FanFic.nl

The Great Plague

Hoofdstuk 6: Captain Trips

De situatie van haar moeder was die avond alleen maar slechter geworden. Tilly maakte zich erg zorgen en zat de hele tijd bij haar moeders bed, toen beneden opeens de telefoon ging. Snel rende ze de trap af en nam op.
"Hallo, met Tilly Barclay--"
"Tilly! Godzijdank..."
Ze schrok van de toon waarop de stem aan de andere kant van de lijn dit zei.
"..Sina?"
"J-ja, Tilly.."
Er klonk gesnik.
"Tilly, Fred is dood."
Tilly's ogen werden groot.
"Wat?"
"Fred is dood. Hij is overleden. Nog geen vijf minuten geleden."
Tilly had haar hand voor haar mond geslagen en staarde met grote ogen voor zich uit.
"H-hoe?"
"Door een verkoudheid!" riep Sina toen uit. "Door een verdomde verkoudheid!!! Kun je dat geloven, Tilly? En nu heeft Freds moeder het ook al! En--"
Er klonk een vreselijk gehoest.
"En ik ook al, Tilly! God, help me! Help me, Tilly!"
Sina begon te janken en Tilly verbrak zo snel als ze kon de verbinding en belde wanhopig de alarmcentrale. Even klonk er gepiep maar toen leek er opgenomen te worden.
"Tilly Barclay hier! Mijn moeder- mijn moeder--"
"Sorry, het nummer dat u probeert te bereiken is bezet. We zetten u op een wachtlijst."
Het zweet brak haar uit en ze kon het wel uitschreeuwen. Een wachtlijst bij de alarmlijn?! Dat was te gek voor woorden. Kwaad en bang gooide ze de hoorn op de haak. Met haar handen voor haar gezicht ging ze op de bank zitten en dacht na, toen ze opeens iets op de radio hoorde.
"De mensen hier zijn allemaal erg bang voor het virus dat men Captain Trips noemt, het begint als een normale verkoudheid maar de gevolgen zijn in alle gevallen fataal. De regering en de politie willen er niets over zeggen en zeggen dat dit virus niet bestaat. Maar het is al wel duidelijk dat ze iets voor ons verbergen. We doen nu de lijn open, bel naar 20935834 en deel uw ervaringen met ons."
Er klonk een piepje en daarna kwam er een trillende vrouwenstem aan de lijn.
"H-hallo, dit is Larissa u-uit Texas. M-mijn dochter is dood en mijn man is neergeschoten door mensen in legerpakken en ze onderdrukken ons hier en-- oh, laat God ons bijstaan..."
"Bedankt Larissa, ik wens je veel sterkte meid."
Er werd opgehangen en Tilly luisterde met grote ogen naar het gesprek.
"Het ziet er dus uit dat de regering en de politie ons niets willen vertellen over dit virus, ze verbergen het voor ons, terwijl het al overduidelijk is dat Captain Trips echt bestaat--"
Plotseling klonk er gestommel op de achtergrond.
"Het leger heeft zojuist ingebroken en ze zijn op weg naar de studio. Ik wil dat u nu meeluistert, beste luisteraar."
"Doe open!"
"Kom me dan neerschieten als jullie dat graag willen!"
Er klonk een harde klap.
"De deur naar de studio is zojuist opengebroken en een man komt op me af met een geweer," liet de radiopresentatrice even weten.
"Zet het uit!" schreeuwde een mannelijke stem. "Stop de opname!"
"Nee!" reageerde de presentatrice kwaad. "Het is een vrij land! En ik wil niet dat--"
Schoten klonken, geschreeuw, en toen geruis.
Tilly zat met bleek gezicht op de bank en rende toen naar de radio om het uit te zetten. Snel ging ze weer naar boven, waar ze haar moeder zag liggen. Haar adem rochelde ongezond en haar gezicht was bijna paars geworden.
"M-mam, gaat het nog wel..?"
"Tijs, ik heb de verwarming aan laten staan..." reageerde haar moeder. Het leek alsof ze helemaal van de wereld af was.
"Mam..?"
"Het water, Tijs! Haal het van het vuur of we--"
Ze hoestte grote klodders slijm op en Tilly pakte ze snel een zakdoek waarmee ze het van haar moeders kin afdepte.
"Geen zorgen, mam, het komt wel weer goed, het komt wel weer goed..."
Ze voelde hoe haar ogen vochtig begonnen te worden en drukte haar gezicht tegen haar moeders arm.
"Het komt wel weer goed, moeder..." zei ze snikkend.
"Tilly, dat weet ik," zei hij moeder toen. Toen Tilly opkeek zag ze dat haar moeder haar aankeek. Tilly zag in haar moeders ogen het leven langzaam wegkwijnen. "Wees sterk, Tilly."
"M-mam, ik..."
Het volgende moment begon haar moeders adem nog harder te rochelen, ze begon te hoesten, klodders groen slijm kwam omhoog en ze kreeg rode kringen om haar uitpuilende ogen. Haar nek zwol op, en toen was het stil.
Tilly barstte in huilen uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.