FanFic.nl

Broken by cancer (AF)

Capitolo ventiquattro

=Jake=
Ik zit met Rachel op mijn kamer. Nola belde en dat vond ik erg leuk. Ik heb Nola al best lang niet gezien en dat neem ik mezelf kwalijk, echt waar. Alleen ik hou zoveel van Rachel, dat ik het liefst elke minuut van de dag bij haar wil zijn. School boeide me nooit echt, maar nu Rachel op school zit wel. Ik wil zo graag dat ze trots op me is, maar nu lijkt het alsof ze teleurgesteld in me is. Zou dat komen doordat ik het kind niet wil houden? Ik weet dat zij ook nog maar zeventien is, maar ik vind dat te jong om vader te worden. Ik kijk Rachel aan. Haar prachtige ogen verschijnen in mijn zicht en ik smelt weer. Ik snap nog steeds niet waarom ze nooit eerder een vriend gehad heeft. Ze is geweldig en ik ben nog nooit zo verliefd geweest. Ik geloofde nooit op liefde op het eerste gezicht, maar ik was al verliefd op Rachel vanaf het moment dat ik haar zag.
,,Jake, het is heel moeilijk om dit te zeggen.” begint Rachel en ik pak haar hand.
,,Wat is er dan schat?” ongerust kijk ik haar aan.
,,Het is...Het spijt me zo Jake.” ze haalt haar hand uit mijn hand en loopt naar het raam. Zuchtend kijkt ze uit het raam. Wat is er toch met haar aan de hand? Ik sta op, loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Meteen gaat ze uit mijn armen en gaat weer op het bed zitten. Huh? Waarom wilt ze niet dat ik haar vasthoud?
,,Rach, wat is er toch met je?” hopeloos kijk ik haar aan. Ik snap er niks van.
,,Ik heb met Sophie gepraat en die zei dat ik het eerlijk tegen je moet zeggen.”
,,Natuurlijk moet je eerlijk zijn tegen me. Dat hoort in een relatie.”
,,Ik weet niet hoe ik het je moet zeggen.”
,,Rach, alsjeblieft. Praat met me, ik zal je niet veroordelen.”
,,Dat weet ik, maar ik wil niet dat jij denkt dat het door het kind komt.”
,,Wat door het kind komt? Waar heb je het over?”
,,Jake, ik wil nadenken over ons. Ik weet niet of ik nog verder wil.” zegt ze dan. Mijn ogen worden groot. Wat?! Waarom niet? Waarom wilt ze het uitmaken? Of wilt ze dat niet? Ze is best wel vaag op dit moment.
,,Nadenken over onze relatie? Maar waarom dan?”
,,Ik voel het niet meer. Ik weet niet of ik nog wel van je hou.”
,,Hoe lang heb je dit gevoel al?”
,,Niet lang. Ik heb echt van je gehouden Jake, maar ik voel steeds minder.”
,,Komt het doordat ik het kind niet wil houden?” Ja, dat had ze kunnen verwachten natuurlijk en voor mij voelt het ook zo. Doordat ik het kind niet wil houden, wilt Rachel het uitmaken. Ik hou zo ontzettend veel van haar, ik weet niet of ik haar nog wel kan vergeten.
,,Nee, dat is het juist niet. Ik was al bang dat je dat zou denken.”
,,Wat moet het anders zijn? Als je echt verliefd bent, raak je dat gevoel niet zo snel kwijt. Heb je een ander?”
,,Nee, ik voel het gewoon minder. Dat gebeurd soms wel eens.”
,,Wanneer weet je of je met me verder wilt?”
,,Dat weet ik nog niet Jake, ik ga nadenken in Australie.”
,,Australie?! Waarom daar helemaal? Dan kan ik je niet opzoeken.”
,,Nee Jake, dat wil ik ook niet.” Nou word hij helemaal mooi! Ik hou van haar, maar ik mag haar niet opzoeken? We hebben zoveel van elkaar gehouden en nu wilt ze gewoon weken zonder mij zijn. Ik begrijp het nu wel, ze wilt niet meer. Ze hoeft niet meer na te denken, van mij apart is het nu al over. Zodra ze in dat vliegtuig stapt, is het over.
,,Ik begrijp het.” zeg ik tegen Rachel.
,,Het spijt me echt Jake.” zegt Rachel en knuffelt me. Hier heb ik dus geen zin in. Medelijden van haar kant naar mij toe, terwijl zij mij letterlijk dumpt. Ik loop met haar mee naar beneden. Ze pakt haar jas en spullen en neemt ze mee naar buiten.
,,Denk alsjeblieft goed na Rachel.” zeg ik nog als ik haar een knufel geef. Ze knikt en loopt daarna de hoek om. Ik daarentegen, ik ben gebroken. Ik verlies het meisje waar ik smoorverliefd op ben door mijn eigen beslissing. Ik denk echt dat het serieus anders was gelopen als ik had gezegd dat ik wel het kind wilde houden. En terwijl ik over net nadenk, rollen er een paar tranen over mijn wangen. Snel veeg ik ze weg en wil weer naar binnen lopen als ik iemand mijn naam hoor roepen.

=Nola=
Ik ben onderweg naar Jake zijn huis. Ik moet gewoon weten wat er met hem aan de hand is, waarom hij niet meer wilt afspreken met me. Hij had me net zo ruw opgehangen dat ik wel naar hem toe moet. Dat mag hij gaan uitleggen! Zo doe je toch niet tegen je beste vriendin?! Zayn wilde met me mee, maar ik wilde dat niet. Ik moet Jake alleen spreken. Ik hoop niet dat Rachel bij hem is, steeds als zij er is, wilt hij niet met me mee of met me praten. Ik fiets de hoek om en zie Rachel net weglopen. Gelukkig! Niet dat ik haar niet mag, integendeel ze is erg aardig en mijn vriendin geworden, maar ik wil alleen met Jake praten. Hij blijft even voor de voordeur staan, dit is mijn kans. Ik ga de stoep op met mijn fiets en stop voor de tuinhek van Jake zijn huis. Ik zet mijn fiets op slot en loop richting Jake.
,,Jake!” roep ik en hij draait zich om. Huh? Het lijkt wel alsof hij gehuild heeft.
,,Hé Nola, hoe is het met je?”
,,Goed. Ik ben tegenwoordig erg vaak bij Zayn thuis.”
,,Ja, dat had ik gemerkt aangezien je dagen al niet thuis bent.” zegt hij met een knipoog. Even moet ik lachen.
,,Zayn is geweldig.” zeg ik en kijk wat dromerig voor me uit.
,,Hebben jullie nu officieel iets?”
,,Ja...uhm nee...uhm ik weet het eigenlijk niet.”
,,Heeft hij je nog geen verkering gevraagd?”
,,Nee.”
,,Mis je het uitgaansleven niet?” Ik denk na, mis ik het? Nee, eigenlijk niet en wat wil je ook met zo'n sexy jongen naast je in bed elke avond. Ik bedoel natuurlijk Zayn hé. Jake heeft Rachel naast zich elke avond.
,,Nee, maar nu we het daar toch over hebben. Ken jij ene Harry Styles van de discotheek of zo?”
,,Ik heb hem wel eens gezien met die vriend van hem. Hoe heet hij ook al weer? Uhm...oh ja, Liam Payne. Die twee zijn niet te scheiden.”
,,Nou, ik weet echt niet wat ik bij hem gedaan heb, maar hij doet echt heel vervelend tegen me.”
,,Waarom dan?”
,,Dat weet ik dus niet. Wil je me soms helpen?”
,,Sorry Nola, maar ik heb op dit moment echt iets anders aan mijn hoofd.” Nu heeft hij weer geen tijd voor me!
,,Waarom niet? Wat heb ik verkeerd gedaan of gezegd?”
,,Jij hebt niks gedaan.”
,,Waarom wil je dan niet meer afspreken?”
,,Het is Rachel.”
,,Ja, het is altijd Rachel. Steeds maar weer. Dat je elke avond bij haar bent, zegt al genoeg. Ik had dit nooit van je verwacht Jake! Ik ben wel al jaren je beste vriendin en je laat me gewoon vallen!”
,,Ik laat je niet vallen Nola en jij zal altijd mijn beste vriendin blijven, maar op dit moment heb ik het al moeilijk genoeg met Rachel. Ik heb ook helemaal geen zin om met jou drugs en XTC te nemen.” Wow, die opmerking komt hard aan en ik krijg tranen in mijn ogen. Boos ben ik, maar ook verdrietig. Hoe kan hij zoiets zeggen?!
,,Wat een rotopmerking Jake!” roep ik uit. ,,Ik heb misschien fouten gemaakt, maar ik ben geen junk die alleen maar leeft van drugs en trouwens jij vond het ook wel eens lekker om een XTC-pilletje te nemen. Ik vind het echt niet leuk dat we al maanden niks gedaan hebben samen, beste vrienden doen alles samen! Jij vind Rachel tegenwoordig belangrijker dan je beste vriendin, je bent alleen maar met haar bezig! En dat was ze al vanaf het begin van plan!”
,,Nu ga je te ver Nola, ik hou van Rachel! Als je van iemand houdt, wil je daarbij zijn elke minuut van de dag. Ik dacht dat je dat wel begreep nu je soort van met Zayn verkering hebt, maar volgens mij wil je het niet begrijpen! Als je hier alleen maar gekomen bent om Rachel af te zeiken, rot dan maar weer op. Weet je, blijf maar lekker weg, ik heb geen zin in je! Ik wil niks meer met je te maken hebben, rot op ik wil je nooit meer zien!” Ik krijg nog nattere ogen en heb moeite de tranen in te houden. Jake draait zich van me weg, loopt het huis in en sluit de deur. Nu komen de tranen over mijn wangen en ik ren naar mijn fiets. Ik maak mijn fiets open en fiets hard weg, terug naar huis.

Als ik thuis kom, zak ik huilend met mijn knieën op de grond. Nog nooit is Jake zo tegen mij uitgevallen! Ik pak een A4tje en een stift. Ik schrijf met de stift op het A4tje en leg dat op de eettafel. Als Jake straks thuiskomt, zal hij het zo makkelijk kunnen vinden en zien. Ik loop naar boven en pak mijn avondtas. Ik heb zin om uit te gaan en ik denk dat ik naar dat grote feest ga, waar ook vaak word gedeald buiten. Ik stop mijn portemonnee, mobiel, sleutels, XTC, sigaretten en mijn jointjes in mijn tas. Zo klaar om te gaan. Het maakt me niks meer uit. Zonder Jake als vriend kan ik het niet meer, ook al ben ik nog zo gelukkig met Zayn. Jake is en blijft mijn beste vriend, maar hij wilt mij nooit meer zien. Ik heb het begrepen, hij was heel duidelijk. Ik moet uit zijn leven en dat ga ik vanavond dus ook doen. Ik kijk nog even naar het A4tje dat op tafel ligt en trek dan de voordeur achter me dicht. Ik haal even diep adem, stap dan op mijn fiets en fiets naar de discotheek.

=Zayn=
Ik maak me zorgen om Nola. Het is nu al twee uur geleden dat ze naar Jake ging en ze is nog niet terug. Wat is er gebeurd? Waar is ze? Ik pak mijn telefoon en typ haar nummer in. Hij gaat over en over, maar er word niet opgenomen. Weer bel ik opnieuw en weer word er niet opgenomen. In paniek bel ik nog één keer en als er dan niet word opgenomen, ren ik de deur uit, pak mijn fiets en fiets naar het huis van Nola.

Als ik daar aankom, is het stil. Het lijkt of niemand thuis is. Ik kijk of ik Nola zie, maar ik zie niemand. Ook zie ik Rachel en Jake niet, terwijl die hier wel wonen. Waar is Nola?! Ik loop naar de voordeur en bel wel vier keer aan. Er word niet opengedaan en ik pak mijn mobiel opnieuw. Misschien neemt ze nu wel op? Hij gaat weer drie keer over en dit keer krijg ik de voicemail. Ze heeft haar mobiel uit? Nee, dat doet Nola nooit. OMG! Wat is er met haar aan de hand? Waar is ze?!
,,Zayn, wat doe jij hier?” ik draai me om en kijk in het gezicht van Jake.
,,Jake, waar is Nola?!”
,,Ik denk gewoon thuis.”
,,Nee, ik heb vier keer aangebeld, maar er werd niet opengedaan.” ik zie een lichte paniek in de ogen van Jake. ,,Wat is er met Nola? Wat is er gebeurd?” vraag ik aan hem, maar hij reageert niet en rent naar de voordeur.
,,Nola?!” roept hij terwijl hij de deur letterlijk opengooit. Hij rent naar de keuken, de schuur en de tv-kamer en ik ren als een gek naar boven. Ik check alle kamers, maar zie haar nergens. Ik ren de trap weer af en Jake staat nu bij de eettafel met een A4tje in zijn hand. Zijn ogen zijn groot en hij reageert niet op geluiden of op mij.
,,Jake, wat is er?” vraag ik. Hij reageert niet en ik pak het A4tje af. Ik schrik van de woorden wat op het papiertje staat: Jake, je zult geen last meer van me hebben. Nola. Wtf! Wat bedoelt ze met 'geen last meer' hebben? ,,Jake, wat bedoelt ze? Wat is er gebeurd tussen jullie?
,,We hebben ruzie gehad en daarna is ze kwaad weggelopen.”
,,Wat heb je tegen haar gezegd? Waarom zou je geen last meer van haar moeten hebben?”
,,Ze zocht ruzie over Rachel en dat kon ik niet hebben.” zegt hij alleen maar.
,,Ja, maar wat zei je tegen haar?!” vraag ik nu nog meer in paniek.
,,Ik heb tegen haar gezegd dat ik haar nooit meer wilde zien.”
,,Wat?!” ik pak hem bij zijn kraag en trek hem naar me toe. Ik ben boos, nee niet boos woedend! Hoe kon hij dat nou zeggen, natuurlijk is ze weg. Jake is haar beste vriend en ze had al het gevoel dat ze hem kwijt zou raken en dan zegt hij zoiets?! ,,Weet je wel hoe erg ze je miste? Ze kwam naar je toe om verhaal te halen! Hoe kon je dat nou zeggen? Ze miste je gewoon! Hoe haal je het in je hoofd Jake! Nola is kwetsbaar op sommige punten, dat zou jij moeten weten! Waar kan ze zijn?”
,,Misschien in de discotheek twee straten hier vandaan.” hij klinkt aardig bang en dat moet hij ook zijn. Ik heb hem nog steeds vast bij zijn kraag en laat hem nu los. ,,Ik ga met je mee.” zegt hij. Ik hoor hem al niet meer en ren naar mijn fiets, waarna ik als een gek de straat uit fiets, richting de discotheek twee straten hier vandaan.

=Jake=
Hoe kon ik zo stom zijn?! Hoe kon ik dat nou tegen haar zeggen? Zayn fietst als een gek weg en ik achtervolg hem. Ik moet Nola zeggen dat het me spijt. Dat ik spijt heb van mijn reactie. Ik weet gewoon niet wat het is, ik bescherm Rachel en als iemand ruzie om haar zoekt, kan ik me gewoon niet inhouden. Shit! Ik lijk net mijn vader, daarom wil ik dus nog geen kind. Als ik nu al verschijningen heb van mijn vader, dan heb ik dat altijd. Zayn stopt en ik ook.
,,Is hier die discotheek? In deze straat?” vraagt hij en kijkt me aan.
,,Dit is de straat ja, maar voor de discotheek moet je helemaal aan het einde van de straat zijn.” Zayn knikt en wilt doorfietsen als we achter ons sirene's aan horen komen. We kijken om en een ambulance schiet ons voorbij. Ik kijk op mijn horloge. Het is nu half één 's nachts, vier uur later nadat Nola verdrietig bij me wegging. Vier uur heeft ze gehad om zich af te reageren. Wat is er aan de hand? Waarom komt er een ambulance hier? Hier komt nooit een ambulance, het is een hartstikke goede discotheek, er is nooit wat aan de hand. Allemaal fietsende scholieren komen ons tegemoet. Zayn kijkt een jongen aan.
,,Wat is er aan de hand?”
,,Ik zou niet meer naar die discotheek gaan als ik jullie was.” zegt de jongen en hij kijkt ons aan. ,,Het is daar foute boel.”
,,Waarom dan?”
,,Ik weet het niet precies. Iets met foute pillen.” Zayn schrikt en stapt weer op zijn fiets. Hij fietst door en ik volg hem. Weer komt een een scholier naar ons toe, maar dit keer een meisje van een jaar of achttien.
,,Wat is er gebeurd?” vraag ik aan haar.
,,Ja, het is ongelooflijk. Er was een jongen die XTC had, maar die blijken helemaal niet goed te zijn. Iedereen die heeft gebruikt is out gegaan. Er waren er zelfs een paar die zoveel op hadden dat ze het niet overleefd hebben.” Mijn ogen worden groot. Nola! Zayn en ik fietsen als een gek naar de discotheek, waar we twee ambulance-broeders naar buiten zien komen met een brancard. Er ligt iemand op met een wit laken erop. Zayn stapt van zijn fiets en gooit hem neer. Ik doe hetzelfde, het maakt me niet uit of hij word gestolen. Nola is belangrijker! Zayn kijkt in paniek onder het witte laken en ik zie dat hij opgelucht is. Gelukkig, dat was Nola dus niet. Er worden er nog een paar naar buiten gebracht, dode scholieren, maar ook gewonde scholieren die naar het ziekenhuis gebracht worden. Terwijl Zayn en ik kijken naar alle scholieren die buiten geschrokken staan, komt er een brancard naar buiten. Zayn en ik herkennen het meisje meteen die op de brancard ligt.
,,Nola!” roept Zayn uit en loopt met de brancard mee naar de ambulance en weer volg ik hem.
,,Kennen jullie haar?” vraagt de ambulance-broeder.
,,Ja, dat is Nola. Nola Miller.” zeg ik en ik slik. Wat is er met haar? Waarom opent ze haar ogen niet. ,,Nola?!” ik raak haar aan, maar ze opent haar ogen niet.
,,Luister,” begint de ambulance-broeder. ,,het gaat helemaal niet goed met haar, net zoals vele andere meisjes van haar leeftijd die al naar het ziekenhuis gebracht zijn. Al die meisjes hebben verkeerde pillen binnengekregen en zijn allemaal out gegaan. We moeten snel handelen, anders gaat ze het misschien niet redden.” ik schrik van de woorden van de ambulance-broeder. Zayn en ik blijven verstijfd stilstaan. De ambulance rijdt met loeiende sirene's weg. Ik begin te huilen.
,,Zayn, het spijt me zo erg. Ik had dat nooit tegen Nola mogen zeggen!” het lijkt wel alsof Zayn me niet kan horen. De tranen gaan over mijn wangen. Hij draait zich om en kijkt me vernietigend aan. ,,Ik wilde dit echt niet. Ik beloof dat ik haar elke dag zal opzoeken in het ziekenhuis.”
,,Jij!” roept Zayn nu en ik voel een harde klap in mijn gezicht. Ik val achterover op de grond en Zayn trekt me een klein stukje omhoog aan mijn kraag. ,,Dat moet je proberen! Jij komt niet het ziekenhuis in! Jij hebt al genoeg aangericht. Het is beter voor iedereen als jij uit haar buurt blijft.”
,,Dat kan ik toch niet. Nola is mijn beste vriendin.” Nu is Zayn helemaal boos en slaat me nog een keer en nog een keer. Een bloedneus en bloedlip ontstaan er bij mij. Zayn is woedend en dat kan ik begrijpen.
,,Blijf bij haar uit de buurt!” zegt hij dreigend, loopt dan naar zijn fiets en fietst van me weg.

Reacties: