FanFic.nl

The Great Plague

Hoofdstuk 1: Spanning

Er heerste een grote spanning in het huis van Tilly Barclay.

In de woonkamer was het stil, en op de lederen bank zaten Tilly en haar moeder. Beiden hadden ze een vreemde uitdrukking op hun gezicht. Vooral Tilly keek erg nerveus voor zich uit en beet op haar lip. Ze zaten nu al bijna een uur zo, en Tilly kon het bijna niet meer uithouden van de zenuwen. Buiten was het mooi weer, een typische dag in juni. Maar zij en haar moeder besteedde daar geen aandacht aan.
Haar moeder vroeg of ze misschien iets wilde drinken, maar Tilly weigerde; ze had het gevoel alsof ze haar zenuwen wel kon uitkotsen.
Alleen zouden het haar zenuwen dan niet zijn, alleen het kleine ontbijt dat ze die morgen op had. Droge cornflakes, als ze zich dat goed herinnerde. Of was dat het ontbijt van gisteren? Ze wist het niet meer. De gedachte aan eten maakte haar misselijkheid niet bepaald beter.

En toen ging de telefoon.

Even trok Tilly bleek en haar moeder keek verschrikt op. Tilly wenkte haar moeder de telefoon op te pakken. Haar moeder knikte en pakte de telefoon voorzichtig van de haak en hield het aan haar oor. Even keek ze voor zich uit en hield toen de telefoon bij haar oor weg en seinde naar Tilly, wie slikte en opstond. Ze liep naar haar moeder en nam de telefoon van haar over.
"M-met Tilly Barclay," zei ze met een trillende stem die ze probeerde te verbergen.
"Tilly," klonk de stem aan de andere kant van de lijn. "Ik zal je vertellen dat je..."
Tilly hield haar adem in.
En toen riep de stem aan de andere kant van de lijn het uit.
"DAT JE GESLAAGD BENT!"

Tilly gooide de hoorn gillend op de haak en omhelsde haar moeder met een opgeluchte uitdrukking op haar gezicht. Tranen stroomden over haar wangen van blijdschap. Eindelijk was ze verlost van school. Ze was geslaagd voor haar examen. Half jankend liet ze zichzelf op de bank vallen en staarde uit het raam. Ze giechelde wat en legde toen haar hand op haar gezicht.
"Yes, yes, ik kan het niet geloven!"
Haar moeder hief vrolijk haar armen en rende de keuken in. Even later kwam ze terug met een taart.
Tilly keek er even naar de met marsepein bedekte taart en voelde toen dat ze weer zin had om te eten. Met een glimlach op haar gezicht bedankte ze haar moeder en de rest van de dag vierden ze samen dat ze geslaagd was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.