FanFic.nl

Verrassing

part 2

Lauren's POV

Je kan wel zeggen dat door mijn chagrijnige humeur de sfeer aan tafel goed verpest is. Iedereen blijft stil totdat Harry zegt "Hier, je eitje en wat brood" Hij geeft me een bord met een eitje en een boterham met jam. Ik voel me nog steeds niet helemaal goed maar de rust aan tafel heeft me goed gedaan dus ik besluit maar eens een hap te nemen. Zodat ik 2 happen naar binnen heb gewerkt voel ik het gelijk weer omhoog komen. Ik ren naar de wc en ik kots alles weer uit. "Ik blijf thuis"! zegt Harry nu vast besloten. "Nee, ga jij nu maar werken ik let wel op mezelf." probeer ik net zo vast besloten te zeggen als Harry maar volgens mij komt het er minder sterk uit. "Babe..." "Nee Harry" kap ik hem af "ga maar mee met de boys, echt waar" zeg ik hem. Hij kijkt een beetje bedenkelijk maar volgens mij lijkt hij me toch te geloven. Terwijl ik nog bij de wc blijf gaat Harry alweer terug naar de andere jongens die het nog al raar hebben staan aankijken.
Als ik weer terug loop naar de keuken waar de rest nu toch alweer zit te praten krijg ik in 1 keer 10 ogen op mij gericht.
"Is er iets"? vraag ik alsof er zonet niets is gebeurt. Ze kijken elkaar een beetje betwijfelend aan en praten dan toch maar weer rustig door. Dat was close...
Na een half uur zijn de jongens klaar met eten en is Zayn klaar met aankleden. Zodra ze de deur uit zijn gestapt voel ik me weer helemaal rustig.
Ik ga lekker liggen op de bank totdat ik me bedenk. Ik bedoel, ik deed wel of ik gek was en niet wist waar die pijn vandaan kwam maar ik weet het donders goed. Ik... ik ben bang dat ik zwanger ben.

Harry's POV

We zijn net weg van huis in de auto maar ik voel me niet helemaal lekker. Met mijn gedachten zit ik nog bij Lauren die zo raar deed vanochtend. Je kon gewoon echt zien dat ze niet lekker was en begin zo langzamerhand wel een schuldgevoel te krijgen dat ik heb geluisterd en ben weg gegaan. "Gaat het"? vraagt Niall. "Je zit al de hele tijd naar buiten te kijken" "Ik voel me zo stom dat ik Lauren alleen heb gelaten. Je kon goed zien dat ze koorts had." vertel ik Niall. "Ja, ik snapte ook niet helemaal waarom je nou naar haar luisterde. Ik bedoel, je laat je dood zieke vriendin die al moet kotsen na een paar happen toch niet alleen thuis in een heel groot huis. Ze is helemaal slap en ...." Niall wordt gestopt door een hard beuk tegen zijn schouder van Liam. "Zo kan het wel weer" voegt hij er aan toe.

Lauren's POV

Ik ga nu langzaam overeind zitten en ik bedenk wat het beste is om nu te doen. Eerst maar eens even naar de badkamer voor een paracetamol. Ik neem er gelijk een paar in mijn zak zodat als de pijn weer terug schiet, ik het kan remmen. Oke wat nu... Ik moet een zwangerschapstest hebben om zeker te weten dat ik zwanger ben. Misschien heb ik wel gewoon goeie griep te pakken.
Een beetje zenuwachtig loop ik heen en weer door de woonkamer. "Je kan het!" zeg ik tegen mezelf. Nee, denk ik daarna gelijk. Ik wil niet weten of ik zwanger ben. Wacht denk ik. Ik bel Perrie, die kan me vast wel helpen. Gelijk pak ik mijn telefoon, ik vind het een best goed idee van mezelf. Ik draai het nummer maar terwijl ik dat doe beginnen er wel allemaal vragen te dwalen in mijn hoofd. Zal ze het erg vinden? Wil ze me wel helpen? En, misschien ben ik niet eens zwanger dan gaat ze moeite doen voor niets. "Pfffff...." zucht ik eens diep. Ik weet niet of dit wel een goed idee was...





Part 2, zal ik vanavond nog part 3 er op zetten?
Ik wil jullie trouwens even laten weten dat ik vooruit aan het schrijven ben en dat ik erg benieuwd ben wat jullie ervan gaan vinden.
Graag een reactie achter laten als je t hebt gelezen

Reacties: