FanFic.nl

De 100ste Hungergames

Hoofdstuk 14

Sander, zoals de jongen uit acht heet, trekt zijn arm snel naar achteren en gooit de bliksemschicht naar Alicia. Deze komt snel in actie, zoals ik al vaak genoeg heb gezien. Haar vleugels verschijnen op haar rug en snel lanceert ze zichzelf in de lucht om de schicht te ontwijken. Levi duikt snel weg bij het raam, gaat snel op een veilige plek zitten en begint haar koker leeg te schieten. Ondertussen heeft Hunter zich weer opgewerkt na mijn aanval en schud zijn hoofd. Jason is weer opgestaan en heeft Timo bevrijd. Ik gooi gelijk mijn krachten weer in de strijd en probeer ijsballen op de twee jongens af te vuren. Tot mijn verbazing lukt dat niet. Snel kijk ik naar mijn handen en zie tot mijn teleurstelling dat de tekeningen verdwenen zijn. Ik herstel me snel en bijt twee nieuwe draakjes eraf. Dit keer zijn het de groene en de paarse, voor kracht over planten en het weer. Ik grijp naar mijn buik door de hevige pijn en ontwijk zo een vuurbal van Alicia. Zodra de pijn is weggetrokken, ga ik in de aanval. Ik voeg me bij Alicia in de lucht en roep naar de anderen: ‘Pak de jongens! Ik zorg wel voor Alicia.’ Ik hoor goedkeurend geschreeuw en dan hun strijdkreten. Zelf concentreer ik me volledig op Alicia. Ik laat mijn Oog opgloeien en verander weer van gedaante. Ik neem geen drakenavatar aan, dat zou te veel krachten kosten. Alicia doet precies hetzelfde, als is haar drakengedaante een stuk groter dan die van mij. Maar dat maak ik weer ruimschoots goed door mijn snelheid als ik haar aanvallen ontwijk. Daarna ga ik zelf in de aanval. Ik vlieg zigzaggend naar voren en haal met een klauw haar flank open. Het is een kleine wond, maar het is iets. Daarna ga ik omhoog en steek mijn klauwen in de lucht. Donkere wolken trekken samen en het begint te rommelen. Dan merk ik dat ik gezelschap heb. Sander heeft zichzelf ook in de lucht verheft en laat zijn toorn op Timo neerdalen door hem te bestoken met bliksem en heftige windvlagen. Ik vlieg naar hem toe en draai me met mijn rug naar hem toe. Ik pak een hand vast en steek die in de lucht. Hij merkt wat ik bedoel en we bundelen onze krachten. Er ontstaat een grote tornado. Ik slurp het laatste restje luchtbeheersing op en gooi alles in de strijd. Ik laat een gepijnigde kreun horen, omdat het veel kracht kost. Dan, plotseling, is het over. De tornado verdwijnt en de lucht klaart op. Ik hoor hoe Sander een ijselijk kreet slaakt en voel hij verslapt. Ik ben de enige die hem nog in de lucht hou door zijn hand vast te houden. Ik hoor een kanon en hoor hoe Levi een hartverscheurende kreet slaakt. ‘Sander! Nee…’ Ze barst in snikken uit. Als ik me omdraai om te zien wie het gedaan heeft kijk ik in de glinsterende ogen van Alicia. Als ik naar Sanders lichaam kijk, zie ik ook dat hij helemaal verkoolt is. Dat kan alleen maar haar werk zijn. Ik laat de slappe hand uit de mijne glijden en slaak een gefrustreerde gil. Daarna stort ik me woedend op Alicia. Er schieten lianen uit beide klauwen die zich om Alicia wikkelen. Er glinsteren tranen in mijn ooghoeken en ik word gedreven door woede en verdriet door Sanders dood. Als ik haar helemaal heb ingepakt met lianen, werp ik me op Alicia. Met een woedende brul zet ik mijn tanden in haar schudden en haal met mijn klauwen haar lichaam open. Ze slaakt pijnlijke kreten en probeert me van haar af te gooien. Maar dat is niet nodig. Plotseling is het beeld van de vrolijke, aardige Alicia op mijn netvlies verschenen en ik word overspoeld door verdriet. Ik laat haar los en kijk haar verdrietig aan. ‘Waarom Alicia? Alleen maar waarom?’ vraag ik haar. ‘Omdat jij… jij wel bewaker mocht worden! En ik niet!’ krijst ze. Een koud gevoel neemt bezit van me. ‘Ben je me echt gaan haten omdat ik een hogere positie kreeg?’ De tranen stromen nu echt over mijn wangen en mijn drakengedaante verdwijnt. Alleen mijn vleugels, klauwen blijven over en ik roep mijn harnas voor de zekerheid op. ‘Ja, ja inderdaad!.’ Ze kijkt me met ijskoude ogen aan. Dan brult ze woedend en zet haar drakenlichaam in vuur en vlam. Snel schiet ik achteruit om de vlammen te ontwijken. Ik schakel mijn emoties uit en haal diep adem. Dan ga ik in de aanval. Al mijn speciale krachten zijn verdwenen. Ik heb alleen mijn eigen krachten nog. Terwijl ik door de lucht scheer ontwijk ik de aanvallen die op me worden afgevuurd en zet mijn eigen aanval ook in. Ik vuur stralen op Alicia af. Allemaal hebben ze een verschillend effect. De een brand, de ander is ijskoud en er zijn ook stralen bij die onderstroom staan. Wanneer er een kanon klinkt stoppen Alicia en ik onze aanvallen. Ik kijk snel hoe het er op de grond voor staat. Timo ligt bewusteloos op de grond en schokt af en toe van de elektriciteit in zijn lichaam, Hunter ontwijkt Levi’s pijlen en Selena laat haar blaaspijp zakken en kijkt naar het dode lichaam van Jason. Hunter slaat op wonderbaarlijke wijze Levi’s laatste pijl uit de lucht en gaat dan in de aanval. Hij trekt een speer van zijn rug en rent, met zijn speer in zijn linkerhand en zwaard in zijn rechter, naar Selena toe. Als ik doorheb wat hij gaat doen, handel ik onmiddellijk. Ik draai me om naar Alicia die er nog een beetje verdwaast bij zweeft. Ik leg mijn vuisten naast elkaar en schiet twee plakkerige stralen op haar af. Door de klap tegen de muur waar ik haar tegen aan duw, raakt ze bewusteloos. Daarna draai ik me om en ga in een duikvlucht. Ik vuur een paar schoten op Hunter af, die hij allemaal uit de lucht maalt met zijn zwaard. Ik krijs al de lucht uit mijn longen, gooi mijn hele repertoire aan vloeken en scheldwoorden in de strijd en vuur nog steeds schoten op Hunter af. Selena kijkt verbaast om bij mijn kreten en bezegelt daarbij haar onherroepelijke lot. Hunter steekt zijn speer naar voren, recht in Selena’s middenrif. Tot mijn schrik zie ik hoe de punt er aan de andere kant uitkomt. Ik sper mijn mond open in een woordeloze kreet. Ik trek mijn bijl van mijn riem en land achter Hunter. Met een enorme kracht smijt ik mijn bijl in zijn nek. Tegelijkertijd boort er een klein mes in zijn achterhoofd en een ijspegel in zijn hart. Er klinkt een kanonschot die zijn dood bevestigd. Ik laat het lichaam achter me en snel me naar Selena. Ze steekt bevend haar hand naar me uit en fluistert iets. Ik buig snel naar voren en leg mijn oor bij haar mond. ‘Win, win voor mij. Alsjeblieft.’ Weet ze met moeite ook te brengen. ‘Tuurlijk.’ Ze hoest nog wat bloed op en dan is het over. En kanonschot laat de dood van mijn teamgenoot volledig tot me doordringen.

Ik loop met betraande ogen over de open vlakte waar Femke en het meisje uit 11 hun dood hebben gevonden. Ik heb Levi op mijn rug genomen en draag ik in mijn handen de nuttige dingetjes uit de rugzakken van de doden. Timo en Alicia heb ik bewusteloos achtergelaten, niet bij krachten om ze te doden. Als ik bij de grot ben aangekomen laat ik Levi van mijn rug glijden en maak de opening vrij. Als ik alles naar binnen heb gebracht, sluit ik de deur weer en maak een klein vuurtje. Daarna zet ik wat eten op en trek Levi tegen me aan. Sinds het gevecht heeft ze alleen nog maar gehuild om de dood van Sander. Niet dat ik iets anders heb gedaan. De tranen stromen geruisloos over mijn wangen. Ik kan gewoon niet geloven dat de kleine watermeester er niet meer is, maar dat ze dood is. Ik kan het gewoon niet geloven dat ik het heb laten gebeuren. Als ik eerder had gehandeld, als ik Hunter had neer gebeukt was het niet gebeurt. Ik voel dat hoe ik langzaam wordt verscheurd. Het realistische deel van mijn geest weet dat ik er niets aan kan doen, maar het verwarde gedeelte rekent het zichzelf telkens opnieuw aan dat hij niets heeft gedaan. Maar ook het gevoel dat ik Levi moet beschermen tegen de drie overige tributen, ook al kunnen we niet samen winnen. Ik laat Levi los en druk mijn handen tegen mijn slapen. Ik probeer een uitbarsting binnen te houden, maar uiteindelijk laat ik me op mijn zij vallen en stoot ik opnieuw en opnieuw hartverscheurende kreten. Ik draai volledig door. Ik voel Levi’s kleine handjes op mijn lichaam en haar zachte stem die me probeert te kalmeren. Ik doe van binnen mijn best om te gehoorzamen, maar het gaat niet. Na een paar pijnlijke minuten voel ik hoe ik wegzak en voordat het zwart wordt klinkt er nog een kanon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.