FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

010 || Day seven, last day

Vandaag was ik er al vroeg uit, volgens Nash om half zes. Ik vroeg waarom hij ook al wakker was en toen verzon hij een dom smoesje. Hij vertelde het alsof hij het meende, maar dat was niet waar. Die jongen kan zo acteren.
“Het is tijd, mijn lieve Coco.” Nash trekt me met koffer en al tegen zich aan. Zuchtend knik ik, wat is de tijd toch snel voorbij gegaan. Ik maak me los uit zijn omhelzing en zoek naar zijn hand. Al snel heb ik hem gevonden en pak ik hem vast. Nash’s hand voelt warm en zacht aan, heel fijn. Hand in hand lopen we naar de uitgang van het soort hotelletje waar we nu in zitten.

“Hebben jullie het leuk gehad?” De vrouw achter de balie die ik al zeven dagen niet meer heb gezien kijkt ons glimlachend aan. “Ja.” De meest simpel antwoordje dat ik kon bedenken, en waarom zou ik alles vertellen? Sommige dingen zijn privé. Net zoals onze relatie, we willen die nog graag geheim houden. We hebben namelijk allebei geen zin om naar het gelul van de paparazzi te luisteren. “Inderdaad.” Nash glimlacht kort naar de vrouw waarna hij hetzelfde bij mij doet.

Samen zitten we in de taxi, op weg naar huis. Ik moet dadelijk als eerste uitstappen en dan een eindje lopen naar huis. “Ik ga je missen, bae.” Het woordje ‘bae’ klinkt zo schattig als hij het zegt. Opeens komt er een bekend liedje in me op die ik niet vergeet. “Zayummm you gotta bae or nah? You tryna date, or nah?” Dat is het liedje wat Nash zong in een van zijn vines. Opeens hoor ik Nash super hard lachen. “Adem, adem!” Hapt hij terwijl zijn gezicht inmiddels zo rood is als een kreeft.

Ik haal mijn koffer uit de achterbak en zucht diep. Nash wil uitstappen maar ik schud mijn hoofd. “Doe maar niet, zie je al die paparazzi achter me?” Fluister ik. Er staan veel paparazzi’s achter me, een stuk of zes. Ik doe alsof ik ze niet zie en vertrek. I just left without saying goodbye. Eigenlijk had ik hem willen zoenen, maar die paparazzi zien alles. De taxi is weggereden en ik ben ook niet van plan om achterom te kijken, anders barst ik hier in snikken uit. “Coco!” Ik hoor mijn naam vanuit de verte. Zoekend kijk ik om me heen, maar tot mijn grote verbazing zie ik niks. Het zal wel een van die irritante paparazzi zijn. Mijn ogen rollend loop ik verder. “Coco!” Hoor ik weer, zitten er spoken in mijn hoofd of zo? Ik kijk voor me uit en zie dan mijn moeder naar me toe rennen, ook zie ik pap maar Chanel niet...

~Nash Grier

Ik geef de taxichauffeur het benodigde geld en stap uit waarna ik de kofferbak open en mijn koffer pak. De week vloog voorbij. Ik sluit de kofferbak weer en kijk naar mijn huis. Er staat niemand buiten om me te begroeten. Ik loop er heen en druk op de deurbel.
Na een aantal minuutjes wordt de deur uiteindelijk geopend door een... Meisje? Het is Skylynn niet en Hayes ook niet. “Nash?” Vraagt ze enthousiast. Mijn mond valt open, wie is dat? “Uhu...” Weet ik uit te brengen. “Ik ben Serena.” Giechelt ze. “Serena, uhu...” Mijn mond ik nog steeds open, zonder dat ik het door heb. Ze ziet er echt goed uit, echt mijn type. Wacht, Nash, je hebt verdomme een vriendin!

Reacties: