FanFic.nl

The Seven Years of Magic

Professor Metler.

Professor Metler POV

Een luid ritmisch geklop op de deur deed me opkijken van mijn nakijk werk.
"Binnen."
Twee meisjes van een jaar of elf kwamen binnen gelopen. Een met bruin haar die naar de grond keek, en de ander sloot de deur, begeleide het eerste meisje naar mijn bureau.
"U had ons geroepen, professor?" Het tweede meisje, zwart harig, grijze ogen en een wat brutalere blik in de houding keek me onverholen en nieuwsgierig aan.
"Dat klopt dames. Ik zit met een vraag en ik hoop dat jullie me daarbij kunnen helpen." Ik drukte mijn vingertoppen tegen elkaar en keek de meisjes vriendelijk aan.
"Juffrouw Zwarts, u zit in Griffoendor toch?"
"Ja, professor."
Liselinde Metler keek nu naar het andere meisje dat strak naar haar schoot staarde. De vrolijke bui van kort daarvoor was volkomen overgewaaid.
"En u, juffrouw Lupos, zit toch bij Zwadderich?"
Het meisje keek haar niet aan maar knikte zwijgend.
"Het hoofd van Zwadderich is toch professor Sneep?" Ze keek juffrouw Lupos vriendelijk aan, maar die zag het niet en hoorde alleen het verwijt dat ze een Zwadderaar was, "ja Professor."
"Wat niet veel mensen weten over jullie toverdrankleraar is dat hij een zus heeft."
Het meisje uit Griffoendor, Kira, keek haar verbaasd aan.
"Echt?!"
"Jazeker, ze lijkt geheel niet op haar broer, daar kun je vanuit gaan." Metler zuchtte diep en draaide toen een fotootje op het bureau om.
"Kijk, dat is haar."
Nu keek het bruinharige meisje op, ook haar ogen waren bruin. Ik liet het niet merken, maar ze maakte een verdrietige indruk op me.
Ik wist wat de meisjes zouden zien.
Een jonge vrouw van eind twintig, misschien begin dertig. Bleke huid, zwart stijl haar. Grote bruine ogen en een stralende glimlach naar de camara. Het enige nadeel van de foto was dat je kon zien dat hij oud was.
Kira keek haar jaargenootje even onzeker aan en wende zich toen weer naar mij.
"Maar...Professor? Wat hebben wij ermee te maken?"
Glimlachend keek ik Kira Zwarts aan, dat meisje stelde een terechte vraag.
"Floriana Sneep is mijn vriendin. In de zin vriendin, als in een relatie. Maar dat is niet het probleem." ik fronste nadenkend mijn wenkbrauwen, voordat ik verder ging.
"Floriana, die ik vaak Floor noem, en ik hebben elkaar in onze opleiding tot Heler leren kennen, dat is nu ongeveer zes jaar geleden. Zij maakte haar opleiding af, ik haakte in ons derde jaar af en stapte over tot Schouwer. Ook die heb ik niet afgemaakt. Maar goed, Floriana werden vrienden. Op zich niks mee mis zou je zeggen. Maar wat ons steeds meer bond was dat geen enkele jongen onze 'behoeftes' kon bevrediigen. Die band werd versterkt door ons uitgaansleven. En ik zal jullie de details besparen maar na één bewuste en heftige nacht beseften we dat we van elkaar hielden."
Ik kon een lichte grijns niet onderdrukken.
"Maar een ding is zeker, doordat ik deze baan als jullie docente Verweer Tegen de Zwarte Kunsten, heb aangenomen. Onderteken ik eveneens een niet bestaand of bindend contract. Namelijk dat ik geen enkel contact mag hebben met mijn geliefde."
De meisjes keken me verbrouwereerd aan.
"Dat..." mompelde het stille meisje zacht, "slaat nergens op."
"Ik weet het, maar alle docenten hebben me dat vanaf het begin erin gewreven."
"Wat wilt u dan van ons?" Zwarts keek me met een scheef hoofd aan.
"Ik zou jullie willen vragen of jullie mijn brieven kunnen versturen namens mij. Dat kunnen ze niet controleren."
De meiden knikten tegelijk. En ik zuchtte opgelucht.
"Als u zegt wat er geschreven moet worden willen we dat best doen," knikte Kira.
"Ik geef jullie met de teruggave van de werkstukken en toetsen de brieven mee,"
De meisjes waren voldoende geinformeerd en vertrokken samen.
Een tijdje keek ik zwijgend naar de gesloten deur, mijn gedachten waren bij het afscheid van Floor.

Memory
Een donkerharige vrouw stond in de deuropening naar me te kijken. Ik glimlachte naar de spiegel waarin ik haar zag.
"Kom hier, gek." lachte ze toen ze me de moeite zag doen met mijn haar. Ik haalde onbeholpen mijn schouders op en liet mijn vriendin mijn haar in een slordige vlecht veranderen. Ik draaide me naar haar om toen ze klaar was.
"Floortje, ik ga je zo missen," fluisterde ik tegen haar buik. Waar ik mijn gezicht tegenaan had gedrukt. Zachte lippen drukte op mijn kruin en haar lange vingers streelde over mjn haar. Haar zwijgen was voor mij altijd al een gebaar geweest die meer met me deed dan woorden. Ik keek op en trok mijn vriendin naar me toe. Zijde zachte lippen raakte de mijne en liet kippenvel over mijn armen glijden. Ik proefde de koffie die ze bij het ontbijt nog gedronken had. Ik voelde de warmte van haar lichaam. Ik voelde haar hartritme door haar parel kleurige huid heen en koesterde haar. Koesterde haar in mijn armen. Ik verbrak onze kus en boog mijn hoofd in haar nek en kuste haar innig. Ik merkte hoe ze me terug kuste, hoe ze over mijn rug wreef, hoe onze benen verstrengeld raakte en we omvielen op ons bed. Onverstoord kuste ik haar mond opnieuw, vuriger nu. Speels beet ze in mijn lip en onwllekeurig opende ik in een reflex mijn mond. Direct gleed haar tong naar binnen. Ik kreunde zacht, shit ik had een seksgodin als vriendin.

Ik haalde mezelf blozend terug in de realiteit en concentreerde mezelf op het nakijk werk van de zevende jaars van Ravenklauw.





Professor Metler Zie hier de lerares Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.

Reacties: