FanFic.nl

He's the one|| Zayn Malik [Afgerond]

~017~Pranks

Jaylinn

Met tranen in mijn ogen leg ik de brief weer op het nachtkastje en ik slik. Nooit had ik verwacht dat Zayn dit allemaal heeft meegemaakt. Ik heb wel eens foto’s van hem en Perrie gezien, maar daar leken ze zo gelukkig met elkaar. Nooit had ik maar een vermoeden van het donkere verleden dat hij heeft gehad. Langzaam trek ik me benen op en laat m’n hoofd erop rusten. Ik zucht diep en ga dan liggen. Ik nestel me onder de dekens van het bed en zucht nogmaals, waarna ik mijn ogen sluit en in slaap probeer te komen.

De volgende morgen word ik wakker door het geluid van tjilpende vogels. Gedesoriënteerd open ik mijn ogen en knipper ze tegen het licht van de zon. Waar ben ik? Ik hef mijn hoofd een beetje op en scan de kamer waar ik me in bevind. Dan valt mijn oog op de brief en komt alles weer terug. Ik slik weer en pak hem met trillende handen op. Ik probeer me voor te stellen hoe Zayn het heeft geschreven. Zou hij gehuild hebben? Zou hij afwezig naar zijn tattoo hebben zitten staren? En zat hij aan een bureau of zat hij op zijn bed? Al deze vragen schieten door mijn hoofd en ik laat mijn vingertoppen over de letters glijden. Dan zucht ik en ga rechtop zitten. De brief plaats ik op het nachtkastje en ik sla de dekens open. Mijn blote voeten belanden op de vloerbedding en ik giechel. Het kietelt. Ik trek een paar simpele teenslippers aan en trek mijn crop top en short goed. Daarna doe ik mijn haar opnieuw in een slordige knot en loop de kamer uit.

Beneden aangekomen loop ik meteen richting de woonkamer. ‘Goeiemorgen, Jaylinn.’
Geschrokken spring ik achteruit, een hand op mijn hart. ‘Louis, jezus.’
Hij grinnikt en steekt zijn hoofd boven de bank uit. ‘Liet ik je schrikken?’
Ik loop richting de bank en zak naast hem neer, waarna ik knik. ‘Heel erg. Doe dat nooit meer.’
Hij grijnst en ik kijk hem met toegeknepen ogen aan. Voordat we echter iets kunnen zeggen, klinken er twee paar voetstappen op de trap. ‘Louis William Tomlinson, I swear to fucking god,’ klinkt het tweestemmig. Niall en Harry komen boos de woonkamer ingelopen, hun gezichten vol met wit schuim. Louis lacht luid en valt opzij. ‘Jullie gezichten!’ zegt hij lachend.
Harry en Niall kijken hem boos aan en ik grinnik zacht. ‘Laat me raden, de klassieke scheerschuim op hand truc?’ Louis knikt en ik grinnik weer. Dan sta ik op en loop richting de twee jongens. ‘Kom mee, laten we jullie gezichten schoonmaken.’ Ik trek ze mee naar de keuken en zoek een paar schone handdoeken. Vervolgens houd ik ze onder de kraan en wring ze uit, waarna ik beiden jongens een handdoek geef. ‘Allé, schoonmaken die handel.’ De twee jongens gehoorzamen en beginnen hun gezicht schoon te maken. Als ik langs ze loop om weer terug te gaan naar Louis fluister ik in Harry’s oor; ‘Maak je geen zorgen, ik pak hem wel terug.’ Dankbaar kijkt hij me aan en ik geef hem een knipoog, waarna ik de woonkamer weer inloop.

Als iedereen beneden is, op uitzondering van Zayn, maakt Harry het ontbijt klaar. Al snel zitten we met zijn allen rond de tafel, een heerlijk uitziend ontbijt op tafel. Ik gebaar naar Harry dat hij Louis moet afleiden en dat doet hij dan ook braaf. Snel dump ik wat zout in zijn thee en keer me dan naar mijn bord. ‘Kunnen we nu eindelijk eten?’ vraagt Niall. Ik giechel en we knikken allemaal. Rustig pak ik een croissantje en begin eraan te knabbelen. Ondertussen praat iedereen met iedereen en ik luister aandachtig naar de gesprekken. Dan komt het moment waar ik op gewacht heb. Terwijl Louis met Liam praat over hun vrije tijd en wat ze van plan zijn te doen, rijkt hij naar zijn thee. Hij neemt een slok en spuugt hem dan weer uit, zijn stoel ruw naar achter schuivend. ‘Gadverdamme!’ zegt hij hard. Hij springt op en rent naar de wasbak. Snel draait hij de kraan open en houdt zijn mond eronder. Ik lach luid, net zoals Niall en Harry en grijp Louis’ thee. Nog steeds lachend loop ik naar hem toe en houd het kopje onder zijn neus. ‘Wil je geen slok meer, Louis?’ Hij kijkt me boos aan en pakt het kopje beet, waarna hij de inhoud door het putje spoelt. ‘Nee, ik hoef geen slok meer.’

Later, als we allemaal weer bij zijn gekomen, besluiten we om naar het meertje te gaan. Nou ja, de jongens besluiten het, ik blijf in het huis. Met een glimlach vertel ik ze nogmaals dat ik het zeker weet en dan vertrekken ze richting het meertje. Ikzelf loop de trap weer op en mijn kamer in, waar ik in kleermakerszit op het bed ga zitten. Als vanzelf glijden mijn ogen weer naar Zayn’s brief en ik pak hem op. Langzaam vouw ik hem open en laat mijn ogen over de letters glijden. Een klein traantje ontsnapt aan mijn oog en ik haal mijn neus zachtjes op. De brief vouw ik weer op en leg hem op zijn plekje op het nachtkastje. Mijn ogen glijden naar het bureau in mijn kamer en ik denk even na. Dan besluit ik erheen te lopen en zak ik neer op de stoel. Zonder te aarzelen pak ik een leeg vel papier en een pen. Wat Zayn kan, kan ik ook.

Zayn

De volgende morgen word ik wakker door het zonlicht dat me verwarmt. Met een kreun schop ik de lakens van me af en zucht opgelucht als de koele lucht m’n lichaam raakt. Vogeltjes tjilpen vrolijk en ik sla mijn arm over m’n ogen. Dan opent de deur op een kiertje en spiekt een bruinogige jongen naar binnen. Als hij ziet dat ik wakker ben, stapt Liam volledig naar binnen en sluit de deur. Hij draagt een dienblad in zijn hand en loopt naar me toe. Voorzichtig zet hij het dienblad op het bureau en komt dan naast me zitten. ‘Hoe voel je je?’
Ik haal mijn schouders op en zucht. ‘Lichter, nerveus.’ Liam knikt begrijpend en geeft een klopje op mijn knie. Daarna staat hij op en loopt hij naar de deur. ‘Het komt wel goed, Zayn.’ Dan stapt hij de kamer uit en sluit de deur.

Ik zwaai m’n benen over de rand van het bed en sta op. Terwijl ik richting het bureau loop, ga ik door mijn haar en trek een gezicht. Gadver, wat is het vet. Ik besluit dat ik na mijn ontbijt een douche ga nemen en ga op de stoel zitten. Hongerig prop ik het eten naar binnen en sta dan weer op. Als ik naar de kledingkast loop, valt mijn oog op een brief bij de deur. Een wenkbrauw trek ik op, ik heb niks gehoord. Nieuwsgierig loop ik naar de brief en zak op mijn hurken. Met sierlijke letters staat mijn naam op de envelop en ik pak hem op. Daarna loop ik naar mijn bed en zak tegen de kussens aan. Dan open ik de envelop en vouw de brief open.

Reacties: