FanFic.nl

Vuur

Doorgedraaid

De laatste dag die de Krauwels bij de Potters doorbrachten, was op de verjaardag van Boaz. James en Albus kwamen hem wakker maken, met kleine Lily achter hun aan huppelend. 'Kom', zei Albus 'er is taart!' Opeens was Boaz klaar wakker. Hij was eindelijk twaalf en dat vierde hij in het huis van de beroemde Harry Potter samen met zijn nieuwe vriend Albus.
Hij rende naar beneden en zag dat de volwassenen allemaal al aan tafel zaten. Op de plek waar hij de afgelopen keren tijdens het eten had gezeten, lag een stapeltje cadeaus. Hij keek zijn vader aan, die knikte en zei 'nou pak uit' Hij pakte eerst het grootste pakje van allemaal en was blij verrast toen hij zag dat hij van zijn ouders de juttemus had gekregen. Hij gaf hen een knuffel om ze te bedanken en ging verder met de pakjes. 'Die heb je van Harry en mij' zei Ginny toen Boaz een lang pak opende en er een nieuwe bezemsteel uit haalde. 'Wauw, een echte Vuurflits 15', floot Boaz en Amite zei; 'dat hadden jullie niet hoeven doen', waarop Harry glimlachte. Verder kreeg Boaz nog een geheugensteen en een model van Zweinsveld, waarop je precies kon zien wat er in het echte Zweinsveld gebeurde.
Hij genoot van de cake in de vorm van een toverstaf en ging daarna samen met de jonge Potters de tuin in zodat hij zijn nieuwe bezem kon uitproberen. Hij zat met Albus in het team en ze speelden tegen James en Lily op haar speelgoedbezem. Na een tijdje gespeeld te hebben, vroeg Harry opeens van achter hen; 'zullen we het wat interessanter maken? Ik en de moeder van Boaz sluiten ons aan bij het ene team en Dennis en Ginny bij het andere' Zo speelden ze tot de zon onder ging en het tijd was voor de Krauwels om te vertrekken.
'Wel schrijven he' zeiden zowel James als Albus tegen Boaz, die knikte. 'Vertel ons alles over VUUR als je volgende week begonnen bent' en Boaz knikte weer. Toen hij zich omdraaide zou hij hebben gezworen dag Ginny tegen zijn moeder fluisterde dat ze zich geen zorgen moest maken en hij wist dat het weer over zijn gekozen vakken ging. Opeens wilde hij niets liever dan naar huis gaan, weg van die bemoeizuchtige Potters en de doorgrondende blikken van Harry. 'Nou, doei' zei hij enkel nog en toen stapte hij in het haardvuur, riep 'Spoorstraat, Utrecht' en kwam thuis aan. Daar ging hij direct naar de garage, die zijn vader zo betoverd had dat alles brandbestendig was en liet al zijn gevoelens er uit komen. Met zijn handen stuurde hij het vuur zo dat het de vorm van Harry aannam en hij schoot vuurballen op hem af.
Pas toen hij zich weer ok voelde, ging hij terug naar de woonkamer, waar zijn ouders zo te horen weer over hem hadden zitten praten. Direct ging hij naar zijn eveneens brandbestendige slaapkamer en nam zich voor om daar de rest van de week te blijven, tot het 15 augustus was.
Boaz voegde daad bij woord en sprak zijn ouders in de tussentijd niet. Toen de dag van zijn vertrek eindelijk aanbrak, mompelde hij een afscheid tegen zijn ouders en ging naar de molen die net buiten de stad stond. Daar werden hij en andere jonge tovenaars opgewacht door een oud, klein vrouwtje met grote bos grijze krullen. Boaz zag dat ze het teken van VUUR - een toverstok die als lucifer diende en een gouden vlam droeg - op haar gewaad had staan. Hij vroeg haar hoe ze naar de school zouden reizen en ze wees op de molen. 'Ok, is iedereen er, ja? Goed. Jullie gaan zo een voor een naar VUUR. Elke afdeling heeft zijn eigen gebouw. Jullie zullen landen in het juiste zodra de molen jullie heeft opgepikt. Eerste; Sjak Achterom' Boaz keek hoe de jongen die Sjak heette door de wieken van de molen opgetild werd en verdween toen hij bovenin was. Sjak zag er een beetje misselijk uit en de andere leerlingen waren muisstil.
Voor hij het wist was Boaz aan de beurt. De molen voerde hem omhoog en hij deed zijn ogen dicht tot hij opeens weer grond onder zijn voeten voelde. Hij keek om zich heen. De gang waar hij nu in stond bestond voornamelijk uit fel gele muren, de kleur van Leeflang. Tot zijn verbazing zag hij dat Sjak er ook stond. 'Ha, dus jij bent ook een lijpo', zei die waarop Boaz riep 'noem me niet zo!' Sjak glimlachte breed, 'Vurig he, dat verklaart het'. Boaz had zonder het te merken zijn haar in vlammen gezet. Het was lang geleden dat hij zich zo had laten opfokken. 'Nou kom' verbrak Sjak de spanning, 'tijd voor lunch'
Samen met de andere mensen in Leeflang gingen ze lunchen en het verbaasde Boaz dat ze niet samen lunchten met de andere afdelingen. Hij vroeg het aan de mensen aan tafel en kreeg als reactie dat hij daar maar tevreden mee moest zijn. De enige keren dat de eerstejaars mensen van de andere afdelingen tegen zouden komen, was tijdens Ontwikkeling. Boaz wist niet wat dat inhield en besloot het ook niet te vragen. Hij genoot van zijn broodjes en tegen de tijd dat alle eerstejaars aangekomen waren en gegeten hadden, stond er een vrouw voor hun neus, die zich voorstelde als professor Durane. Professor Durane had grote rode ogen, aszwart haar en was lang en mager. Durane gaf de eerstejaars een rondleiding door het Leeflang gebouw. Ze liet zien waar ze lessen zouden krijgen, waar ze zouden slapen en gaf uitleg over hoe het er aan toe ging op VUUR. Boaz had nu al een hekel aan de kleur geel en toen hij die avond zag dat zijn schoolgewaad ook geel was, liep hij naar de tafel waar de leraren zaten die die avond bij Leeflang waren. (Durane had die middag uitgelegd dat er elke dag vijf andere personeelsleden aan tafel kwamen, die de hele week door rouleerden) 'Professor, ikdenkdatikverkeerdingedeeldben' zei hij heel snel. Maar professor Durane keek zuur en schudde haar hoofd. 'Ik weet wel zeker van niet Krauwel. Leeflang is de enige afdeling waar je dit kan leren' en ze knipte met haar vingers. Op dat moment schoot er vuur uit haar vingertoppen en tekende ze twee vogels in de lucht die samen dansten. 'Wauw', hoorde Boaz en iemand floot vol bewondering. Boaz glimlachte, maar voelde zich ook een beetje ongemakkelijk. Dit was de eerste keer dat hij iemand ontmoette die ook Vurig was. Het was opeens niet meer zijn unieke talent.

De volgende ochtend, na gedroomd te hebben over vogels van vuur, kon Boaz haast niet wachten tot de lessen zouden beginnen. Na zich aangekleed te hebben, ging hij naar de eetzaal van Leeflang voor een kom pap met krenten en kreeg hij zijn rooster uitgereikt. Hij keek er op. Maandag stond de hele dag in het teken van Ontwikkeling, hoewel Boaz nog steeds niet wist wat dat betekende. Dinsdag en woensdag waren de dagen waarop ze hun tijd vrij mochten indelen om hun keuzevakken te volgen, donderdag hadden ze de vakken die verplicht waren voor Leeflangers elk een blokuur en vrijdag stonden voor iedereen op VUUR de verplichte vakken op het programma.
Boaz en Sjak liepen samen naar het lokaal waar ze volgens hun rooster moesten zijn. Op VUUR kregen de eerstejaars hun vakken doorgaans samen met de tweedejaars, maar het werd hen al snel duidelijk dat dat niet het geval was tijdens Ontwikkeling. Boaz en Sjak sloten zich aan bij de andere eerstejaars die al stonden te wachten. Een klein meisje met witblonde haren en blauwe ogen, een gewaad tot net over haar knieën, liep met grote stappen op hen af en gaf ze een hand. 'Mijn naam is Emmara Luna', zei ze plechtig. 'Het meisje met de zwarte krullen is Djanne, degene met de grote Bambi ogen is Lisa en dát daar heet Kim-Lee' Ze had haar neus opgehaald toen ze 'dat' zei en naar Kim-Lee gebaarde. Het was duidelijk dat zij niet bepaald vriendinnen waren. Boaz keek Kim-Lee aan, haar zwarte stijle haar, zwarte ogen en bleke huid wekten zijn interesse. 'Ze had gehoopt bij Voldemort te komen, het wicht', snoof Emmara en ze voegde er aan toe; 'dat betekent dat er nog een jongen moet zijn, want Durane vertelde dat Leeflang dit jaar zeven eerstejaars heeft en dit zijn alle meiden' 'Als je het over de duivel hebt' fluisterde Sjak. Professor Durane was aan komen lopen. 'Ontwikkeling is een persoonlijk vak' begon ze uit te leggen. 'Tijdens Ontwikkeling wordt gekeken naar talent en karakter. Jullie hebben niet allemaal dezelfde docent hier voor. Sjak, Djanne en Lisa, ik ben jullie Ontwikkelaar. Emmara en Hubert hebben professor Mal als Ontwikkelaar en Boaz en Kim-Lee, jullie Ontwikkelaar is professor De Wilt. Lisa, kom je mee?' sloot ze af.
Lisa liep nerveus achter professor Durane aan en op dat moment kwam er een lange jongen aangehaast. Zijn haar zat warrig en leek te bestaan uit bruine veren, zijn neus leek meer op een snavel en Boaz durfde te wedden dat de voeten van de jongen eigenlijk klauwen zouden zijn. 'Verslapen, Hubert', kraste de jongen en ze knikten naar elkaar. Emmara begon tegen hem te vertellen wat Durane had gezegd en op dat moment klonk er door de gang 'Boaz?'
Boaz draaide zich om en stond oog in oog met een man van middelbare leeftijd. Hij had donkerblond haar en in zijn oranjebruine ogen twinkelden lichtjes waarvan moeilijk te zeggen was of het pretlichtjes waren of kwade vonkelingen. 'De Wilt, kom Boaz' zei hij en Boaz volgde hem een lokaal in.
In het lokaal was het donker en het rook er naar metaal. Omdat er geen stoelen stonden, bleef hij midden in de kamer staan. Plots haalde De Wilt zijn toverstok uit zijn gewaad en richtte die op Boaz. 'Crucio' mompelde hij en Boaz zakte in elkaar van de pijn. Zijn lichaam voelde alsof het vuur in hem zich tegen hem keerde, alsof er duizenden messen in zijn lijf werden gestoken. Even verdween de pijn, maar toen hoorde hij weer 'crucio' en begon zijn lijf te kronkelen. De Wilt deed dit een paar keer en toen hij weer stopte, zei hij met een grijns op zijn gezicht: 'ga zitten' Opeens stond er een zitzak in het lokaal, waar Boaz zich dankbaar in liet zakken. De Wilt bleef staan.
'Boaz', zei hij, 'in dit lokaal zal je leren wie je bent. Ik zal je leren wat je kan zijn en ik zal je karakter veilen tot het perfect is. Je angsten boeien me niet. Wat je moeilijk of vervelend vindt, boeit me niet. Ik zal je breken en opnieuw opbouwen, zo vaak als nodig is. Wat in dit lokaal gebeurd, blijft binnen de muren van dit lokaal, anders weet je wat je te wachten staat. Jij weet misschien nog niet wat je wil, maar ik weet het. Je bent op dit moment een zwakkeling, een lastpost, maar als je over zes jaar afgestudeerd bent, zal je sterk en machtig zijn. Nu. Ik hoor dat je Vurig bent. Je eerste taak hier zal zijn om dat onder controle te krijgen. Vanmiddag zien we elkaar weer, dan stel ik je voor aan de leerlingen van andere afdelingen. Kim-Lee heb je al ontmoet neem ik aan? Vanmiddag, na de lunch, hoofdgebouw. En nu wegwezen.'
Boaz haastte het lokaal uit, weg van die gek dacht hij. Hij rende naar zijn slaapkamer en ging op bed liggen bij komen. Hij kon niet zeggen dat hij professor De Wilt erg sympathiek vond, nog los van dat hij hem vervloekt had. Het was misschien maar goed dat professor De Wilt hem verboden had over zijn Ontwikkeling te praten, want Boaz was er van overtuigd dat niemand hem zou geloven. In gedachten verzonken bleef hij naar de muur staten, tot er op zijn deur geklopt werd. Zonder op antwoord te wachten deed Kim-Lee de deur open en kwam binnen. Aan haar blik te zien was Ontwikkeling voor haar net zo'n schok geweest als voor hem. Zo bleven ze even samen zitten, tot het tijd was om te gaan lunchen.
De andere eerstejaars vertelden vrolijk over hun eerste uur Ontwikkeling. Professor Mal had zijn leerlingen laten tekenen en professor Durane had een verhaal uitgebeeld met vuur. Kim-Lee en Boaz luisterden allebei, maar vertelde niks over hun ervaring. De lunchpauze ging veel te snel voorbij en de eerstejaars gingen onderweg naar het hoofdgebouw, waar ze nog niet eerder geweest waren.
Boaz keek vol interesse om zich heen. Het hoofdgebouw was groot en op de muur voor hen stond groot het logo van VUUR afgebeeld. Op de muur links van hen hingen schilderijen van de tovenaars waar de afdelingen naar vernoemd waren en Boaz keek even ontzet toen de Harry op het schilderij naar hem keek. Het was toch niet mogelijk dat Potter hem hier nog in de gaten hield? Veel tijd om er over na te denken had Boaz niet; Kim-Lee sleepte hem mee door een van de deuren in de rechter muur. 'Je wil toch niet te laat komen bij die gek!' zei ze. Boaz vond dit een een goed argument en hij liet zich leiden door Kim, die scheen te weten waar ze heen wist. Ze trok hem een lokaal binnen die hem deed denken aan het lokaal waar hij eerder die dag was geweest, alleen in dit lokaal stonden vijftien tafels met stoelen. Kim en hij gingen ergens achterin zitten en wachtten tot het lokaal volgestroomd was.
Nadat de laatste stoel in gebruik was genomen, verscheen professor De Wilt. Iedereen was op slag stil. 'Laat me jullie voorstellen aan de anderen' zei hij. 'Als ik je naam noem, kom je naar voren en vertel je afkomst, talenten en afdeling. Henne Hedemaas' Een klein meisje met een wit brilletje om haar grote blauwe ogen stapte naar voren. 'Henne, dreuzelouders, vader is groenteboer en moeder dierenarts, ik hou van dieren, kan vrij goed Terzielers berijden en m'n afdeling is Hagrid' 'John Lieskamp' en een kleine dikke jongen stond op. 'Opgegroeid in een weeshuis, ken m'n ouders niet, geen talenten en net als Henne Hagrid' 'Geen talenten he? Dat is in elk geval een eerlijk antwoord', zei De Wilt. Zo stelden de anderen leerlingen zich ook voor. Kronne en Leroy zaten in Potter, Henk en Tille op Perkamentus. Van Kruml waren Drago en Fafel, van Sneep Trudy en Trien - een tweeling. Daarna stelden Boaz en Kim-Lee zich voor en ten slotte drie leerlingen uit de afdeling Voldemort. Marten Ko was de eerste die zich voorstelde, hij kwam uit een oud tovernaarsgezin en een sisseltong. Vol trots vertelde hij dat zijn familie zowel Grindelwald als Voldemort hadden gesteund. Zijn gelige ogen straalden vanuit zijn donkere huid toen hij maar niet tegen zijn ouders zou zeggen dat hij les had met Modderbloedjes. Een aantal leerlingen schoten op, maar De Wilt hield ze tegen met een vloek die Boaz niet herkende. In elk geval was Marten trots dat hij vernoemd was naar Voldemort. Hetzelfde telde voor zijn vriend Mort, een grote brede jongen die er uit zag alsof hij al in het vijfde jaar zou moeten zitten. De laatste om zich voor te stellen was Lille, een meisje dat er uit zag alsof ze uit China kwam. Ze vertelde dat haar vader een snul was en haar moeder een dreuzel, waar ze zich duidelijk voor schaamde. Als ze iets goed te maken had voegde ze er aan toe; 'ik ben van plan niet meer naar ze terug te gaan' De rest van de middag besteedden ze aan oefeningen om elkaar beter te leren kennen en na de les bleef Boaz nog even kletsen met Marten en Mort. Iets aan die jongens sprak hem aan.

Reacties: