FanFic.nl

Family

home sweet baker street

De jonge taxichauffeur Ian kon zijn geluk echt niet op, de lange rit van de luchthaven naar hartje Londen was tot zijn eigen verbazing zonder voorvallen verlopen, en nu had hij na enkele minuten zijn oog al laten vallen op een goede parkeerplek.
'221 B, Baker streed. We zijn op uw bestemming, dokter Watson. Dokter Watson?'
Hij draaide zijn hoofd naar de achterbank. Geamuseerd zag hij dat zijn passagier in slaap gevallen was. Geen abnormaal fenomeen bij mensen die net met het vliegtuig gereisd hadden. Best grappig voor de chauffeur, zeker als het mooie jonge vrouwen zijn met korte jurkjes. Niet dat Ian daar veel aandacht aan. Professioneel als altijd wekte hij zijn passagier door voorzichtig zijn schouder aan te raken.
'Nee, mam. Ik wil niet naar school.' Mompelde de man slaapdronken.
Ian kon maar met moeite zijn lach bedwingen.
'Nee, dokter. We zijn op uw bestemming. Baker streed, weet u nog?'
'Baker...? O, ja tuurlijk.' Antwoorde de man nu echt wakker. 'Zou u zo vriendelijk willen zijn om mijn koffers even naar binnen te dragen?'
'Ik ben geen ezel. Ik bedoel...Ik vrees dat ik daar echt geen tijd voor heb.'
'Ook niet na dit?' Vroeg de man, terwijl hij een verfrommeld briefje van twintig pond in Ian zijn hand duwde.
'Tot uw orders.' Antwoorde die plots erg gedienstig.



Tevreden keek John toe hoe de jonge man vlijtig aan het werk ging. Normaal zou hij zelf ook geholpen hebben, maar na twee weken te zijn weg geweest kon hij gewoon niet wachten om zijn huisgenoten terug te zien. En dit gevoel was blijkbaar wederzijds, want nog voor hij de klink kon aanraken vloog de deur al open.
John had er eigenlijk geen flauw idee van hoe oud mevrouw Hudson was, maar wat hij wel wist is dat hun geliefde huisbaas voor haar leeftijd nog bijzonder scherp stond. Dit bewees ze nog maar eens door bliksemsnel op hem af te lopen en hem bijna dood te knuffelen. In een opflakkering van tederheid hief John haar uiteindelijk op en draaide haar enkele keren rond.
'Mijn jongen is weer thuis! Wat heb ik je gemist.'
'Ik u ook, mevrouw H. Een week lang vertoeven tussen een groep normale mensen. je moet eens weten hoe snel dat gaat vervelen. Hebt u het wat kunnen redden met Sherlock?'
Een veelzeggende lach verscheen op haar gezicht.
'Erg rustig. Er zijn twee klanten langs geweest. Een verdwenen diamant en een verdwenen echtgenoot. Het eerste had hij in vijf minuten opgelost. Iets met verzekeringsfraude. En de man zat met zijn secretaresse op de Caraïben. Kort samengevat, hij heeft zich rot verveeld.'
'O nee. Zeg alsjeblieft dat hij de keuken niet heeft opgeblazen.'
'Wel, dat niet. Maar als ik jou was zou ik de koelkast maar even mijden.'
'Bedankt voor de tip. Straks...Wat ben jij van plan?'
De taxichauffeur had zijn koffers recht voor de deur geplant en stond op het punt te vertrekken.
'Wat? Voor twintig pont laad ik uw koffers uit. Om ze naar binnen te dragen kost u dat nog eens twintig.'
Even leek de man te verwachten dat John werkelijk op dit aanbod zou ingaan.
'Oplichter.' Mompelde die, en greep toen zelf zijn bagage vast.

Reacties: