FanFic.nl

Gevangen

Vexen faalt

Er verscheen iemand die blijkbaar ook lid was van The Organization. Hij had bruin haar en was erg groot gebouwd.
"Yooo," zei Lita tegen hem en ze stak haar hand op. "Wie ben jij?"
Axel keek hem even aan.
"Goedemorgen Lexaeus. Wat brengt jou hier op deze schitterende dag?"
Lexaeus keek even naar Axel en toen naar Lita met een meest vreemde blik in zijn ogen. Toen keek hij naar Zexion.
"Wat gebeurt er met Sora, Zexion?"
Zexion krabde aan zijn kin en keek toen naar Lita.
"Wil je dat ik dat hier zeg terwijl zíj erbij staat?"
Lita reageerde met een verontwaardigde blik.
"Ja, sorry hoor, maar mag ik ook even weten wat er met mijn vrienden gebeurd of zo?"
Lexaeus reageerde niet en keek toen naar Axel.
"Haal haar weg hier, Axel," zei hij kortaf.
Axel zuchtte diep.
"Natuurlijk, Lexaeus."
Lita keek kwaad en ze werd weer geteleporteerd.

Lita en Axel verschenen. Naminé zat zoals gewoonlijk weer op haar stoel te tekenen. Lita liep naar haar toe en keek even naar de tekening. Ze zag een paar figuren die Sora, Donald en Goofy moesten voorstellen.
"Wat gebeurt er met Sora, Naminé?" vroeg Lita zo vriendelijk mogelijk.
Naminé staarde even naar de tekening.
"Hij komt steeds hoger. Zijn herinneringen verdwijnen langzaam..." reageerde ze.
"Ja, dat wist ik," onderbrak Lita haar. "Ik bedoel, wat gebéurt er met hem? Wie ben jij? Waarom kent hij jou opeens?"
Naminé keek voorzichtig op naar Axel wie zijn armen over elkaar deed en zijn hoofd schudde.
"Het spijt me, Lita," zei ze toen. "Dat mag ik niet zeggen."
Lita was niet blij met dit antwoord en begon geschift rond te lopen door de kamer.
"Wat is er toch met jullie.." mopperde ze.
Terwijl ze aan het rondlopen was op geschifte manier en ze boos naar de grond keek, verscheen Vexen weer voor haar neus en ze knalde voor de zoveelste keer tegen hem aan.
"AAAAHHHH NIET WEER!!!" schreeuwde ze toen ze zag dat het Vexen was. Gillend rende ze naar Axel en verstopte zich achter hem.
Vexen lachte weer psychopatisch en liep ook naar Axel.
"Wat nou weer?" zuchtte Axel.
"Ik denk dat het eens tijd wordt om onze Riku nog eens op Sora af te sturen, denk je niet?" antwoordde Vexen met een vreemde blik op zijn gezicht. "En deze keer zal het vast veel beter gaan.. Zijn herinneringen aan Naminé zijn sterker geworden."
Axel zuchtte diep.
"Denk je nu werkelijk dat jouw Riku Sora kan verslaan?"
"Natuurlijk. Dat staat zo vast als--"
"Maar Sora's herinneringen aan Naminé zijn veel echter dat die van Riku."
"Hoe bedoel je dat nou weer, Axel?"
"Ik bedoel dat Sora echte herinneringen heeft aan Naminé."
"Dat is niet waar! Zijn herinneringen aan Naminé zijn net zo nep als die van mijn Riku! Ze zijn er ingeplant, dat weet je toch?!"
Nu werden Lita's ogen groot. En die van Vexen ook.
"Ingeplant?!" riep Lita uit. "Jullie manipuleren Sora?!"
"Ohh.." zei Axel grijnzend. "Vexen, wat heb je NOU gezegd?"
Vexen keek hem met een extreem kwade blik aan en keek toen schuldig naar Lita die hem totaal aan het flippen was.
"Hoe DURVEN jullie?! Ik sla jullie totaal naar de maan!"
Ze hield haar vuisten voor haar gezicht en ging in boxhouding staan.
"Kom dan! Wou je vechten soms?!?!"
Axel en Vexen keken haar droog aan.
"Goed gedaan, Vexen," mompelde Axel. "Goed gedaan."
"OH JA?! NOU IK SLA JULLIE HELEMAAL VAN KATOEN!!!!!! IK MOORD JULLIE ALLEMAAL UIT!!!!!! WACHT MAAR AF!!!!"
"Wat is hier aan de hand?!" riep opeens een vrouwenstem. Larxene verscheen in de ruimte.
"MOET JE KNOKKEN SOMS?!?!" schreeuwde Lita naar haar.
Larxene keek gestoord naar Lita die in boxhouding aan het rondhupsen was en keek toen naar Axel en Vexen. "Wat is er mis met haar?"
Axel grinnikte zacht. "Vraag dat maar aan Vexen..."
Larxene deed haar armen over elkaar en keek hem afwachtend aan.
"Hé! Het is niet mijn schuld! H-hij.. Het is zíjn schuld! Hij wilde dat ik het zou zeggen! Het is de schuld van Axel!" riep Vexen wanhopig.
Larxene schudde haar hoofd. "Je hebt het haar verteld, hè? Och och, wat nou als Marluxia erachter komt.."
"Dat doe je niet!"
"Nee?"
"Nee!"
Lita kreeg in de gaten dat niemand meer op haar lette en stopte met springen. Snel mengde ze zichzelf in het gesprek.
"Hey dikzakken! Wie is Marluxia?!"
"Oh, dat is degene waar dit kasteel aan is toevertrouwd," reageerde Axel droog. "Hij is zegmaar de 'leider' hier."
"Oh, oké. Mag ik hem even spreken?" vroeg Lita opeens heel erg beleefd.
"Nee," antwoordde Axel.
"EN WAAROM DAN WEL NIET HÈ?!?! MOET JE KLAPPEN HEBBEN?!?!?!"
"Geez, doe 's rustig man," onderbrak Axel haar. "Als Marluxia dit hoort vermoordt hij waarschijnlijk jou én Vexen. Dat willen we niet hebben, toch?"
Lita was even stil en ze keek naar Vexen wie haar ook erg dom aankeek. Tegelijk draaiden ze hun hoofd naar Larxene.
"Wat?" zei Larxene verontwaardigd. "Zijn jullie soms bang dat ik het ga vertellen?"
"Ja," antwoordden Lita en Vexen in koor.
Larxene glimlachte gemeen. "Mooi zo. Wees maar bang. Ik ga het vertellen. Tot later!"
Vexen en Lita werden bleek en begonnen geschift rond te rennen door de kamer.
"Wat moeten we doen?!" riep Vexen uit.
"Weet ik veel!!" schreeuwde Lita. "Jij was toch die wetenschapper?!"
"Ja, maar ik kan de dood niet voorkomen!!"
"Oh ja.. AAAAAHH!!"
"AAAAAAAAAAAHHH!!!"
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAHHH!!!!"
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHH!!"
Snel rende Axel op Larxene af en hield haar tegen voordat ze kon teleporteren.
"Larxene!" riep hij boven het geschreeuw uit. "Als je dat doet zijn we onze Riku ook kwijt! Alleen Vexen weet zijn werking! En hij moet het nog opnemen tegen Sora, weet je nog?! Denk na! Dat wil je toch niet?!"
Larxene keek hem even boos aan en draaide toen haar hoofd weg.
"Goed," antwoordde ze kortaf. Ze hield er niet van om mensen gelijk te geven. "Ik zal het niet vertellen.. Nog niet."
Vexen en Lita stopten met schreeuwen en rondrennen en keken elkaar toen opgelucht aan.
"We leven," zei Lita met een zucht van verlichting.
"Nog wel ja," zuchtte Vexen terwijl hij zichzelf weer bij elkaar raapte.
Larxene rolde met haar ogen.
"Jullie zijn een stelletje baby's," zei ze bitcherig.
Niemand besteedde enige aandacht aan haar.
"Nou Vexen, misschien is het tijd om Riku met Sora te laten vechten, dan," zei Axel.
Vexen knikte.
"Dat is een goed idee."
"Ik vind van niet," bemoeide Lita zich ermee.
Vexen keek haar dom aan. "Jouw mening is niet van belang."
"Nou bedankt hoor."
"Graag gedaan."
"Fuck you."
"Nee, fuck you."
"NEE."
"JA."
"STERF!"
"STERF ZELF!"
"HÉ KLEUTERS!" onderbrak Axel ze weer. "Misschien moeten jullie even kappen met dat kinderachtige gedrag en onze missie hier volbrengen."
Vexen schraapte zijn keel.
"Best. Laten we Sora elimineren."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.