte persoon.
Reacties:
Wouwie
*Claps*
Wil je alsjeblieft meer schrijven *Kijkt smekend* Want ik mis deze shit