FanFic.nl

Crucial Moments

Rita Pulpers

En hoe ze het hoogtepunt van haar carrière misliep…

“Terreur op Toverschool Toernooi”
Gisterenavond werd het de derde en langverwachte, laatste opdracht van het Toverschool Toernooi gehouden onder het toeziende oog van honderden, misschien zelfs duizenden tovenaars, waarvan verscheidene buitenlandse magiërs de dienst uitmaakten. Hoe schoon de avond ook begon, de opdracht eindigde al gauw in een onvoorziene tragedie. Diverse kampioenen verloren het bewustzijn of raakten gewond tijdens de opdracht, die door de organisators als “volstrekt veilig” was omschreven. Carlo Kannenwasser, de kampioen van Zweinstein verloor jammerlijk het leven in het bijzijn van niemand minder dan Harry Potter, die zijn bijnaam alle eer aandeed door vrijwel ongeschonden het opdrachtenterrein te verlaten.

De wind ruist langs me heen terwijl mijn insectenvleugels hard klapperen in de ijle lucht. Dankzij kleine windstootjes slaag ik erin om steeds hogerop te geraken en om uiteindelijk de plaats te bereiken waar ik al die tijd al wou zijn: het raam van de ziekenboeg van Zweinstein. Hoezeer kan een mens boffen, bedenk ik me als ik bemerk dat het raam openstaat en ik ongemerkt kan binnenglippen. Ik strijk neer op het raamkozijn en sluit tevreden mijn vleugels. De ziekenboeg is aardig gevuld met mensen zie ik tot mijn tevredenheid. Met mijn scherpe insectenogen kan ik ze gelukkig allemaal plaatsen: een stuk of drie roodharige Wemels en dat Modderbloedje van een Griffel. In het ziekenbed vlakbij wordt niemand minder dan Dwaaloog Dolleman verpleegd. Ik wrijf in mijn pootjes: ik kan de kop van de eerstvolgende Ochtendprofeet al zien.
De chaos die uit deze voorvallen voortspoot was ongezien. Maar hoe groot het tumult ook was: Albus Perkamentus schoolhoofd van Zweinstein en bezieler van het toernooi, trok zich prompt terug in zijn vertrekken en weigerde om nog iemand te woord te staan. Dwaalloog Dolleman: ex-schouwer en een expert op gebied van magische ongelukken die sinds een jaar ook fungeert als leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten werd enkele ogenblikken later opgenomen voor medische zorgen nadat hij de druk niet bleek aan te kunnen. De overige “beveilingsagenten” van het evenement keken met lede ogen toe hoe de angst ontaarde in massahysterie.
Het volgende ogenblik zwaait de deur van de ziekenzaal open en wordt mijn lange wachten beloond. Albus Perkamentus stapt de kamer binnen op de voet gevolgd door een verfomfaaide Harry Potter. Potter ziet nog bleker dan anders en kan zo te zien ieder ogenblik in tranen uitbarsten. Een grote, zwarte hond die hen vergezeld likt bemoedigend aan zijn hand. Terwijl Harry zich omkleed achter een groot scherm, houdt Perkamentus een korte preek waarbij hij de omstanders op het hart drukt om Harry niets meer te vragen over de gebeurtenissen eerder deze avond. Vervolgens overhandigd hij Harry een slaapdrankje met de raad om deze in één teug leeg te drinken. Als ik een mens was geweest had ik nu kakkelend gelachen: met doofpotdoenerij kan ik alle kanten uit!
Hoezeer men ook snakte naar verklaringen of verantwoordingen over de mysterieuze dood van Carlo Kannenwasser, het bestuur hield de lippen stijf op mekaar. Perkamentus trok zich terug met Potter en toen hij die uiteindelijk afleverde aan de ziekenzaal kwam hij schoorvoetend op de proppen met “geen commentaar” en het eeuwenoude verhaal dat zijn oogappel moe was en welverdiende rust nodig had. Dat Perkamentus ervoor zorgde dat Potter enkele sterk kalmerende toverdranken opdronk werd als volkomen normaal beschouwd door de omstanders die stuk voor stuk tot Potters intieme vriendenkring behoorden.
Even later verwijdert Perkamentus zich uit de ziekenzaal. Eventjes overweeg ik om hem te volgen, maar dan bedenk ik me: als ik wil te weten komen wat dit alles betekent kan het geen kwaad om bij dat wicht van een Griffel en het Wemelgebroed te blijven. Harry doezelt in en zijn vriendenkliekje kijkt hem triest en meelijwekkend aan. Lang moet ik echter niet wachten op nieuwe sensationele gebeurtenissen: enkele minuten later al weerklinken boze stemmen op de gang die zich in snel tempo naar de ziekenboeg begeven. Niet veel later verschijnt de minister van toverkunst samen met twee leraren waarmee hij in een felle discussie verwikkeld is. Tot mijn grote genoegen zie ik dat één van hen Minerva Anderling is, mijn oude lerares gedaanteverandering. Anderling met haar lange gestalte en scherpe manier van doen is altijd al mijn minst favoriete leerkracht geweest en lange tijd ben ik de hemel dankbaar geweest dat ik niet in haar afdeling terecht ben gekomen, maar in die van Zwadderich. Naast haar herken ik het tengere gedaante van het huidige afdelingshoofd van Zwadderich: Severus Sneep. Zoals altijd staat zijn gezicht volkomen onbewogen en soms speelt er een flauwe glimlach om zijn pokdalige lippen.
‘Het was volkomen, onnodig om dat ding mee te nemen,’ Krijst Anderling totaal buiten zinnen. ‘Als Perkamentus hier achter komt, zwaait er wat!’
‘Minerva, stel je niet aan,’ Gilt de minster vol ongeduld ‘Ik mag me toch laten vergezellen door wie ik prefereer?’
‘Niet door dementors,’ Bijt Anderling hem nijdig toe ‘En zeker niet op Zweinstein.’
Het geraas en het getier neemt toe en ik zie hoe Molly Wemel probeert tussen te komen. Anderlings gezicht is verwrongen van woede en ik vraag me af hoe ze zou kijken mocht ze weten dat haar meeste gehate leerlinge ooit erin geslaagd is een illegale Faunaat te worden. Van kindsbeen was ik al geïnteresseerd in roddels en aandacht - en tijdens mijn schoolcarrière was dat niet anders. Als meisje verdeelde de sorteerhoed me in Zwadderich, al had het evengoed Ravenklauw kunnen wezen, wat de hoed dan ook serieus overwogen had. Voor de vakken Waarzeggerij en Gedaanteverandering haalde ik altijd een welgemeende “Uitmuntend” en in mijn vijfde jaar schopte ik het tot hoofd van de schoolkrant. Ik heb het dan misschien nooit tot klassenoudste of hoofdmonitor gebracht: met mijn functie bij de schoolkrant had ik meer invloed dan alle zwerkbalteams samen! Ik maakte en kraakte iedereen, wat ervoor zorgde dat ik altijd mijn zin kreeg – behalve bij Minerva Anderling. Ondanks het feit dat ik een torrengedaante heb aangenomen, probeer ik een grimas te onderdrukken. Het wordt hoogtijd om dat takkenwijf van een Anderling eens danig te blameren:
Minerva Anderling, afdelingshoofd en lerares gedaanteverandering, die sinds jaar en dag trouwe aanhangster is van Perkamentus en al zijn waanideeën, vond het nodig om de rol van schoolhoofd op zich te nemen en de persoonlijke beslissingen van de minister van toverkunst – tijdens dergelijk crisismoment - openlijk in vraag te stellen. Dat er mogelijks een verband is tussen de dood van Carlo Kannenwasser en de aanwezigheid van Harry Potter – die uitgerekend tot haar afdeling behoort – wil ze in geen straten of wegen geweten hebben.
Cornelis Droebel zwelt verontwaardigd op en wil Anderling nogmaals van kritiek dienen, maar voor dat kan gebeuren zwaait de deur van de ziekenzaal opnieuw open en komt Perkamentus binnen. Zijn houding is uiterst sereen, maar zijn ogen zijn waakzaam en nemen de situatie schattend op.
‘Goeienavond Cornelis,’ Zegt hij volmaakt rustig ‘Minerva je verbaast me! Ik dacht dat je bij Krenckt zou waken.’
‘Is niet meer nodig,’ Grauwt Anderling verbitterd ‘Daar heeft de minister voor gezorgd.’
Perkamentus ogen kijken vragend naar Cornelis die ogenblikkelijk losbarst.
‘Wat heeft deze hele fiasco eigenlijk te betekenen!’ Gilt hij uit ‘Kannenwasser dood, de overige kampioenen gewond of bewusteloos en dan die vermeende Krenckt die eigenlijk al jaren dood moest zijn! En wat heeft HIJ er mee te maken!?’
Woedend wijst hij naar Potter die zo te zien weer ontwaakt is.
‘Al deze betreurswaardige gebeurtenissen zijn inderdaad aan één persoon te danken,’ Zegt Perkamentus zachtjes ‘Maar het is niet de persoon die jij op het oog hebt, want het is niet Harry die dit veroorzaakt heeft, maar niemand minder dan Heer Voldemort die zojuist herrezen is.’
Madame Plijster en de vrouw van Wemel happen verschrikt naar adem, ik kan mijn oren niet geloven en zelfs Sneep kijkt lichtjes verontrust. Cornelis Droebel spant echter de kroon met zijn reactie: hij hapt angstig naar adem, deinst achteruit alsof Perkamentus een besmettelijke ziekte heeft en trekt wit weg.
‘Hoe… Jeweetwel… wat zeg je me nou?’ Hakkelt hij verwart.
De minister herneemt zichzelf echter wonderbaarlijk vlug.
‘Bespottelijk,’ sputtert hij ‘Bespottelijk.’
De grijze wenkbrauwen van Perkamentus verdwijnen onder zijn muts.
‘Wie heeft je die zever wijsgemaakt,’ Vraagt Droebel laagdunkend ‘Harry? Goeie god, Perkamentus: je gaat toch niet alles geloven dat een veertienjarige uitkraamt?’
‘Harry’s verhaal is het enige dat ons houvast kan bieden in deze situatie,’ Antwoordt Perkamentus op serene toon ‘Bovendien sluit zijn verhaal perfect aan bij dat van Krenckt Junior en de gebeurtenissen die zich sinds deze zomer voordoen.’
Zijn woorden worden op luid gesnuif onthaald.
‘Dan nog kan Jeweetwel niet teruggekeerd zijn,’ Mompelt de minister hard ‘Jeweetwel is dood, dat heb je me meer dan dertien jaar geleden zelf gezegd.’
‘Ik zei je toen dat Heer Voldemort van al zijn krachten beroofd was,’ zegt Perkamentus en zijn stem begint dwingender te klinken ‘Hij was al zijn magische vermogens kwijtgespeeld op de avond dat hij Harry probeerde te vermoorden. Toen hij er niet in slaagde om Harry te doden, taande zijn macht en vluchtte hij verzwakt weg. Al van dat ogenblik heb ik je gewaarschuwd dat hij ooit zou weerkeren: terug herrezen en sterker dan ooit tevoren… Welnu dat ogenblik is aangebroken.’
‘Dood is dood,’ zegt Droebel laconiek en hij wipte voldaan op de toppen van zijn tenen. ‘Je moet dringend je houding tegenover Potter veranderen, Perkamentus. Je houdt hem te vaak een hand boven het hoofd, geen wonder dat hij dergelijke dingen gaat verzinnen.’
‘Dit is geen verzinsel,’ Sneert Anderling en ze barst weer uit. ‘Hoe kun je dan de dood van Carlo verklaren? Harry’s ongewilde deelname aan het tornooi? Het feit dat Krenkt hier plots vermomt als leraar rondloopt?’
‘Die ongelukken zijn uiterst betreurenswaardig,’ murmelt Droebel schoorvoetend. ‘Blijkbaar was het toernooi toch niet zo – eh – voorbereid als eerst gedacht. Mogelijks heeft deze fiasco te maken met het feit dat Krenckt Senior de zwakzinnigheid nabij was en zijn assistent Wezel nogal jong en onervaren was.’
‘Waag het niet om mijn zoon te blameren,’ Vloog de Wemelvrouw dit keer uit. ‘Percy moest Krenckt al sinds Kerst vervangen, en er was niemand waarbij hij terecht kon binnen het ministerie! Jullie hadden op z’n minst een ervaren ambtenaar kunnen overplaatsen om hem een handje te helpen.’
‘Dan nog: een veertienjarige die het in z’n hoofd haalt om mee te nemen aan dergelijke ondernemingen en vervolgens zonder toestemming verdwijnselt en verschijnselt…’
‘Je kunt niet verdwijnselen of verschijnselen op Zweinstein,’ Gillen Anderling en Griffel in koor.
‘… zo’n gedrag is uiterst abnormaal en zelfs levensgevaarlijk.’ Vervolgt Droebel koppig. ‘Er moeten dringend maatregelen genomen worden tegen Potter: een fiks tuchtbeleid zou niet misstaan denk ik. Die waanbeelden moeten kost wat kost de kop worden ingedrukt.’
‘Het zijn helemaal geen waanbeelden,’ Brult Potter plotseling ‘Het is de waarheid! Voldemort is werkelijk weergekeerd! Ik heb het zelf gezien! Hij gebruikte oeroude magie en mijn bloed om weer te keren!’
Cornelis lacht schamper ‘Alleen zie jij nogal veel de laatste tijd… Hallucinaties, pijnaanvallen in je litteken… Je verzint een hoop rariteiten bij elkaar is het niet?’
Hij went zich tot Perkamentus. ‘Er is duidelijk het een en ander mis met deze jongen. Is hij eigenlijk ooit onderzocht door het St. Hosto? Of door bekwame vloekexperten?’
Potter staart Cornelis met grote ogen aan. ‘U hebt het artikel van Rita Pulpers gelezen,’
Droebel glimlacht schalks. ‘Nou en of! Haar artikel maakte trouwens een hoop rottigheid omtrent je persoon duidelijk. Klopt het dat je een sisseltong bent?’
Harry knikt zwijgzaam en ik voel een warm, barmhartig gevoel jegens Cornelis Droebel opborrelen.
Cornelis Droebel onze zeer actuele en eigentijdse Minister van Toverkunst stelt zich duidelijk vragen omtrent de geestelijke gezondheid van Potter. Bovendien is hij zeer verbijsterd over het feit dat Potter nooit door het St. Hosto’s of een gediplomeerd Heler is onderzocht op mogelijke vloekschade. Maar zoals gewoonlijk houdt de eigenzinnige Perkamentus, Harry een hand boven het hoofd en weigert hij in te gaan op de vragen en goede raad van het ministerie.
Harry Potter knikt zwijgend en het ongeloof druipt van zijn magere gezicht.
‘Het feit dat Harry een sisseltong is heeft niets met zijn geestelijke vermogens te maken,’ Komt Perkamentus tussenbeide en ditmaal klinkt zijn stem machtiger dan ooit. ‘Bovendien is het litteken dat Harry heeft overgehouden aan zijn eerste confrontatie met Heer Voldemort…’
‘Zijn eerste en enigste confrontatie met Jeweetwel,’ Poogt Droebel hem te corrigeren.
‘Een unicum in zijn soort, waardoor geen enkele Heler of vloekexpert – uitgezonderd mezelf – de inpakt kan inschatten van een dergelijk fenomeen. Voor mij is Harry’s litteken ook koffiedik kijken, maar ik heb enkele vernuftige theorieën opgebouwd,’ Vervolgt Perkamentus zonder acht te slaan op Droebels gestamel. ‘Eén van die theorieën stelt dat er in die dramatische nacht waarin Jeweetwel zijn macht verloor een band is gecreëerd tussen hemzelf en Harry. Wanneer één van hen een diepgaande emotie ervaart, kan de ander zich daar bewust van worden. Wanneer Jeweetwel een ernstige woedeaanval of een uitzonderlijke moordneiging heeft, is Harry in staat die te detecteren.’
Droebel kan een sarcastische lach niet onderdrukken.
‘Perfecte theorie,’ briest hij boos ‘Alleen vergeet je twee belangrijke punten! Om te beginnen heb ik nog nooit gehoord van een litteken die dienst doet als alarmsysteem of barometer voor gevoelens. Ten tweede: Jeweetwel is morsdood of halfdood en beroofd van al zijn macht.’
Alsof al deze dramatische gebeurtenissen nog niet voldoende waren, besloot Potter – in de volste overtuiging dat hij nog niet genoeg had aangericht – om er nog een schepje bovenop te doen. De heer Potter is er ten volste van overtuigd dat Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden is weergekeerd en het op hem en zijn medestudenten gemunt heeft.
‘Voldemort is niet dood,’ Roept Potter nu zo luid hij kan en hij probeert overeind te komen in zijn bed. ‘Hij is weergekeerd met behulp van Pippeling! Maar eerst werd Carlo vermoord door hem en nadat hij was verrezen riep hij zijn dooddoeners rond zich.’
De minister negeert hem.
‘Ik kan u namen geven,’ Knarstand Potter en vervolgens begint hij ze op te sommen.
‘Lucius Malfidus! Walter Vleeschouwer! Arduin, Korzel, Kwast en Noot…’
‘Allemaal namen van personen die er ooit van beschuldigd zijn, maar nooit vervolgt zijn vanwege het feit dat ze niets met Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden te maken hadden!’ Grauwt Droebel lijzig. ‘En laat ik daaraan toevoegen dat de meeste personen die je noemt tegenwoordig een voorbeeldfunctie voor de magische gemeenschap zijn! Lucius Malfidus deed vorige zomer nog een royale schenking aan het St. Hosto en Vleeschouwer werkt al minstens twaalf jaar voor het ministerie.’
‘Voldemort gaat Azkaban openbreken en om zijn trouwste dooddoeners te bevrijden,’
Neuzelt Potter die duidelijk van geen ophouden weet. ‘Hij wil de Van Detta’s redden van de dementors en die laten aansluiten.’
Overtuigd door de waarheid van zijn hallucinaties duidt Potter diverse vooraanstaande leden van de tovenaarsgemeenschap aan als potentiële dooddoeners die hem gemarteld en verneder hebben. Wanneer deze beweringen in dovemansoren vallen gaat hij over tot de onthulling dat Jeweetwel Azkaban ieder ogenblik gaat kraken.
Droebel lacht schril.
‘Je hebt teveel verslagen gelezen van vroeger jongen,’ Bromt hij grimmig en hij zet zijn bolhoed weer op zijn hoofd. ‘Voorts is het niet de eerste keer dat je de fantast uithangt! Vorig jaar alleen al blies je niet alleen je tante op, maar beweerde je ook dat Zwarts volstrekt onschuldig was en dat Pippeling verrezen was! Jeetje, Rita Pulpers sloeg echt de spijker op de kop!’
Gelukkig houdt onze Minister van Toverkunst de voeten op de grond en weigert hij nog langer deel te nemen aan de doofpotterij waaraan Perkamentus al zo lang mee bezig is. De heer Droebel is er ten volste van overtuigt dat het huidige schoolhoofd rijp is voor zijn pensioen en ijvert voor dringende maatregelen om de orde op Zweinstein te herstellen. Voorts dringt hij erop aan dat Potter – gezien zijn verleden - voortaan behandelt gaat worden als iedere andere leerling.
Iedereen in de ruimte staart Droebel aan alsof hij volslagen krankzinnig is geworden. Albus Perkamentus neemt hem met droeve ogen op.
‘Of je het nou wilt geloven of niet: Heer Voldemort is herrezen,’ Fluistert hij zacht en waardig ‘Aangezien hij nog maar net is weergekeerd kunnen we hem nog volop hinderen om zijn macht uit te breiden en zijn leger te versterken.’
‘Wat bedoel je?’ Sputtert Droebel kil.
‘Arresteer de personen die Harry heeft aangeduid,’ Begint Perkamentus zakelijk ‘Als je die stap te drastisch vindt… verwijder dan op z’n minst de dementors bij Azkaban en stuur gezanten naar de reuzen.’
Stilte.
‘Ben je helemaal op je hoofd gevallen!’ Buldert Droebel plotseling en zijn gezicht loopt paars aan ‘Als ik dat alleen al voorstel word ik op staande voet ontslagen. Dit gaat me te ver: je vraagt onmogelijke en zelfs levensgevaarlijke zaken! ’
‘Zaken die noodzakelijk zijn om Heer Voldemort te dwarsbomen,’
‘Om mij te dwarsbomen en in diskrediet te brengen,’ Snuift Droebel verontwaardigt en hij schuifelt naar de uitgang van de ziekenzaal, maar wordt verhindert door Sneep die als een schim komt voor hem staan met een opgestroopte mouw.
‘Kijkt u alstublieft naar dit brandmerk,’ Zegt deze enkel met een gezicht als een masker. ‘Dit is het Duistere Teken dat elke dooddoener met zich meedraagt. Jeweetwel gebruikt het om zijn dooddoeners te waarschuwen en te commanderen. Na zijn val verdwenen al onze tekens… maar vanaf begin dit jaar begonnen ze onregelmatig op te spelen en vanavond op het tijdstip dat Potter aanduidde kwam het Teken terug… Ook Karkarov droeg het teken en is gevlucht zodra hij het voelde branden.’
‘Severus Sneep, jij ook al?’ Stottert Droebel en hij staat met zijn mond vol tanden. Na enkele minuten haalt hij onverschillig zijn schouders op. ‘Nou ja! Jullie horen nog van me!’
Spijtig genoeg is het ministerie zijn volledige greep verloren op Zweinstein, nadat ook de docenten fanatiek voor de kant van hun favoriete leerling kiezen. Sommige onder hen geloven oprecht dat Jeweetwel is weergekeerd uit de dood en verbeelden zich dat ze ooit zijn trouwe dienaar waren.
Droebel beent nijdig het vertrek uit en iedereen kijkt hem met lede ogen na. Vanuit mijn insectenoog zie ik hoe Hermelien Griffel met tranen in de ogen dat joch van een Potter opneemt. Mijn brein draait overuren aan de gedachte om ook een artikelstukje aan haar te wijden.
Hermelien Griffel de femme fatale van Zweinstein, die niet vies is van een flirt met een beroemdheid en al het hele schooljaar naar de gunsten van zowel Victor Kruml als van Harry Potter dingt, besloot na deze dramatische avond om resoluut voor die laatste te kiezen. Het feit dat Harry labiel en mogelijks zelfs gevaarlijk is, lijkt haar niet te deren bij haar keuze, evenals het feit dat Harry mogelijks verantwoordelijk kan worden geacht voor de dood van een van zijn medeleerlingen.
Even later zie ik hoe Hermelien Griffel als door een bij gestoken wegschuifeld van bij Harry’s bed en ik zie nog net hoe Molly Wemel de jongen een warme knuffel heeft in het bijzijn van al die mensen. Met moeite kan ik een torrenlach onderdrukken. Ook hier kan ik een leuk stukje aan kwijt.
Spijtig genoeg is juffrouw Griffel niet de enigste die zich aangetrokken voelt door Harry’s sinistere achtergrond. Molly Wemel, een getrouwde heks van middelbare leeftijd en de moeder van maar liefst zeven getalenteerde tovenaarskinderen, verkiest Potter overduidelijk boven haar eigen kroost. Een bewuste keuze? Of is het de niet te onderdrukken drang naar de duistere zijde die deze twee vrouwen ertoe beweegt de verhalen te geloven van een slangentong sprekende fantast?
Het einde van het artikel is geslaagd, bedenk ik tevreden, als het niet de best verkochte Ochtendprofeet gaat worden aller tijden, dan weet ik het ook niet meer. Dat zal ervan komen om mij te dwarsbomen! De gedachte aan de promotie die op me wacht, de bom aan fanbrieven en een mogelijke Orde van Merlijn Derde Klasse doet me huiveren van voldoening. Ik kan de duizenden galjoenen al horen vallen! Voldaan spreid ik mijn vleugels om weg te vliegen, het hoogtepunt van mijn carrière tegemoet, maar het volgende moment bots ik bijna tegen een glazen wand. Verschrikt wijk ik uit, maar ook daar is glas. Angstig draai ik rondjes, maar overal is een glazen substantie en het volgende ogenblik besef ik wat er gebeurd is: ik zit opgesloten, in een ordinair bokaal dan nog wel! Het moment daarop zie ik een zelfvoldaan kijkende hoop haar aan de buitenkant van de pot naar binnen kijken: die smerige tang van een Griffel heeft me erin geluisd! Hoe durft ze!? Ik kook van woede en zet mijn gedaanteverandering in hang om haar in hoogsteigen persoon te wurgen, om even later tot de conclusie te komen dat ik helemaal niet meer kan terugtransformeren. De glimlach van het Griffelkreng wordt groter en zelfvoldaner.
‘De pot is behekst zodat je, je niet meer kunt terug transformeren.’ Zegt ze opgelucht ‘Binnen enkele dagen laat ik je vrij… onder magische voorwaarden wel te verstaan.’
Ik brul het uit van frustratie: dat klerewijf verpest zowaar heel mijn loopbaan! Weg promotie bij de ochtendprofeet! Weg best verkochte ochtendprofeet ooit! Weg mijn wraakactie jegens Anderling, Griffel en dat joch van een Potter! Ik kan wel huilen van ellende… Dit zal ik haar en haar companen betaald zetten! Ooit!

Reacties: