FanFic.nl

Twilight Zone

Mortuarium

De deur wordt dichtgeslagen. Dean trekt zijn jasje nog snel even goed.
‘Man, ik voel me iedere keer zo raar als we zo opgedirkt ergens naar binnen moeten.’
‘We moeten wel geloofwaardig overkomen, anders kunnen we er net zo goed mee stoppen.’
‘Goed, laten we naar het strand gaan.’ Dean draait zich al om.
‘Dean we gaan er niet mee stoppen en het strand is echt mijlenver weg.’
‘klopt, een café was beter geweest.’ Hij blaast een keer lucht uit, zoals alleen Dean lucht uit kan blazen en ze lopen naar binnen.
‘Goede morgen heren, kan ik u ergens mee helpen.’ Dean ademt eens diep in en kijkt een beetje rond.
‘Ja, wij zijn van de FBI en wilden het slachtoffer graag zien van het ongeluk bij de bieb.’
‘De FBI, is er iets mis dan?’
‘Nee, we willen zeker weten dat het niet overeenkomt met enkele moorden in Great Falls.’ De dame achter de balie knikt een keer en roept een kracht op.
‘Er komt zo iemand om jullie naar het lichaam te brengen.’ Beiden heren knikken een keer. Na nog geen minuut komt er een knul van zeventien jaar opdagen.
‘Heren, komt u maar mee.’ Dean geef Sam een blik van meen je dat nou. Sam haalt zijn schouders op. Ze volgen de jongen naar de kelder. Hij opent een deur en rolt het lichaam uit. Dean begint bijna te kokhalzen en doet snel zijn hand voor zijn mond
‘Sodeju.’ Sam pakt de arm van het meisje en kijkt eens goed. Hij telt per arm meerdere bijtwonden en een in haar nek.
‘Claudia is behoorlijk toegetakeld. Ik snap er niets van. Ze is het meest fijne meisje bij ons op school. Niemand heeft problemen met haar.’
‘Ken je haar?’ Dean kijkt hem aan.
‘Ja. Ze zit bij me met biologie.’
‘Dus je gaat ook nog naar school?’
‘Ja, dit is een familie bedrijf. Ik ben er gewoon ingerold, maar moet mijn school wel afmaken.’
‘Er is je dus niets opgevallen op school?’ leidt Sam het gesprek af van de ongeloofwaardigheid dat hij zo jong is.
‘Nee. Ze probeert er juist voor iedereen te zijn. Zo ook voor de nieuwe jongen. Ze bood meteen aan om hem wegwijs te maken in de school.’
‘De nieuwe jongen?’
‘Ja, Nate of iets. Hij zit sinds een maand bij ons op school.’ Sams hand gaat langs de bijtwonden.
‘De wonden zijn van verschillende afmetingen. Er zijn er een paar die overeenkomen.’ Hij wijst er enkele aan.
‘Dank je wel, wij weten genoeg.’ Sam en Dean draaien zich om en lopen naar buiten.
‘En Dean is dit echt niet een van onze zaken?’
‘Ja, je hebt gelijk. Ik denk vampiers.’
‘Ja en een groep die samen op jacht gaat.’ Ze knikken een keer naar elkaar en rijden terug naar het hotel.

‘Nate, waar gaan we heen?’
‘Dat zul je zo zien schatje.’ Angela begint te giechelen. Ze vindt dit wel spannend. Zo een geheime date. Nate heeft haar nadrukkelijk gevraagd niemand te vertellen waar ze heen gaan. Hij wilde dat alles geheim is. Dus heeft ze stiekem het huis verlaten en een briefje neergelegd dat ze bij Jennifer is. Ze kent haar pas een paar weken, want haar vader is op doortocht. Dus Jennifer is er ook maar een paar maanden, maar ze moet tijdelijk wel werken. De ouders van Angela zijn er juist blij mee dat hun dochter andere mensen zo graag rond leidt in het dorp.
De auto stopt en Nate doet de gordel van Angela los. Daarna stapt hij zelf uit. Nog voordat Angela de deur heeft kunnen openen, staat hij al naast haar deur. Galant helpt hij haar uit de auto. Een beeld van Edward die Bella op zijn rug neemt en zo door de bossen heen rent, schiet door het hoofd van Angela. Doe niet zo raar gekkie, vampiers bestaan toch niet echt, al hoop je het nog zo erg. Nate pakt de hand van Angela en trekt haar lichtelijk mee in de juiste richting. Na een paar minuten wandelen door prachtige natuur, komen ze aan bij een open plek. Tussen de prachtige bloemen ligt een picknickkleed met middenin een mand. Nate laat haar galant zitten. Daarna gaat hij aan de andere kant zitten. Hij begint langzaam de mand uit te pakken. Een glas, een schaal met fruit en chocolade, een milkshake, een cakeje en een sandwich. Angela kijkt heel even raar op. Van alles maar een. Dan kijkt ze in het gezicht van Nate. Delen is natuurlijk ook zo romantisch.
‘Kies maar wat je wilt hebben.’ Zijn stem klinkt honingzoet. Angela smelt erbij weg. Ze begint met de sandwich. Nate kijkt haar alleen maar aan. Dan begint Angela aan de cupcake. Ze begint zich ongemakkelijk te voelen. Waarom eet hij niet. Dan pakt Nate een stukje fruit en stopt het Angela in haar mond.
‘Ik hoop dat je het naar je zin hebt.’ Zijn gezicht komt langzaam dichterbij. Angela heeft het gevoel dat haar adem afgesneden wordt en knikt lichtelijk. Nate komt nog dichterbij en zijn lippen raken de hare. Na de kus wil Angela ook een stukje fruit aan Nate geven. Hij trekt zijn gezicht echter weg.
‘Deze picknick is wel voor een persoon toch?’
‘Ja, deze picknick is speciaal voor jou.’ Bij Angela gaat een onderbuikgevoel knagen. Hoezo is de picknick alleen voor haar.
‘Waarom eet je dan niets?’
‘Ik eet zo meteen.’ Ze kijkt hem raar aan.
‘Wat eet je dan?’ Nate komt weer dichterbij met zijn gezicht. Angela heeft moeite met na te denken. Vanuit haar ooghoeken ziet ze een paar mannen aankomen. Waar komen die vandaan. Angela probeert wanhopig Nate te waarschuwen, maar ze komt er niet door. Ze weet niet meer hoe te reageren. Dan ziet ze Nate’s ogen haar recht aankijken. Ze vergeet de mannen aan de rand van het bos. Zijn lippen raken de hare weer. Hij zet haar op zijn schoot neer, zonder enige moeite.
‘Je ruikt zo lekker.’ Angela begint te giechelen. Hij maakt nog een paar genietende geluiden. Zijn lippen zweven over haar nek. Zijn tong gaat langs zijn lippen.
‘Het is etenstijd jongens.’ Angela slaat snel haar ogen op naar Nate. Zijn ogen zijn felrood en er steken puntige tanden uit zijn mond. Even schrikt ze. Just a Twilight-story gaat er door haar heen. Haar hand gaat naar zijn gezicht. Hij kust haar voor de laatste keer en zet zijn tanden dan goed in haar nek. Het gemorste bloed likt hij van zijn mond af.
‘Vroeger waren de mensen nog bang voor vampiers.’
‘Tja Nate, nu houdt iedereen van Twilight.’
‘En laten wij nu net Twilight werkelijkheid laten worden.’ Nate kijkt met een brede lach naar de verte.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.