FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

009 || Day six

Hier boven zie je de trailer van m’n new story on Wattpad, de link.

Day six, eindelijk. Morgenvroeg vertrekken we, terug naar huis. “Joehoe, slaapkop!” Ik laat me langs Nash op het bed zakken. Uit Nash’s mond komt niets meer dan alleen maar een geïrriteerde kreun. “Ons laatste dagje...” Mijn stem veranderd, het klinkt namelijk alsof ik het helemaal niet wil. Dat is trouwens ook zo, ik zal Nash missen... “Ik zal jou ook missen,” opeens gaat hij recht zitten en legt zijn linkerhand tegen mijn linkerwang. Ik giechel zachtjes terwijl ik voel dat m’n wangen zo rood worden als een kreeft, of tomaat. “Cutie.” Mompelt Nash waarna hij snel zijn lippen op de mijne drukt. Hij is vast bang dat ik weer terug zou trekken, maar dat ben ik niet van plan. Ik wist dat ik wat voor hem voelde, ik wist het! Zijn lippen bewegen zacht over de mijne, een heel fijn gevoel geeft me dit. Natuurlijk doe ik hetzelfde.

Na een tijdje trekken we terug. Ik giechel weer alleen dan ietsjes luider. “Ik heb altijd al van je gehouden, ik twijfelde toen de vorige keer maar nu weet ik het zeker,” Nash gaat op een knie op de grond zitten waardoor ik nieuwsgierig word. Zal hij me nu verkering gaan vragen? “Lieve Coco, hierbij vraag ik je ten huwelijk.” Nash glimlacht en haalt een doosje uit zijn kontzak die hij openmaakt. Beiden handen heb ik voor mijn mond geslagen, wat moet ik zeggen? “Grapje, wil je met me?” Zegt hij zonder te twijfelen. Heftig knik ik waarna ik hem om de hals vlieg. “Klootzak! Ik dacht echt dat je me ten huwelijk vroeg!” Roep ik lachend, maar ook beledigd. “Haha, dacht ik al.” Ik laat hem los en hij drukt zijn lippen op mijn voorhoofd. “Ik zal nooit een ander willen...” Mompelt hij.

~Chanel Horan

Ook ik heb mijn handen voor mijn mond geslagen. Lucky Coco. Dit is mijn kans om Hayes te vragen! Als Coco naar Nash gaat ga ik gewoon mee en dan kan ik Hayes vragen. Ik zucht dromerig zonder dat ik het door heb. “Chaaaneel...” Zingt papa. “Wat vind jij van die twee?” Vragend kijk ik hem aan, als ik heel eerlijk moet zijn vind ik ze totaal niet bij elkaar passen. Maar als ik dat zeg krijg ik weer gezeik met Coco, pap en mam. “Cute.” Na die woorden gezegd te hebben loopt hij naar de keuken om net zoals altijd iets te eten te pakken. Cute? Hij vindt ze ‘cute’? Nee, niet het gepaste woord. Eerder dom. Zie je wel dat ik altijd gelijk heb.

Na een aantal uurtjes genikst te hebben gaat de deurbel. Drie keer raden wie het is, Serena, Serena en euh... Serena. Met een fake glimlach op mijn gezicht open ik de deur. “Zo, wat zijn we weer blij.” Zucht Serena waarna ze weer glimlacht. Knikkend rol ik mijn ogen. “Misschien komt het doordat je elke dag komt?” Serena maakt een ‘hmm’-geluidje waarna ze naar binnen stapt. “Niall? Ik moest een pakketje van paps aan je geven.” Zoekend kijkt Serena om zich heen en na een paar rondjes kijkt ze naar mij. “Oh, wacht even Serena!” Wordt er vanuit de keuken geroepen door mijn vader. Ze knikt en neemt daarna plaats op de bank. Serena is eigenlijk de beste vriendin van Coco, maar ik kan ook wel goed met haar opschieten. “Ik en Coco zijn nu een soort van familie.” Serena kijkt trots maar ik begrijp haar niet. “Hoezo dan?” Ook ik ga op de bank zitten op twintig centimeter afstand van haar. “Je gelooft dit nooit,” ze kan zich niet stil houden daardoor wacht ik nieuwsgierig af. “Ik heb met Hayes!” Na dat gezegd te hebben geeft ze een klein gil. Mijn hart breek in miljoenen stukken, althans dat lijkt zo. Het voelt zo. “Oh, leuk, ik ga naar boven. Doei.” Snel loop ik naar de trappen om vervolgens naar mijn kamer te gaan.
Eenmaal daar aangekomen val ik snikkend neer op mijn bed. Ik druk mijn hoofd in het kussen zodat er minder geluid uit komt. Dat stomme wijf heeft mijn hele droom verpest! En ik was nog zo ver... Nooit maar dan ook nooit meer hoef ik haar te zien. Ik hoef nooit meer te praten of haar in de ogen te kijken.

~Serena Wildown

Ik zag dat ze verdrietig was, en boos op mij. Wat heb ik nu weer gedaan? Komt het door dat ik met Hayes heb? Ik zal er snel achter komen. Ik open de deur en merk dat er niemand thuis is, behalve mijn hondje die ik gister heb gekregen voor mijn verjaardag. Het is een super schattige golden retriever pup. Hij is licht getint en super lief. “Buddy!” Roep ik, dat is zijn naam. Ik heb deze gekozen omdat het zo bij hem past. Meteen hoor ik de nagels van het hondje op de grond tikken. Voordat ik het weet zit hij voor me, te kwispelen. “Baasje is weer thuis.” Zeg ik met een piepstemmetje. Ik hurk voor hem neer zodat ik mijn lieftallig puppytje kan aaien. Op dat moment gaat de deurbel. Benieuwd loop ik naar de voordeur om die vervolgens te openen. Hayes staat voor de deur. “Baby!” Hij knuffelt me stevig waarna hij een kus op mijn voorhoofd plant. “Lang geleden dat we elkaar gezien hebben, hè.” Een dag geleden...

Reacties: