FanFic.nl

The Diaries | A story that became reality

Ian

De koude straal van de douche verkoelt mijn lichaam. Wanneer ik door de glazen deuren kijk, zie ik mijn mooie vriendin op bed liggen. Ik wilde, toen we dit huis bouwden, perse een douche in de slaapkamer hebben. Zodat ik tijdens het douchen Nina op haar allermooist kon bekijken. Ze lag daar zo onschuldig te slapen. Als ik niet naar de studio hoefde, was ik weer lekker bij haar in bed gekropen, maar helaas, de plicht roept. Vandaag staat een heftige scène met Paul voor de boeg. Iets over Elena, oftewel, Nina. Daar gaat het meestal over. Het verhaal over een meisje dat verliefd is op twee vampierbroers. De scènes waarbij ‘Stefan’ en ‘Damon’, mijn personage, ruzie hebben, is zo gewoon geworden als elke vergelijking die je kunt maken waarbij je gewoontes benadrukt.
Ik voel plotseling een hand op mijn bovenarm. Ik draai me om en kijk in Nina’s ogen.
,,Goedemorgen, lieverd.” Ik geef haar een kus. Ze staat naakt naast me en ik verbaas me dat ik niet heb gemerkt dat ze wakker is geworden, haar uit heeft gekleed en de douche is binnengelopen. Ik sla mijn handen om haar middel en zij slaat haar handen om mijn nek. Ze kust me innig en ik merk dat ik nu echt de douche uit moet lopen, me aan moet kleden en in de auto naar de studio moet vertrekken, want ik krijg neigingen de telefoon te pakken en Julie Plec, de producer, te bellen en me ziek te melden of iets dergelijke. Het is al veel te lang geleden dat Nina en ik een dag samen zijn geweest. Natuurlijk zie ik haar elke dag op de set, maar een dag samen thuis in ons eigen huis is ook wel eens fijn.
Dus ik loop de douche uit, kleed me aan en vertrek in de auto naar de studio.
In de auto zet ik mijn radio keihard aan. Mensen zeggen altijd dat je met luide muziek in een auto je niet goed kunt concentreren op de weg, maar ik vind het juist heerlijk om even helemaal van de normale geluiden op een dag af te stappen en wegzweven in de muziek. Op dat gebied ben ik een echte muziekliefhebber. Ik kan uren naar alle soorten muziek luisteren, als de muziek maar luid staat, zodat je er helemaal ‘in’ kunt gaan.
Bij de studio staan niet veel auto’s. Ik herken die van Paul, Steven, Julie en Candice. Normaal gesproken is de hele parkeerplaats bezet door auto’s van de cast van ‘The Vampire Diaries’ en andere producties van CW. Blijkbaar hebben alle series een tussenstop. Die van ‘The Vampire Diaries’ zit er ook aan te komen, vandaar de weinige auto’s.
Wanneer ik uit de auto stap, komt er een meisje naar me toe lopen.
,,Ian, mag ik een handtekening?”
,,Natuurlijk mag je dat.” Ik geef het meisje haar handtekening en nog een foto. Dan zie ik nog een groepje mensen aankomen met lege papiertjes in hun hand en maak ik dat ik de studio in kom.
,,Ha Ian!” Ik geef de altijd vrolijke Candice een knuffel. In dat opzicht past de rol van de positieve ‘Caroline’ perfect bij haar. Hoe zij het voor elkaar krijgt om elke dag weer een lach op haar gezicht te krijgen, is mij een raadsel. Julie begroet me snel en haast zich naar een filmruimte. Altijd druk, die Julie. Steven, die de rol van ‘Jeremy’, het broertje van ‘Elena’ – Nina’s rol – speelt, komt naar me toe en geeft me een schouderklopje. Ik heb hem een tijdje niet gezien.
,,Hoe gaat het?”
,,Prima, prima. Met jou?” Hij knikt en ik ga er van uit dat dat ‘goed’ betekent.
Ik loop de gezamelijke ruimte in, waar we meestal scripts krijgen uitgedeeld en we tussen het filmen door pauze houden. De ruimte is vrijwel leeg, behalve de tafel waar Paul aan zit. Hij staart afwezig voor zich uit. Zijn hoofd steunt op zijn handpalm en ik weet meteen dat er wat mis is. Kans om te vragen wat er is, krijg ik niet. Één van de productieleiders schreeuwt dat ‘Damon Salvatore’ over een kwartier klaar moet zijn. Ik haast me naar mijn kleedkamer en laat het verder over aan de mensen van de kleding en de grime.


,,En.. Cut!”
Ik laat een diepe zucht mijn lichaam uitglijden. Nog even en ik was gewoon weggelopen. Wat duurde dat lang voordat de scène erop stond. De ene keer versprak ik me, de andere keer struikelde Steven over een snoer, maar meestal was het Paul die niet oplette wanneer hij zijn tekst moest zeggen of het simpelweg vergeten was. Het was zelfs zo erg dat hij tegen een tafel ging leunen totdat ik hem moest stompen voordat hij in de gaten had dat hij in de studio was.
Ik weet zeker dat het met Torrey te maken heeft. De laatste paar maanden waren er flinke spanningen tussen hen. Paul bleef veel te lang op de set, keek iets te diep in het glaasje en vertrok dan midden in de nacht nog eens naar huis. Het was afwachten wanneer de bom zou barsten en blijkbaar is dat vannacht gebeurd. Ik had hem nog gezegd om naar huis te gaan, toen Nina en ik om elf uur vertrokken. Torrey kan veel hebben, ze vind het niet erg dat Paul wat langer blijft voor de gezelligheid, maar ik begrijp haar volkomen dat het nu genoeg is geweest.
Maar goed, ook al sta ik volledig aan de kant van Torrey, het is mijn plicht als vriend om hem te helpen met alles wat er gebeurd, en dat is wat ik zal doen.
Wanneer ik me weer heb omgekleed en mijn haar weer op zijn Ian’s zit, loop ik naar de kleedkamer van Paul toe. Ik klop op de deur en doe hem een klein stukje open.
,,Kom binnen.” Ik loop de kleedkamer binnen en kijk om me heen. God. Wat een rotzooi. Overal liggen kleren en tassen. Op een bijzettafeltje staat een fles whiskey en ernaast staat een asbak vol met sigaretten. Ik schud onzichtbaar mijn hoofd. Paul staat op en begint wat kleding van een stoel af te halen, zodat ik daar plaats kan nemen.
,,Wat is er gebeurd, man?” Hij haalt zijn schouders op.
,,Torrey.” Ik knik begrijpelijk. Ik hoop dat hij er niet op zit te wachten dat ik hem vertel dat het wel weer goed komt en dat Torrey wel weer bijdraait. Dat het niet zijn schuld is en dat hij en Torrey het gewoon even moeten uitpraten, want ik denk niet dat het zo gemakkelijk zal worden. Verder weet ik ook niet precies wat ik moet zeggen, dus vraag ik maar gewoon naar de feiten.
,,Is ze vannacht vertrokken?” Paul knikt.
,,Gaat ze écht weg?” Paul knikt.
,,Komt ze nog terug?” Het hele vage, van een kant komende gesprek, heeft Paul naar de grond zitten te kijken, nu kijkt hij me aan en haalt zijn schouders op. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft. Ik heb medelijden met hem.
Ik sla mijn hand op zijn schouder als teken van medeleven en haal ook mijn schouders op.
,,Je hebt er echt een zooitje van gemaakt, hé?”
,,Ja.”
Ik hoor gestommel op de gang en een bekende stem.
Claire Holt.
Claire speelde een tijdje in ‘The Vampire Diares’, maar toen TVD een spin-off kreeg, ging ze daarin verder. Ze is nog altijd lid gebleven van de grote TVD-familie en komt nog vaak even langs voor een praatje. Vooral Paul en Claire hebben nog veel contact, ze zijn erg goede vrienden gebleven.
Ik geef Claire een knuffel en Paul staat ook op om haar te begroeten. Het enige wat Claire doet, is voor Paul stilstaan en afkeurend kijken.
Tja, Paul zal nog wat te verduren krijgen de komende dagen. Iedereen, waaronder hijzelf, weet natuurlijk dat het zijn eigen schuld is van wat er is gebeurd en het zal niet lang duren of de pers komt het ook te weten. Hij zal boze brieven van fans krijgen en zal minder geliefd worden bij het publiek. Voor een acteur die zijn geld verdiend met het spelen voor publiek, is dat een groot iets. Uiteindelijk zal het wel over gaan, maar het is niet gemakkelijk voor iemand die bekend is en dan zoiets meemaakt. Iedereen heeft zijn of haar mening over de situatie waar ze misschien niets mee te maken hebben.
Ik besluit Claire en Paul alleen te laten en loop weer naar mijn eigen kleedkamer, waar Nina op me zit te wachten.
,,Hoi mister ‘Smolderhalder’.” Ik kijk haar met een scheef gezicht aan. Smolderhalder. Al sinds TVD begon, noemt ze me zo. Natuurlijk stamt het van mijn achternaam af; Somerhalder.
,,Ik wist niet dat je moest filmen.” Ze had vanochtend niets gezegd en ze stond ook niet op het rooster.
,,Ik wist niet dat je zo sexy was.” Ik leg mijn vinger op mijn lippen.
,,Sst, straks hoort iemand het nog.” Zeg ik en ik leg lachend mijn handen op haar heupen en trek haar tegen me aan.
,,Welke scène moet je spelen?” Vraag ik terwijl ik haar nek kus.
,,Die scène met Paul, dat Elena wil dat Stefan zijn gevoelens weer toont.”
In het verhaal van ‘The Vampire Diaries’ kunnen vampiers hun emoties ‘uitzetten’, de makers vertalen het met een soort ‘knop’ die je kunt omdraaien zodat de vampieren niets meer voelen, totdat ze de knop weer terugdraaien.
,,Met Paul zeg je? Dat wordt nog wat.” Nina kijkt me vragend aan.
,,Torrey is vannacht vertrokken.” Ze kijkt geschrokken.
,,Dat meen je niet!” Ik knik mijn hoofd als teken dat ik het wel degelijk meen.
,,Hij had beter thuis kunnen blijven, hij heeft zijn kop er niet helemaal bij.” Nina kijkt bedenkelijk.
Plotseling wordt Nina haar personage omgeroepen, dus vertrekken we naar haar kleedkamer. Daar liggen al haar kleren al klaar en ze begint zich om te kleden.
,,Ik bel Torrey zo even, wil je het nummer voor me opzoeken?” Ik pak Nina’s mobiel en zoek het nummer van Torrey op. Wanneer Nina klaar is met bellen zegt ze na het draaien even langs haar te willen gaan. Dan wordt de scène waarin ze moet spelen omgeroepen en ik maak me klaar om weer naar huis te gaan. Ik wil Paul niet langer zien lijden en ik neem aan dat Claire hier voor hem is en dat hij daar genoeg steun van krijgt, Claire kennende.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.