FanFic.nl

Crucial Moments

De Bloederige Baron

Geschokt keek hij naar de lege ogen, de koude handen en de doodse lippen. Haar donkere haren uitgestreken over de gevallen bladeren, gevallen zoals zijzelf. Helena Ravenklauw lag dood voor zijn voeten. Waar eens haar hart had gezeten, zat nu een groot, happend gat. De jongeman jammerde zachtjes en beroerde voorzichtig zijn bebloede handen.
Hij had haar vermoord.
Vermoord, met zijn blote handen! Zijn lieve Helena… Zijn allerliefste schat! Het enige meisje waar hij ooit om had gegeven. Dood en vernietigd door hemzelf. Hij begon te schreien. En jankte om haar vergeving, maar zij kon die niet geven omdat ze niet langer tot de levenden behoorde. Door een waas van tranen zag hij haar levenloze lichaam: alles had hij gewild behalve dit! Hij had deze tocht, deze queeste aangenomen om Rowena Ravenklauw te behagen, maar vooral om zichzelf een dienst te bewijzen.
Hij had gereisd om haar te vinden.
Hij was hierheen gekomen om haar te overhalen en weer te keren.
En hij had haar gezocht om haar hand te vragen.
Maar ze had hem afgewezen en hij was haar aangevlogen.
Hij had gefaald, hij was verloren. Zijn reis was voor niets geweest, Rowena Ravenklauw zou sterven zonder haar nageslacht nog éénmaal gezien te hebben en Helena’s lichaam zou eerloos vergaan tot stof. In gedachten hoorde de jonge man de afkeurende stemmen, de harde beschuldigingen en aanschouwde hij de blikken van afgrijnzing op de moord van Helena. Hij was een verrader en een moordenaar. Hij zou nooit meer welkom zijn op Zweinstein tenzij hij zou boeten in de hardste vorm.

De jongeman krabbelde overeind en deed het laatste dat hij kon doen, hij begroef Helena en met haar ook zijn levenslust en onschuld. Hij haf het meisje die hij zo hard had bemind het mooiste graf dat hij zich kon indenken en bedacht toen dat hij haar nog maar één dienst kon bewijzen: die van de eeuwige boetedoening

Reacties: