FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

004 || Day one

Ik word wakker door het geschuif, waarvan weet ik niet. Diep zuchtend open ik mijn ogen en wrijf de slaap eruit. Mijn bedpartner is weg, natuurlijk douchen of iets. Bij de deur ligt een dienblad, met twee croissants, pakjes Jus D’orange, klein gebakken eitje en pakjes boter. Daar heb ik wel zin in... Mijn benen over de rand van het bed gooiend rek ik me uit. Als ik klaar ben met rekken en strekken sta ik op. Ik wil naar de deur lopen om het dienblad te pakken maar de deur gaat open. “Nash kijk u-” Gil ik nog, maar het heeft geen nut. Nash is in ons ontbijt gaan staan. Zuchtend facepalm ik mezelf. “Oopsie...” Grinnikt hij dom. “Nu moet ik tot vanmiddag honger gaan zitten lijden!” Roep ik boos en sla mijn handen over elkaar. “Ik ook...” Mompelt hij. Maar ja, niks aan te doen, jongens zijn nu eenmaal zo dom. “Waar ben je geweest?”
“Douches enzo.”
“Ik ga ook.”
Ik pak een handdoek en washandje waarna ik naar de deur loop en het dienblad aan de kant sleep. Voordat ik de deur open zwaai ik naar hem.

In de gangen hangen bordjes waar op staat: DOUCHES met een pijltje. Ik volg de bordjes en kom uiteindelijk uit bij de douches. Op een deur staat een man en op de andere een vrouw. Ik pak de ene met het vrouwtje erop en open de deur. Zonder te kijken stap ik naar binnen en hoor vervolgens geschreeuw. Tot mijn verbazing zie ik alleen maar jongens, half naakt. Snel open ik de deur en ren ik de gang op. Nogmaals kijk ik op het bordje. Ik heb de verkeerde genomen! Dit is erg gênant... Vol schaamte open ik de deur van de meisjes, en gelukkig zie ik allemaal meisjes. “Oh my god! Coco Horan!” Wordt er geroepen. “Klopt.” Mompel ik terwijl ik naar een douche zoek die niet bezet is. Meiden staan te make-uppen en de haren te doen, ook die van anderen. Ik open een douche waar niemand in staat en leg mijn washandje op een plankje. Het is een ruime douche en er hangen ook haakjes om je kleding op te hangen. Dus kleed ik me maar uit, ik bedoel niemand doucht met kleding aan, toch? Ik in ieder geval niet. Mijn kleding en ondergoed hang ik op en zet de douche aan. Wanneer de stralen warm zijn stap ik eronder en geniet er van. Heerlijk zo’n frisse douche. De wasgel staat er al en ik doe het op mijn washandje. Ik houd het even onder de stralen en was me er vervolgens mee.
Ik ben klaar en wil me afdrogen, maar waar is mijn handdoek?! Shit... Gestrest kijk ik om me heen, opzoek naar de handdoek die ik écht heb meegenomen. Wacht eens even, die ligt natuurlijk nog bij de jongens! Omdat ik schrok heb ik hem daar laten vallen.

Vloekend kom ik binnen, in de kamer waar ik de rest van de dag zal doorbrengen. “What’s up?” Vraagt Nash die op het bed springt. “Kijk,” ik neem plaats op het bed en ga verder met vertellen, “eerst ging ik dus bij de jongens douches naar binnen, hoe gênant is dat?”
“Oef, heel gênant.”
“Ja, dus ben ik naar die van de meisjes gegaan en ik ging er dus dochen.”
“Mmhm..”
“Ik was klaar met douchen, had ik geen handdoek! En ook geen kleding! Argh...”
Nash grinnikt en ik kijk hem beledigd aan. “Is niet grappig!” Nash knikt. “Jawel, jij kan zo goed acteren.”
“Dit is geen grapje hoor!”
“Weet ik wel, maar ik bedoel hoe je er een enorm drama van maakt.”
“Tss...” Nog steeds beledigd kijkend, sla ik mijn armen om elkaar heen en Nash komt rustig langs me zitten. “Awh, schatje... Heeft ome Nash je boos gemaakt?” Hij omhelst me en ik schiet in de lach. “Ome Nash, serieus?” Lach ik. “Mis jij je familie niet?” Dat is het eerste wat bij me op komt. Nash slikt even. “Natuurlijk wel, ook al is Hayes enorm irritant.” Die jongen maakt toch ook overal een grapje van, alles kan hij leuk maken zelfs de hel. Het lijkt me fijn om zo door het leven te gaan. “Wat is jouw levensmotto?” Vragend kijk ik hem aan, als ik dat weet heb ik er misschien nog wel wat aan. Nash denkt na. “Bekijk veel dingen van de positieve kant.” Dat is wel een goeie, die ga ik gebruiken. Daarom gaat hij natuurlijk zo vrolijk door het leven, hij is zichtbaar gelukkig en blij. Altijd. “En de jouwe?” Dit keer is Nash degene die het vraagt. “Hmm...” Wat is mijn levensmotto? Wacht ik weet het! “Geef iedereen een tweede kans.”
“Ja, dat is ook zo.”
Een tijdje is het stil, we weten bijden niet wat we moeten zeggen of doen. “Yoga, misschien kunnen we yoga doen?” Stelt Nash voor. “Dude, yoga?” Hij haalt zijn schouders op. “Nooit.”
“Waarom niet?”
“Gewoon. Het woord yoga klinkt al belachelijk.”
“Ow, dus alleen omdat je het woord niet mooi vind doe je niet mee?”
“Klopt.”
“Please...”
“Nee.”
“Oké, dan praat ik de hele avond niet meer tegen je.”
“Het is pas iets van half twaalf of zo.”
“Wat jij wil, dan de hele dag.”
Zuchtend sta ik op en Nash grijnst. “Okay, ik doe mee.” Na die domme woorden springt Nash van het bed af en laat hij zich in de kleermakerszit zakken. “Doe mij na.” Zegt hij kalm. Ik doe wat me gevraagd word en ga in de kleermakerszit zitten. Nash zet zijn ellebogen in zijn liezen en houd zijn polsen en handen omhoog. Van zijn vingers maakt hij een perfect gebaartje. Ook doe ik dat na. Nash zit tegenover me en sluit zijn ogen. Ik sluit mijn ogen ook, maar doe ze na een paar seconden weer open. Eigenlijk om te kijken of Nash iets anders doet. Maar er is iets anders wat me wel interesseert: hij is zo schattig met zijn ogen dicht. Langzaam breng ik mijn lippen naar de zijne en wil ze kussen. Voordat ik dat kan val ik voorover en beland mijn hoofd op zijn linker bovenbeen. “Oopsie...” Mompel ik. “Dit is yogales, niet dat andere.” Grinnikt hij terwijl hij mijn hoofd tussen zijn twee handen houd. Gaat hij me zoenen?

Reacties: