Hoofdcategorieën
Home » One Direction » The Outside World • One Direction » O1O
The Outside World • One Direction
O1O
Met z’n alle zitten we op de bank. Iedereen heeft wel wat te doen. Niall is aan het eten, hoe kan het ook anders? En de rest is aan het kloten op zijn mobiel. Voor de ik-weet-niet-hoeveelste keer zucht ik.
‘Jongens.... Ik ga naar buiten. Gaat er iemand mee?’ Dat laatste moet ik er nu achteraan vragen. Gelijk kijken ze op met een verbaasde gezichtsuitdrukking.
‘Ja! Ik ga mee!’ Gelijk sprint Zayn op als het bij hem doordringt wat ik zonet heb gevraagd. Ik zucht. Dit gaat ongemakkelijk worden.
In stilte lopen we naast elkaar. Ik heb mijn capuchon weer op en Zayn loopt met zijn handen in zijn zakken.
‘Yara? YARA!’ wordt er achter me geroepen. Gelijk draaien Zayn en ik om.
‘Jake!’ roep ik vrolijk. Zayn maakt een afkeurend geluidje. Jake komt op ons afrennen en als er nog maar een klein stukje scheelt blijft hij stil staan.
‘Zayn,’ zegt hij nors.
‘Jake,’ zegt Zayn op dezelfde manier.
‘Kennen jullie elkaar?’ Domme vraag, dat wist ik al.
‘Ja,’ zeggen ze tegelijk. Ongemakkelijk.
‘Ik zei toch dat we elkaar snel zouden zien,’ zeg ik opgewekt tegen Jake, die ook gelijk weer een glimlach op zijn gezicht krijgt.
‘Ja, maar wat doe je hier met hem?’ zegt hij met een blik op Zayn.
‘Ze woont bij ons.’ Zayn kan nog voor mij antwoord geven. Verbaasd kijkt Jake van mij, naar Zayn en weer terug.
‘Oh’
Ik kijk naar Jake en hij kijkt terug.
‘We gaan.’ Ruw word ik meegetrokken door Zayn aan mijn pols. Snel kan ik Jake nog even gedag zeggen voordat we al buiten gehoorafstand zijn.
‘Waar was dat goed voor?!’ vraag ik bot aan Zayn. Hij blijft tegenover me stil staan.
‘Yara. We zeiden al: hij is gevaarlijk. Ik wil niet dat je iets overkomt.... Ik bedoel we,’ verbeterd hij zichzelf. Opeens wordt ik helemaal warm van binnen, precies zoals Liam zei. Verliefd.
‘Wat is er? Je gloeit helemaal. Ben je ziek?’ Zayn haalt me uit mijn gedachte. Blijkbaar heb ik helemaal rode wangen.
‘N-nee. Ik ben niet ziek...’ fluister ik. Zayn buigt ietsje naar voren, met grote ogen kijk ik toe. Hij lijkt zich te bedenken en gaat weer naar achter.
‘Kom. We gaan naar huis.’ Gehoorzaam knik ik.
Zayn doet de deur voor me open en ik stap naar binnen met Zayn achter me aan. We komen aan in de kleine hal. Net als ik mijn jas op wil hangen gaat Zayn voor me staan. Met een lieve blik kijkt hij me aan en met een verbaasde blik kijk ik terug. Net als ik mijn mond open wil doen om te vragen of hij aan de kant gaat drukt hij zijn lippen op de mijne. Geschokt blijf ik stil staan. What the fack doet hij nou?! O... Wacht... Ik weet het wel. Dit is een kus net als in Romeo en Julia. Zachtjes bewegen zijn lippen op de mijne en automatisch doe ik mee. Een warm gevoel komt vanbinnen. Verliefdheid.
Zayn haalt zijn lippen van de mijne af.
‘Wow,’ fluister ik. Een klein grinnikje verlaat zijn mond.
‘En dat, lieve Yara, is een kus.’ Lief kijkt hij me aan.
‘Een kus is leuk zeg.’ Zayn begint te lachen. Ik kijk hem serieus aan.
‘Waarom deed je dat nou?’ Zayn stopt met lachen en kijkt me vragend aan. ‘Die kus,’leg ik aan hem uit.
‘O-omdat... Nouja.’ Hij begint lichtjes rood te kleuren wat een schattig effect geeft.
‘Ik vind je leuk,’ komt hij dan eindelijk uit zijn woorden. Verlegen kijkt hij me aan. Ho ho ho! Wacht eens ff.... Zayn en verlegen? In één zin?! Wow... Dat is apart.
‘Ik-’ verder kom ik niet want Louis komt de gang binnen.
‘Waarom blijven jullie hier zo staan?’ vraagt hij. Verschrikt kijken we op.
‘Niks,’ mompel ik. Snel glip ik achter Zayn langs om mijn jas op te hangen die ik nog steeds vast had. Dan snel ik de woonkamer in, door naar de trap, en naar mijn kamer. Zuchtend laat ik me tegen de deur aanglijden. Vanaf beneden klinkt vaag geschreeuw.
‘Gast! Waarom deed je dat nou?!’ klinkt de stem van Zayn.
‘We hadden gekust!’ roept Zayn er gelijk achteraan. Iets onverstaanbaars klinkt er daarna maar gelijk weer Zayn.
‘Nee geen zoen! Ze weet amper wat dat is!’ Ik zucht. Zoen. Tja... Het lijkt toch op een kus....? Of zit ik er nou helemaal naast?
Een irritant geklop haalt me uit mijn gedachte. Nog steeds zit ik tegen de deur aan, ik was blijkbaar aan het dagdromen... Over... Jeweetwelwie.
‘Wat moet je?’ snauw ik als het geklop nog steeds doorgaat. Eindelijk stopt het.
‘Yara? Ik ben het, Zayn. Mag ik binnenkomen?’ Ik blijf stil. Zayn. Kus. Louis. Irritant. Allemaal gedachtes blijven door mijn hoofd spoken.
‘Yara?! Ik kom nu naar binnen!’ Snel sta ik op van de deur en dat was maar net op tijd want de deur gaat open en Zayn komt binnen.
‘Wat is er?’ vraag ik vermoeid. Ja vermoeid. Ik was aan het dagdromen, slapen beter gezegd. ‘Wat wou je zeggen daar op de gang?’ Zayn komt tegenover me staan en kijkt me doordringend maar toch liefjes aan. Gang? Oja... Ik wou iets zeggen maar toen kwam Louis het moment verpesten. Lekker dan.
‘Oh... Eeh... Weet ik niet meer,’ lieg ik.
‘Jaja.’ Fijn. Dat gelooft hij niet.
‘Ik vroeg me af hoe het nou met die band van jullie zat,’ lieg ik dan. Volgende leugen. Zijn gezicht betrekt.
‘Oh. Nou, we hebben nu vakantie dus we hoeven niet songs op te nemen of concerten te geven ofzo. En hier is het een hele rustige buurt dus we worden ook niet snel herkent,’ legt hij uit. Begrijpend knik ik. Zayn wil zich net omdraaien maar dan komt een vraag in me op.
‘Ben je... Verliefd?’ Gelijk kijkt hij me serieus aan.
‘Ja.’ Oke...
‘En wie dan?’ Raar gesprek.
‘Een heel mooi meisje genaamd Yara.’ Voordat ik nog iets kan zeggen drukt hij zijn lippen alweer op de mijne. Ritmisch bewegen ze op de mijne en ik doe mee. Iets glibberigs tikt er tegen mijn lip. Verschrikt deins ik terug.
‘Wat was dat?’ Met grote vragende ogen kijk ik hem aan.
‘Wat?’ Een teleurgestelde blik staat in zijn ogen. ‘Dat... Glibberige.’ Hij begint te grinniken. Beledigd kijk ik hem aan, maar hij houdt niet op met lachen.
‘Wat was dat nou?’ Abrupt stopt hij met lachen en kijkt me serieus aan.
‘Het is nogal vaag om uit te leggen... Ik vraag wel aan Liam of hij dat soort dingen uit wil leggen.’ En weg is hij. Lekker dan.
Met een vage blik kijk ik Liam aan. Hij zit tegenover me op mijn bed en heeft net van alles uitgelegd. Over... Zoenen, relaties en... Dat vieze weetjewel? Ook heeft hij verteld wat dat harde ding was toen ik bij de jongens op schoot lag. Iewl. Gewoon iewl. In zijn ogen was duidelijk te zien dat het nogal beschamend was om uit te leggen maar ik moest het gewoon weten, vonden hij en Zayn, maar de rest vast ook.
‘Eeh... Tja... Dat moest je dus even weten.’ Liam staat op van mijn bed.
‘Dankje... Het was... Interessant en... Vies.’ Een grinnik verlaat zijn mond. Net als hij bij de deur is draait hij zich om. ‘Oja... Kom. We gaan eten’ Gehoorzaam loop ik achter hem aan naar beneden met nog steeds het verhaal van Liam in mijn hoofd.
Iedereen zit al aan tafel te wachten op mij en Liam. Behalve Niall. Die is alvast begonnen met eten. Naast Zayn is nog een plekje vrij en ik ga natuurlijk daar zitten. Liam komt tegenover me zitten, en ik zit nog steeds met die... Gedachte in mijn hoofd. Iewl.
Mijn vork prik ik emotieloos in een stukje sla. Niet dat het werkt maar ik verveel me en ik heb gewoon totaal geen honger. Ik kijk de tafel rond. Niall, Harry en Louis zitten gulzig te eten. Liam eet netter en Zayn eet niet. Nee, hij lijkt in gedachte. Ik por hem in zijn zij wat makkelijk gaat want hij zit naast me. Verschrikt kijkt hij op.
‘Ja?’ vraagt hij.
‘Waar zat je aan te denken?’ Hij kijkt betrapt. Ha!
‘Vanalles.’
‘Lekker duidelijk antwoord,’ mompel ik voordat ik weer verder ga met nutteloos in de sla prikken.
Na een tijdje besluit ik toch de sla op te eten. Harry, Louis en Liam zijn aan het praten over een of andere voetbal wedstrijd. Voetbal? Wat is dat nou weer? Ik zucht. Ik moet nog veel leren hier in deze wereld. Misschien pas ik hier gewoon helemaal niet. Het is hier zó anders dan in het bos. Maar hoe zou het geweest zijn als ik niet was meegegaan naar de stad? Maar gewoon nu nog in het bos woon. Dan woonde ik nu alleen, en niet in het oude huis... Want die is er niet meer.
‘Waar zit je aan te denken?’ Nu kijkt iedereen me aan omdat Louis een vraag stelde.
‘Toch niet aan wat ik allemaal heb gezegd he?’ zucht Liam.
‘Wat heeft hij gezegd?’ Nu kijkt Niall ook op van zijn eten. Liam kleurt rood.
‘Gewoon wat dingen over... Deze wereld,’ neem ik het voor hem op. Niall is tevreden met het antwoord en gaat weer verder met zijn eten.
‘Ik zat gewoon te denken aan hoe het zou zijn als ik niet met jullie was meegegaan. Misschien was het wel makkelijker,’ geef ik eerlijk toe. Gelijk is de vrolijke stemming weg.
‘Maar ik ben wel heel blij dat ik ben meegegaan. Anders woonde ik nu alleen in het bos, en had ik niet vijf... of zes vrienden’ Allemaal hebben ze een glimlach op hun gezicht.
‘Wie is die zesde dan?’ vraagt Harry.
‘Jake,’ mompel ik.
‘We zijn hem weer tegengekomen,’ legt Zayn uit.
‘En hij is best aardig,’ voeg ik eraan toe.
‘Nee,’ zeggen Zayn en Harry in koor.
‘Hij is gevaarlijk.’
‘Nietes.’
‘Welles.’
‘Nietes.’
‘Welles.’
‘Oke, we snappen het!’ Onderbreekt Liam zuchtend de welles-niets discussie tussen mij en Harry.
‘Nietes,’ mompel ik er nog achteraan wat weer een zucht van Liam oplevert.
Gelijk als we klaar zijn met afwassen begin ik te praten.
‘Ik ga naar de tuin. Dag.’ Ja, ik deed kortaf, boeiend. Ze zijn daar echt niet verbaast over hoor, dit alles is ook zo nieuw voor me. Niet mijn woorden hoor! Die van de jongens. Ze zijn soms echt een stel bezorgde apen.
Uitgeput laat ik me neervallen op het bankje achterin de tuin. Een zucht verlaat mijn mond. Het is hier stil. Doodstil. Het is alsof hier geen leven is, zo stil is het. Ik spits mijn oren en probeer toch een teken van leven mijn gehoor binnen te krijgen. Zachtjes, heel zachtjes, knisperen de bladeren van de heg. Ook klotst er water tegen de rand van het vijvertje wat een fijne sfeer geeft. Toch is er nog geluid, niet veel maar wel wat. De wind ruist zachtjes door de bomen, wat een rustgevend gevoel geeft.
Voor heel even lijkt het alsof ik de jongens nooit heb ontmoet, en dat ik ook niet zo in de knoop zit met mezelf.
Dat moment wordt al snel verstoord door Zayn die naast me op het bankje komt zitten. Allebei zwijgen we. Geen van beide weten we iets te zeggen. De stilte heerst.
Twee vingers onder mijn kin dwingen me te kijken in de mooie ogen van Zayn. Die ogen waar je zo in kan verdrinken. Die ogen waar ik verliefd op ben geworden. Hij buigt voorover en zet heel zachtjes zijn lippen op de mijne. Verschrikt door zijn actie verstijf ik maar na iets van drie seconden ga ik helemaal op in de kus. Ritmisch bewegen zijn lippen op de mijne. Weer tikt dat glibberige tegen mijn lip, maar nu weet ik wat het is. Dankje Liam, dat je dit hebt uitgelegd. Ik open een klein beetje mijn mond en gelijk vind de tong van Zayn zijn weg in mijn mond. Een raar idee eigenlijk. Een tong van iemand anders in je mond.
Na, een voor mij te korte tijd, haalt Zayn zijn lippen van de mijne af.
‘Wow.’ Weer verlaat dat woord mijn mond net als de eerst kus van Zayn.
‘Wow ja,’ fluistert hij terug.
‘Ik hou van je.’ Wat? Heb ik dat zojuist gezegd? De twinkelende ogen van Zayn geven mijn gedachtes gelijk.
‘Ik ook van jou,’ zegt hij voordat hij een klein kusje op mijn lippen plant.
Luid gejoel doet me opschrikken uit de kus met Zayn. Louis, Liam, Harry en Niall staan luid te joelen als ze mij en Zayn zien zoenen.
‘Ik wist het!’ roept Louis trots. Betrapt kijken ik en Zayn hem aan maar barsten daarna in lachen uit. Hij is echt gek, Louis bedoel ik he? Niet Zayn. Zayn is geweldig.
Hand in hand loop ik met Zayn over straat. Liam had verteld dat ze morgen weer een interview hadden voor een of ander tijdschrift en dat ik meekon als ik wil. Op zich lijkt het me best leuk om eens mee te maken en anders zou ik toch maar alleen thuis zitten dus ik had besloten om gewoon mee te gaan. De hele tijd loop ik al met een grote glimlach op mijn gezicht, en dat komt door mijn vriendje. Zayn. Ja, vriendje ja. Gisteravond toen ik al in bed lag kwam hij naar me toe en toen vroeg hij het. Het was echt heel erg lief... En romantisch. Hij had ook nog een handig cadeautje gegeven: Een mobieltje. Het is echt een hele mooie en het is ook handig.
‘Yara!’ Er komt een gedaante op me af. Jake. Een zucht verlaat de mond van Zayn als hij voor ons stil blijft staan.
‘Heey!’ zeg ik vrolijk.
‘We zien elkaar wel vaak hier op straat he?’ grijnst hij.
‘Ja klopt,’ Beantwoord ik zijn vraag netjes.
‘Zullen we misschien binnenkort wat afspreken?’ vraagt hij liefjes. Op hetzelfde moment dat ik ‘Ja’ zeg zegt Zayn ‘Nee’.
‘Ik vroeg het niet aan jou,’ zegt Jake bot tegen Zayn.
‘Jij gaat niet iets doen met mijn meisje.’ Een donkere blik staat in zijn ogen. Het geeft me een goed gevoel vanbinnen dat Zayn me "zijn meisje" noemt. Met een verbaasde blik kijkt Jake ons aan, dan glijd de blik naar onze handen die nog steeds verstrengeld zijn.
‘En waag het niet om ooit nog met Yara te praten,’ waarschuwt Zayn Jake. Bang kijk ik toe naar de twee jongens die nijdig tegenover elkaar staan.
‘Dude, jij hebt helemaal niks over mij te zeggen. Ik doe wat ik wil.’ Door de uitspraak van Jake wordt ik echt bang. Goed bang.
‘Wegwezen,’ bromt Zayn. Voordat Jake nog iets kan zeggen trek ik een beetje aan Zayn zijn jack.
‘Kom... We gaan naar huis,’ probeer ik.
‘Nu niet Yara!’ Oef... Die is echt boos. Goed boos. Allebei hebben ze een donkere blik in hun ogen.
Snel haal ik mijn mobiel uit mijn zak en stuur zo snel als ik kan een sms-je naar Liam over dat hij moet komen helpen. Die zit toch heel vaak met zijn mobiel te kloten dus nu vast ook wel. Weer trek ik aan Zayn zijn jack ten teken dat hij naar huis moet gaan. Hij reageert niet, hij blijft alleen Jake boos in de ogen kijken. Ik zucht.
‘Jongens,’ zucht ik. Ja, zucht-bui.
‘Nu niet!’ schreeuwen ze bijna in koor. Ik kijk om me heen voor hulp maar er is niemand op straat te zien. Zayn zei al dat dit een rustige buurt was maar zo rustig? Jake heft zijn vuist op, zo snel als ik kan begin ik te trekken aan de jas van Jake. Hij duwt me weg en daardoor val ik op de grond, precies op de stoeprand.
Een pijnsteek schiet door mijn rug en hoofd heen waardoor een kreun mijn mond verlaat. Nu heft Zayn ook zijn vuist op en slaat Jake vol in zijn gezicht. Hij wankelt en zakt daarna ook door zijn knieën.
‘Yara! YARA!’ Zayn komt boven me hangen en schud mijn lichaam door elkaar.
‘Auw,’ kreun ik waardoor Zayn gelijk ophoud. De wereld begint te tollen en mijn hoofd wordt lichtjes. Een vaag gevoel trekt door mijn lichaam en langzaam wordt ik meegetrokken in een zwart gat. Nog één keer kijk ik Zayn aan.
‘Ik hou van je,’ fluister ik net hard genoeg dat hij het kan horen. Dan word ik meegetrokken in een zwart gat en ik geen gevoel meer heb.
Zayn Point Of View
‘Ik hou van je,’ fluistert Yara. Dan sluit ze haar ogen. Tranen wellen op in mijn ogen. Wat als ze-? Nee Zayn! Dat gebeurt niet! Voetstappen klinken, en verschrikt kijk ik op. Liam, Louis, Harry en Niall komen er als een gek aan rennen.
‘Zayn!’ roept Louis. Harry en Niall knielen net als ik bij Yara neer.
‘Bel een ambulance!’ roep ik gefrustreerd naar Louis en Liam.
‘Eh. Ja... Ja!’ Liam pakt zijn mobiel uit zijn zak en belt gelijk.
‘Yara,’ fluistert Harry zachtjes. ‘Yara!’ Nu klinkt zijn stem harder. ‘Wordt wakker!’ roept hij machteloos. Ja machteloos. We zijn nu allemaal machteloos.
‘Wat als ze-’ Niall kan zijn zin niet eens afmaken.
‘Dat is ze niet!’ roep ik hard, om Niall gerust te stellen. Misschien probeer ik mezelf wel meer gerust te stellen van Niall. Zelf weet ik ook niet of ze... dood is.
Voorzichtig pak ik haar hand vast. Daar ligt ze, mijn meisje, aan allemaal apparaten vast gemaakt. Ze ligt in een wit bed in een witte kamer. Ziekenhuis. Mijn meisje ligt nu te vechten voor haar leven. Regelmatige piepjes klinken door de kamer samen met de snikken van Niall. Liam probeert hem een beetje te kalmeren wat niet echt goed lukt. Als Niall eenmaal huilt, wat niet vaak gebeurd, kan hij ook niet makkelijk ophouden.
Harry staart als verdoofd naar Yara met tranen in zijn ogen. Louis is aan het ijsberen door de kamer en mompelt af en toe wat in zich zelf. Je kan goed zien dat hij van slag is net als wij. Geluidloos stromen ook de tranen over mijn wangen. Normaal zou ik mezelf een watje en een mietje hebben gevonden maar nu mag ik huilen. Het had van Yara gemogen... Had ze dat nou maar kunnen zeggen. De dokter zei dat ze nu in een coma ligt en... Dat het leven haar elk moment afgepakt kan worden. Zolang we die irritante regelmatige piepjes horen is het goed. Bij één harde piep... Is het het einde van haar leven.
‘Yara,’ fluister ik. ‘Wordt alsjeblieft wakker. Blijf vechten, geef niet op!’ spreek ik haar bemoedigend toe. Eindelijk houdt Louis op met ijsberen en gaat ook naast Yara staan.
‘Ze kan het,’ fluistert hij. Niall is ook opgehouden met snikken en kijkt met rood behuilde oogjes naar Yara.
‘Ze is sterk,’ zegt hij op dezelfde toon.
‘Het gaat haar lukken.’ Dat was Liam.
‘We houden van haar,’ maakt Harry het af. Iedereen knikt instemmend.
‘Ze kan het toch niet zomaar opgeven?’ vraag ik in mezelf maar de rest reageert erop.
‘Alleen als de pijn te erg wordt...’ fluistert Liam. Helaas knik ik. Daar heeft hij gelijk. Als het te erg wordt... geeft ze op.
Ik kan niet zonder haar. Ze is echt een heel groot deel van mijn leven geworden. Mijn meisje, en dat zal ze voor altijd blijven. Voor altijd blijf ik bij haar dat zweer ik. Ik laat haar echt niet zomaar alleen.
Op dat moment klinkt er een harde pieptoon door de kamer. Gelijk denk ik terug aan wat de dokter had gezegd.
Bij één harde piep... Is het het einde van haar leven.
Reacties:
Omg...NEEEE!!! Yara geef niet op!!!
Het moet goed komen!!!
Snel verder! Melding xx
Nee!!!! Dat mag echt niet!
Maar aangezien de epiloog straks komt....
Hopelijk komt alles goed!!