FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

007 || Day four

Dag vier... Nog maar drie dagen te gaan. Drie dagen, is dat veel? Vijfenzeventig uren. Dat klinkt echt wel veel. Ik heb echt geen zin om op te staan, maar toch zal het moeten. Ik ben benieuwd welk drama er vandaag in de badkamer gaat gebeuren. Of misschien wel helemaal niks? Niks, dat lijkt me gewoon saai. Zuchtend sta ik op om me vervolgens uit te rekken. Na dat gedaan te hebben pak ik de benodigde spullen en ga ik op weg naar de badkamer.
Net zoals elke dag dat ik hier ben zijn de gangen stil, er is geen mens te bekennen. Geen meiden of jongens, geen vrouwen of mannen. Hoe moet ik mezelf eigenlijk noemen, man? Of ben ik nog gewoon een jongen. Ik ben nog geen achttien dus ben ik een jongen. Mijn ogen rollend open ik de deur, waar luid geroep vandaan komt. Ik zet een stap naar binnen en kijk om me heen. Iets in me zegt dat ik iets mis. Nogmaals kijk ik om me heen. Het is Cameron die ik mis, hij is er niet. Vreemd... Hij is altijd heel vroeg in de badkamer want hij wil de schoonste douche. “Weten jullie waar Cameron is?” Vraag ik dan maar. “Ik zag hem gister met koffers en al naar de balie lopen.” Klinkt het uit een hoekje. “Inderdaad, ik ook.” Zegt een ander. Ik frons mijn wenkbrauwen. “Dus hij is weg?” Verschillende zie ik knikken. Dit is helemaal niks voor Cameron, er moet vast iets zijn geweest. Meestal ruzie of hij voelt zich dan niet goed. Ik voel me eigen best wel beledigd, ik bedoel, hij gaat zonder iets tegen mij te zeggen? We zeggen altijd alles tegen elkaar. Alles.

Heel voorzichtig open ik de deur. Soms durf ik de deur niet eens te openen, bang dat ik Coco weer raak. Met haar hoofd gaat het trouwens goed, de pleister mag er bijna af. Het ontbijt is er al en ik schuif het aan de kant zodat ik de deur kan openmaken en ik erdoor kan. Als ik dat gedaan heb sluit ik de deur weer en ga ik opzoek naar schone kleding. Het is best wel warm dus ga ik voor mijn simpele witte t-shirt met een printje erop. Obese staat erop met grote, rode letters. Ik haal de handdoek van mijn middel en doe mijn kuitbroek aan. Coco is er trouwens niet. Hoe kan ik haar vandaag vermaken? Ik loop naar het bed waar ik me vervolgens op laat zakken. Opeens valt me iets op, er ligt een briefje onder het dienblad. Wat zal erop staan? Ik loop naar het dienblad en gris het briefje eronder uit.



Dit betekend maar één ding... Dit is van Cameron.

Ik ben naar huis gegaan, maar dat had je zeker als gehoord van de badkamer-heren. Niet doorvertellen maar ik mag die gasten echt niet, stelletje ****’s. Maar, ik ga dus naar huis omdat ik me niet fijn voelde. Oké dit klinkt erg gay maar ja. Je vraagt je nu zeker af: Cam maat, waarom voelde je je dan niet fijn? Nou dat ga ik lekker niet vertellen (:
Grapje. Het komt door Matthew en Coco, ik kreeg gewoon weer dat gevoel en ik had geen zin meer om hier te blijven. Eigenlijk is de grootste reden omdat ik hier bijna verhongerde, serieus! Het enige wat ik hier te eten kreeg was een fucking croissant!
xxxxxxxxxxxxxxx je schatje Cameron
P.S. zeg tegen Coco dat ik haar mis.
P.P.S. zeg tegen Nash dat ik hem niet mis en dat ik blij ben dat ik weg ben van hem, o nee, sorry jij bent Nash...

Lachend schud ik mijn hoofd. Hij wilde hier dus weg omdat hij te weinig eten kreeg? Eigenlijk is dit wat we hier krijgen helemaal niet te weinig maar Cameron is het verwende prinsesje. Ik snap het wel, dat van Matthew en al die shit. Ik zou me eigen denk ik precies hetzelfde voelen als Cameron. De deur gaat open en Coco staat voordat ik het weet voor mijn neus. “Allowa,” giechelt ze. “Wat kijk je sip?” Ik schud mijn hoofd en glimlach. Zoals altijd ziet Coco er weer mooi en verzorgd uit. Dit keer heeft ze een paardenstaart of zoiets. Ze heeft een kort broekje met dip dye en een wit topje.

~Cameron Dallas

Inmiddels ben ik alweer thuis. Of ja, nu ben ik bij Nash thuis. Eventjes vertellen hoe het gaat. “Waar is Hayes?” Ik heb die jongen al de hele tijd niet meer gezien. “Boven, met een meisje.” Skylynn komt aanlopen. Ik frons mijn wenkbrauwen. “Met een meisje?” Skylynn knikt, het is ook zo’n schatje. “Dan zullen wij maar eens gaan kijken.” Ik kijk Nash zijn moeder aan voor goedkeuring. Ze knikt en ik til Skylynn op om vervolgens heel stil naar boven te lopen.
“Stil zijn, hè, Sky.” Fluister ik als we voor de deur staan van Hayes’ slaapkamer. Ze knikt en heel langzaam open ik de deur. “Hoi.” Hoor ik Hayes heel droog zeggen. Hij zit op zijn bed samen met een meisje. Het meisje lijkt wel vijftien, of zestien. Ze draagt een schattig jurkje. Misschien is dit wel mijn kans? Opeens loopt er een meisje langs me heen, ook naar het bed van Hayes. Ze gaat erop zitten en het is stil. “Hayes, wat heeft dit te betekenen?” Vraag ik terwijl ik Skylynn op de grond zet. “Dit is mijn vriendin.” Hij wijst naar het meisje dat ik als eerst zag. “Euh... Is ze niet te oud voor je?”
“Nope,” het meisje begint te praten, “morgen worden we allebei vijftien.” Inderdaad, morgen wordt Hayes vijftien. “Oh, en hoelang hebben jullie al?”
“Sinds jij en Nash weg zijn.” Hayes geeft het meisje een kus op haar wang na dat gezegd de hebben. Wat cute. “En die andere?” Ik kijk het blonde meisje aan. “Amber, ik ben Amber.” Ze staat op en geeft me een hand. “En ik ben Serena.” Het vriendinnetje van Hayes staat ook op en geeft me een hand.

~Coco Horan

Mijn blaas ontploft bijna, dus ik ga maar naar de wc.
In de badkamer aangekomen zie ik een meisje dat ik hier nog niet heb gezien. Dansend en springend stel ik me eigen voor. “Ik ben Vera, maar beter ga je even naar de wc...” Giechelt ze. Ik knik en ga naar de wc.
Als ik klaar ben staat ze er nog. “Ik heb je hier nog niet gezien.”
“Nee klopt, ik jou ook niet maar ik ken je wel.”
“Oh, waarvan?” Eigenlijk weet ik dat wel heel goed, maar ik vind het leuk om te horen.
“Van het nieuws, je bent het vriendinnetje van Nash.”
Mijn mond valt open, het vriendinnetje van Nash?!

Reacties: