FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

003 || He’s it!

De jongen zet een stap naar voren zodat hij in het licht staat, en ik hem kan zien. Hij bekijkt me van top tot teen en ik doe hetzelfde. De jongen heeft bruin haar met voor wat blonde plukjes erin. Zijn haar staat omhoog en ziet er goed uit, ja, ik ben een haarspecialiste. Zijn ogen zijn de mooiste die ik ooit heb gezien, erg fel blauw. Zo mooi... Hij draagt een tanktop met daaronder een doodnormale jeans. De jongen loopt naar me toe en ik heb al een vermoede wie het is, Nash. Ik sta op om mezelf voor te stellen. “Coco.” Ik steek mijn hand uit en wacht totdat hij geschud word. “Nash, dé Nash.” Ik frons mijn wenkbrauwen. “De Nash? Je vind jezelf zeker heel wat.” Tegen dat soort mensen kan ik echt niet, die mensen die beroemd zijn en denken dat ze alles zijn en alles mogen. “Nee hoor, het was een grapje miss serious.” Hij grinnikt en laat zich op het bed zakken waarna hij zucht. “Was het een lange nacht?” Ik wiebel mijn wenkbrauwen waardoor ik een duwtje in mijn zij krijg van Nash. “Ik heb niet eens een vriendin.” Nash heeft geen vriendin? Dat is niet te geloven... “Ja ik weet het,” grinnikt hij, “ik zal er ook nooit een krijgen.” Ik laat me op het bed naast hem zakken. “Hoezo niet?”
“Hmpf...”
“Hmpf?”
“Ja, hmpf.”
“Dude.”
“Dudeïn.”
“Dudeïn?”
“Ja de meisjesversie van dude.”
Grinnikend ga ik door mijn haar, dit wordt een lange dag...

“Het is al laat..” Mompelt Nash droog waardoor ik grinnik. We hebben lange stiltes gehouden maar ook veel gepraat. Over ons leven, familie en vrienden. Het is echt een gezellige jongen waar je goed mee kunt lachen en praten. En bovendien is hij heel knap. “Dus Matthew is je ex?” Nash, die inmiddels al half ligt te slapen kijkt me vragend aan. Ik kan het zien in de spiegel. “Ja, inderdaad. Maar maak je niet druk, ik ben nu helemaal single.” Ik open de kast en pak mijn pyjama. Het is een setje van een kort broekje van stof en een t-shirt met een cute beertje erop. “Nash, close you’re eyes.” Gehoorzaam doet hij wat ik zeg en ik kleed me zo snel mogelijk uit. Mijn kleding gooi ik in een hoek en trek het broekje aan en vervolgens het t-shirt. “Ik ben klaar.” Nash opent zijn ogen weer en staat op, hij heeft nog gewoon de jeans aan van daarstraks en ook het shirt. “Nu is het jouw beurt.” Knikkend loop ik naar het frisse bed en laat me erop zakken. Ik sluit mijn ogen en wacht op het seintje. Waarom zou ik mijn ogen open doen? Alsof het zo boeit om iemand in zijn ondergoed te zien. Ja, ik geef toe, het is best kinderachtig maar oké. “Klaar!” Schreeuwt hij bijna. Ik open mijn ogen en ga liggen op een van de kussens. Iemand springt bij me in bed, natuurlijk is dat Nash en de dekens worden tot mijn kin getrokken. “Zo stik ik, joh!” Ik trek de dekens iets naar beneden. “Maar zo krijg ik het koud..” De dekens worden weer omhoog getrokken. “Watje! Laat die dekens.” Ik trek ze weer naar beneden en eindelijk is het klaar. Ik sluit mijn ogen en wacht totdat ik in slaap dommel. De dekens worden weer omhoog getrokken en ik zucht diep. Dit worden de langste zeven dagen van mijn leven...

Midden in de nacht word ik wakker, of ja, dat lijkt zo. Ik open mijn ogen en knipper een paar keer, vervolgens wrijf ik de slaap eruit. Langs me ligt Nash, nog heerlijk te slapen. Hij snurkt een beetje en zijn mond is open. Ik giechel en klim over Nash heen. Mijn voeten belanden op de koude vloer en ik loop naar de kast waar mijn tas in zit.
Als ik hem heb pak ik mijn snoeppapier eruit en open het volle pakje. Heerlijk vind ik dat, al had ik liever chocola gehad. Ik pak een aantal papiertjes en prop ze in mijn mond. Net zo lang totdat alles op is...
Nash kreunt en draait zich om, snel verstop ik het plastic ergens in mijn tas en zet ik die weer terug. Nogmaals klim ik over Nash heen en laat me rustig zakken op het bed. Als laatste trek ik de dekens over me heen en sluit mijn ogen weer, hopend dat ik nog verder kan slapen.

Reacties: