FanFic.nl

Family

an unexpected guest

Het doelwit was aan hem ontsnapt. Hij kon het niet geloven maar zijn doelwit was echt aan hem ontsnapt. Alles was perfect gepland geweest, een gerichte aanrijding, maar tot zijn eigen verbazing was er een getuige opgedoken, nog voor hij het doelwit ook maar had kunnen aanraken had de man met een aanloop heel zijn plan in de war gebracht. En niet veel later waren ze naar deze plek gereden. Naar 221 B Baker Streed. Ze was uiteindelijk dan toch naar haar broer toe gegaan.
Ook hij had de verhalen over Sherlock Holmes gehoord, hij wist niet of hij de fantastische verhalen over deze amateur detective mocht geloven, maar het leek hem verstandig om geen risico 's te nemen.
Samen met het pistool in zijn hand kwamen ook al zijn zintuigen op scherp te staan. Wat er vandaag ook zou gebeuren, Avery Holmes zou voor eens en altijd haar mond houden.




'Waar haal je het lef vandaan? Heb ik nog niet geleden zonder dat jij mijn fouten er nog eens in smeert.'
John had alle moeite van de wereld nodig Glenn van Sherlock weg te houden, al moest hij toegeven dat het best verleidelijk was om de man toch los te laten. Al was het maar om zijn vriend een lesje in respect te leren. Of toch maar beter niet.
'Komt u even mee naar de keuken, mijn beste. Daar kunnen we de emotie 's even doorspoelen terwijl die twee hun zaken kunnen bespreken.'
Met veel moeite slaagde John er dan toch eindelijk in om de man mee te sleuren.
'Die...Die...Nu snap ik plots waarom Avery die kerel niet meer wou zien. Jij woont met hem samen? Hoe hou je het toch met hem uit?'
'Geloof het of niet, maar als je hem beter leert kennen dan zal je er achter komen dat hij niet zo een koude kikker is als je zou denken. Hij is wel degelijk in staat om gevoelens te hebben, hij snapt alleen niet waarom hij die heeft.'
Hij voelde hoe de man hem sceptisch aankeek, en hij kon het hem niet kwalijk nemen. Sherlock Holmes was gewoon erg ingewikkeld.
'Hoe leg ik dit uit? U weet dat u als dokter geen familie mag behandelen omdat u niet objectief bent, te persoonlijk betrokken zijn kan er voor zorgen dat u fouten maakt. Daarom weigert Sherlock gevoelens toe te laten, want gevoelens staan voor hem gelijk aan falen.'
'Hoe u hem beschrijft lijkt hij wel een autist , of hij aan het Syndroom van Asperger lijd.'
'Het zou me niet verbazen dat het een combinatie van beide is.' Lachte John terwijl hij de koelkast opende.
Daar werd hij tot zijn eigen verbazing aangestaard door een paar vissenogen, drijvend in een flesje bier.
Mijd de koelkast maar even, mevrouw Hudson 's woorden weerklonken bijna spottend door zijn hoofd.
'Blijkbaar is het bier op.' Met een harde klap sloeg hij de deur dicht, voor Glenn dit te zien kreeg. 'Is thee ook goed?'


'En dit gebeurt ook altijd. Altijd als ik vrienden mee naar huis nam slaagde jij er in om hen gillend weg te laten lopen!'
'Kan ik er aan doen dat ze altijd wat te verbergen hadden? Help me liever met mijn neus.'
'Waarom zou ik?'
'Je bent toch dokter in opleiding?'
Met een brede glimlach zakte ze achterover in de stoel en bleef hem aanstaren.
'Het doet echt pijn.'
'Weet ik.' Antwoorde ze, en bleef gewoon zitten.
'Mooie dokter word je, ik ...'
Hij werd onderbroken door de deurbel, bijna meteen gevolgd door de voetstappen van mevrouw Hudson.
'Als je dan toch niet wil helpen, zeg dan tenminste waarom je hier bent. Kan ik me ergens op...'
Het antwoord hierop zou nog voor een lange tijd onbeantwoord blijven, daar zorgde een gil van mevrouw Hudson voor.

Reacties: