FanFic.nl

HADES vs GHIRAHIM

Het Schimmenrijk

(eerder die dag...)

"Ugh. Waar ben ik?"
In het zwarte bos van de onderwereld lag iemand op de grond. Het was een demon met wit haar en een rood-gele mantel. Hij droeg lange witte handschoenen en had blauwe diamanten als oorbellen in de vorm van ruitjes. Ook op zijn kleding stonden veel ruiten. De huid van de demon had een grauwe kleur.
Snel stond de demon op en hij keek om zich heen. Er stond een mooi bordje voor hem met de tekst: HET SCHIMMENRIJK.
"Oh, helder genoeg," grinnikte de demon en hij stapte het schimmenrijk binnen. Overal waar hij keek zag hij zwarte, kale bomen en het was donker en mistig. Onverschillig liep de demon door het bos en keek om zich heen. Waarom hij hier was, of hoe hij hier was gekomen, wist hij niet. Het laatste wat hij zich kon herinneren was dat Demise een zwaard uit hem trok. Hij had gedacht dat hij hierna aan de zijde van Demise kon helpen de wereld overheersen, maar dit bleek niet het geval te zijn.. En toen was hij plotseling hier.
De demon stapte stevig door en kwam toen aan bij een rivier. Voorzichtig boog hij zich over het water en keek erin. Er dreven vormen van lichamen onder het wateroppervlak en sommigen leken hem zelfs aan te kijken. Ze werden allemaal met de stroming meegevoerd en zagen er levenloos uit. De demon grinnikte en liep langs de oever van de rivier met de stroming mee terwijl hij vrolijk naar de lichamen keek. Toen kwam hij weer bij een bord.
RIVIER: DE STYX, stond er geschreven. En daaronder: GELIEVE WACHTEN TOT DE VEERMAN KOMT.
De demon rolde met zijn ogen en ging toen aan de oever van de rivier zitten. Hij keek nieuwsgierig naar het water en hield toen zijn hand er boven. Grijnzend liet hij zijn hand erin zakken.
Toen werd hij plotseling vastgegrepen door één van de lichamen in het water. Het lichaam zag er vies uit en het kermde spookachtig. De demon keek niet bang of geschrokken naar het spookachtige figuur, maar greep zelf de arm van de dode vast en trok hem de oever op.
De dode had dit niet verwacht en kermde nog harder terwijl hij lag te kronkelen op de oever naast de demon. Met een vrolijke grijns op zijn gezicht haalde de demon een pikzwart, scherp zwaard tevoorschijn en hield het bij de keel van het kronkelende lijk.
"Kun jij een boodschap overbrengen aan de veerman?" vroeg de demon gladjes.
Het lijk keek hem met grote, witte ogen zonder pupillen aan en keek toen naar het zwaard. Zachtjes kermde hij en probeerde terug de Styx in de kruipen.
Maar de demon greep het lijk snel vast bij zijn half verteerde arm. "Ik zeg dit niet graag nog eens, meneer lijk. Dus luister goed: KUN JIJ EEN BOODSCHAP OVERBRENGEN AAN DE VEERMAN?"
Het lijk kermde en knikte toen voorzichtig.
"Mooi!" riep de demon vrolijk. "Luister goed, ik wil dat je hem zegt nu meteen hierheen te komen, begrepen? Ik heb geen zin om hier de hele dag te wachten."
Het lijk knikte opnieuw en toen duwde de demon hem terug de Styx in. Het lijk wist niet hoe snel het weg moest komen en begon langs alle doodstille, drijvende lichamen heen te zwemmen.
De demon grinnikte duivels en plukte wat van het verdorde gras.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.