FanFic.nl

Verrassing

part 4

Lauren's POV

Samen met Harry en Perrie loop ik naar beneden. Als ik de keuken in loop zie ik dat Liam en Niall samen staan te koken. Ik loop er even naar toe om te kijken wat ze maken. Ik zie dat ze druk bezig zijn met lasagne en ik snuif de geur op. Mmm... wat een lekkere geur! "Ik heb zin in het eten, het ziet er goed uit"! zeg ik tegen Niall. "Dankje"! zegt Niall terug met een grote glimlach. Al snel staat het eten op tafel en zitten we met zeven mensen te kijken naar de schaal lasagne. Iedereen schept op en dan krijg ik de opscheplepel. Ik pak de lepel en ik begin op te scheppen. Een volle lepel valt op mijn bord, snel volgt nog zo'n zelfde grote volle lepel, lepel 3 volgt daarna snel net als lepel 4. Als ik nog een grote schep er bij wil doen zie ik dat dat niet meer gaat passen, mijn bord ligt vol. Ik kijk op en ik zie grote ogen mij aankijken. "Gaan we nog beginnen met eten of niet"? vraag ik aan de rest. "Ja" komt vaag uit Harry's mond "is goed".
Tijdens het eten praat ik vrijwel helemaal niet. Ik luister half naar de verhalen van de jongens maar ik ben vooral druk bezig met alles naar binnen krijgen. Als eerste is mijn bord leeg. Grappig, denk ik. Ik kan vast nog wat nemen, iedereen eet toch nog, gaat er door mijn hoofd. Ik pak de opscheplepel en ik begin weer te scheppen. Lepel 1, lep.... Als ik de tweede lepel wil pakken legt Harry zijn hand op mijn hand en kijkt me diep aan. "Wat is er"? vraagt hij. Ik kijk in zijn ogen en ik kan gewoon niet liegen. Ik wil het wel, maar het lukt niet. Ik kijk opzij naar Perrie en ik zie dat ze langzaam haar vinger naar haar mond brengt en het: Ssst.. teken maakt. "Ehm...." komt er uit mijn mond. Ik kijk nog een keer hulpzoekend naar Perrie die nu ook zacht knikt. "Niks" zeg ik snel. Zo, dat is eruit. "Weet je het zeker"? vraagt Harry. "Ja, waarom zou ik liegen over mijn gevoel." Snel voel ik me lullig tegen over Harry omdat ik wel gewoon sta te liegen maar ik weet dat ik moet blijven vol houden. Ik zie dat hij me wantrouwt maar ik negeer dat gewoon en leg de opscheplepel maar terug. Nu pas komt het in me op, ik eet natuurlijk zoveel omdat ik zwanger ben.

Na het eten ga ik samen met Perrie naar boven naar de kamer van Harry en mij. We ploffen op ons bed nadat we hebben gecheckt of er echt niemand ons heeft gevolgd naar boven. "Dat was echt moeilijk" zeg ik. "Liegen tegen Harry". "We moeten het hem snel vertellen. Of beter gezegd, jij moet het hem snel vertellen." ik knik instemmend mee. We zijn die avond gaan praten over een leuke date, lekker eten en wanneer en hoe. "Oke, even een samenvatting". zegt Perrie "Deze vrijdag, overmorgen dus, gaan wij in de middag samen koken terwijl we daarvoor de jongens de stad in duwen. Ik vraag Zayn om alleen Harry af te zetten bij jullie huis en even te melden wanneer ze er aankomen zodat ik snel weg kan. De jongens en ik gaan dan nog uiteten en jij hebt alle tijd om Harry alles uit te leggen tijden het avond eten." "Inderdaad" zeg ik. Nu ik het plan hoor krijg ik er weer helemaal zin in. We gaan morgen boodschappen doen voor het eten en daarvoor nog even naar de stad voor een leuk jurkje. Ik loop naar de kast en graai er boven met mijn hand op. "wat doe je"? vraagt Perrie. "Ik pak de test" zeg ik haar. Daarna buk ik naar het onderste deurtje van de kast en ik pak een envelop die ik daar al had neer gelegd. Ik heb de envelop helemaal versiert. Ik stop de zwangerschapstest in de envelop. "Waarom doe je dat"? vraagt Perrie nieuwsgierig. "Deze ga ik hem geven en dan vraag ik hem om de envelop te openen. Dan is het nog meer een verrassing". "Tof idee"! zegt Perrie.
"wat is een tof idee"? vraagt Zayn die in de deur opening staat. Ik kijk een beetje geschrokken naar Zayn en dan naar Perrie. "We gaan morgen shoppen, dat stelde Lauren voor. Dat is een tof idee toch"? zegt Perrie. Zayn loopt weer de deur uit en ik hoor hem nog zacht zeggen. "Shoppen, shoppen, shoppen. Altijd maar weer shoppen".
"Dat was op het nippertje" zeg ik tegen Perrie. "Maar wel goed gevonden"! "Dankje" zegt Perrie die van mijn compliment een beetje een kleur krijgt.
"Ik kan niet wachten tot morgen"! zeg ik haar nog voordat ik weer neer plof op het tweepersoons bed van Harry en mij. "Bedankt" fluister ik, zo zacht dat zij het niet meer hoort.


Part 5 komt hopelijk snel online, maar blijf please reageren. Reacties zijn echt heel leuk om te lezen! x bedankt

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.