FanFic.nl

Reverse

Ansem

Het klopte inderdaad, Lita en Riku waren weer terug in Castle Oblivion. Ze liepen de witte ruimte in, die verdacht veel leek op die van de eerste verdieping, toen ze de Stem weer hoorden.
"Waarom vermijd je de duisternis?" klonk het duister.
Lita keek op.
"Ha! En nu is ie 'r weer hoor! Kom dan tevoorschijn, flappie!"
Riku stond stil.
"Hmph, je hoorde me wel. Elk woord dat ik tegen Maleficent zei."
"Duisternis is je wapen," ging de Stem verder. "Het is tijd dat je leerde het te accepteren."
"Wat bedoel je?" vroeg Riku geïrriteerd.
"Ja!" reageerde Lita. "Hou op met dat gezwats over duisternis! Je hoort toch dat Riku het zat is?!"
"En jij, Lita?" klonk de Stem. "Ben jij de duisternis al zat?"
Lita keek verbaasd en toen verontwaardigd.
"Hé! Ik heb nog nooit duisternis in me gehad!" riep ze uit.
Riku knikte.
"Dat is waar! Laat Lita erbuiten!"
"Riku, verzet je er niet tegen. Accepteer de duisternis. Je hebt geen keuze.."
Opeens verscheen er iemand voor hen uit de duisternis.
"Als je me weer gaan dienen!"
Lita trok bleek en zette een stap achteruit. Riku, daarentegen, bleef droog kijken naar de persoon voor hen.
"Ik dacht al dat jij het was... Ansem."
Lita slikte en ging voorzichtig achter Riku staan.
Was dat Ansem..?
"Ah, hoi Lita," zei Ansem duivels vriendelijk. "Lang niet gezien.."
"A-Ansem," stamelde Lita. "Maar we.. Ik dacht dat we.. Jij was dood!"
Ansem grinnikte.
"Ik dacht dat je me 'in elkaar ging slaan'. Ik had me eerlijk gezegd al een beetje voorbereid, dus waarom verstop je je achter Riku?"
Lita lachte flauwtjes.
"Huuh heh... Huh.. W-weet je, bij nader inzien blijf ik toch maar even hier.."
"Hm, ik durf te wedden dat je gewoon bang bent," kopiëerde Ansem Lita's woorden. "Daarom verstop je jezelf.."
Lita slikte en Riku spreidde zijn armen.
"Jij komt geen stap dichter bij Lita!" zei hij boos.
Ansem keek hem droog aan.
"Je lijkt helemaal niet verbaasd me te zien," zei hij.
Riku rolde met zijn ogen.
"Alles waar je over praat is duisternis. Je wil me er vast weer naartoe laten keren om poppenspeler te spelen."
"Slim," reageerde Ansem. "Ik wist wel dat je degene was die me goed kon dienen. En nu: geef jezelf aan mij over!"
"Je bent gek!" riep Riku uit.
Hij pakte zijn zwaard en rende op Ansem af. Snel sprong hij de lucht in en haalde uit met zijn zwaard, maar Ansem hoefde alleen maar zijn hand op hem te richten en Riku kaatste terug als een basketbal die tegen een muur aan werd gegooid. Hij vloog achteruit en landde naast Lita op de grond. Lita keek verschrikt naar Ansem.
"Dacht je nou echt dat je mij kon bezeren? Zo'n zwakkeling als jij kon Sora niet eens aan terwijl je duisternis aan jouw kant had."
Riku probeerde op te staan, maar het lukte niet.
"Nou, sorry dat ik zo zwak ben hoor!" mopperde hij.
Ansem kwam op hem aflopen. Lita ging snel beschermend voor Riku staan.
"Je bént zwak! Je hebt duisternis nodig. Geef je over. Buig voor de duisternis, buig voor mij."
Lita slikte. Ansem stond nu nog maar een halve meter van hen vandaan en hij keek met de meest psychopatische blik in zijn oranje ogen naar haar.
"Wil je soms met mij vechten, Lita?" vroeg hij.
Lita pakte voorzichtig haar zwaard. "N-nee, maar.. Als het moet.. Ik bedoel.."
Ansem schudde lachend zijn hoofd.
"En waarom zei je een poosje geleden dan dat je me ging vermoorden?"
"I-ik wist toch niet dat--"
"Dat ik het was? Hm hm. Ik had gedacht dat je me wel nog eens aankon na ons vorige gevecht." Hij glimlachte. "Oh! Maar dát was met je vriendjes, niet waar? Sora en die twee misvormde wezens? Maar die zijn er nu niet meer om je te helpen, Lita. En nu wordt het eens tijd voor een EERLIJK gevecht."
Hij wilde net een stap naar voren zetten toen Lita keihard wegrende en achter Riku op de grond ging zitten. Riku snapte niet helemaal waarom Lita zo bang voor hem was.
"Lita, wat is er?" vroeg hij voorzichtig.
Lita schudde haar hoofd. "Lang verhaal," fluisterde ze kortaf. "Wil je hem alsjebliéft weghalen?!"
"Alleen de duisternis kan jullie alle kracht geven die jullie nodig hebben!" zei Ansem weer.
Riku keek hem kwaad aan en opeens klonk er een bekende stem.
"Dat is niet waar!"
Lita en Riku keken allebei verschrikt op. Er kwam een bolletje licht uit de lucht het begon om hen heen te vliegen.
"Uwe Majesteit?!" riepen Lita en Riku tegelijk.
"Dat klopt!" antwoordde de koning met zijn hoge stem. "Onthoud Riku, je bent niet alleen."
Het lichtje verdween in Riku's borst en hij legde zijn hand erop.
"Luister goed," ging de koning verder. "Het licht zal je nooit in de steek laten. Je zult het altijd vinden, zelfs in de diepste duisternis!"
Lita en Riku keken elkaar aan en langzaam stonden ze op. Ansem keek hen met zijn armen over elkaar en zijn hoofd schuin duivels aan.
"Ik zal niet verliezen tegen de duisternis," zei Riku vastbesloten. "Niet vandaag."
"Denk je dat zo'n klein lichtje jullie kan redden van de duisternis die ik bezit?" zei Ansem.
Riku stond al helemaal klaar om te gaan vechten en Lita ging ook voorzichtig staan in haar vechtpositie.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.