FanFic.nl

Family

equivalent deduction

Al zou hij het nooit openlijk toegeven, Sherlock besefte maar al te goed dat zijn broer gelijk had. Zelf zonder deductie kon je zien dat deze man goed was in wat hij deed. Als hij deze man wou verslaan, dan moest hij zijn zwakke plek vinden.
'Zo moeilijk kan het toch niet zijn?'
Sherlock kon een geërgerde zucht niet onderdrukken toen Molly Hooper plots verscheen.
'Molly. Het is je misschien niet opgevallen maar ik heb het nu even druk. John heeft mijn hulp nodig.'
'Waarom die haast? Ook al lijkt het dat je hier al even zit, daarbuiten zijn er hoogstens enkele seconden voorbij gegaan. Moet jij beter weten dan ik.'
'Oké, dat is waar. Maar waarom ben je hier? Wil je me iets duidelijk maken over een zwakke plek? Heeft hij er wel een?'
'Natuurlijk, iedereen heeft een zwakke plek. Je hebt dus al ontdekt dat hij een voormalige FBI agent is, maar daar is hij duidelijk al een tijdje niet meer bij. Waarom zouden ze een van hun beste agenten laten gaan?'
'Wel...Misschien omdat....'
En toen drong het tot Sherlock door. De man moest ooit zwaar gewond zijn geraakt tijdens een van zijn opdrachten. Een wonde die zijn overste er van overtuigde dat hij niet langer capabel was om zijn job te doen. Wat de man vast behoorlijk bitter had gemaakt. Want volgens hem was hij nog steeds in topvorm. Desondanks bleef de wonde nog altijd een zwakke plek. Een wonde die zich bevond ter hoogte van...De schouder.
'Ik dacht wel dat je het zou uitzoeken.' Lachte Molly vrolijk. 'Nou, veel plezier met het neerhalen van die kerel.'



Sneller dan een kat sprong Sherlock recht en sloeg met volle vuist recht onder de indringer zijn rechter schouderblad. Die schreeuwde het uit van de pijn en liet het wapen vallen.
'Lopen!' Schreeuwde hij naar de keuken, terwijl hij er in slaagde om de man over zijn rug te gooien.
Glenn en Avery verloren gelukkig geen tijd en liepen meteen naar buiten, en John sloot de deur achter hen.
'Goed, nu die twee in veiligheid zijn hebben wij even tijd om te praten.'
Terwijl de indringer kreunend recht klauterde nam Sherlock voor de zekerheid zijn wapen van hem over en richtte dit op de man.
'Denk je echt dat je daar indruk mee maakt?' Vroeg de man sarcastisch, maar duidelijk niet geheel op zijn gemak.
'Ik moet zeggen, ik heb al veel indringers in dit huis meegemaakt maar jij bent zonder twijfel de meest amateuristische ooit. Geen wonder dat ze je bij de FBI hebben buiten gegooid.'
Dit bracht de man duidelijk even in de war.
'Hoe wist je dat?' Maar hij slaagde er snel in zich te herstellen. 'Meneer, Holmes, het ziet er naar uit dat de geruchten over uw reputatie meer dan geruchten zijn.'
Een brede grijns verscheen op Sherlock zijn gezicht, het soort grijns waar John echt een hekel aan had.
'Ik weet echt wel dat ik goed ben. Wat ik echter nog niet weet is waarom je achter mijn zus aanzit. Vertel.'
En weer was hun gevangene oprecht verbaast.
'Dat weet u niet? Uw zus heeft hier anders meer dan een uur binnen gezeten? ik dacht echt dat ze u ondertussen wel wat verteld had.'
'We...Daar zijn we niet toe gekomen.'
'O nee? Jullie hebben elkaar jaren niet gezien en als ze eindelijk terug komt om haar broer om hulp te vragen praten jullie niet over haar probleem?'
John zag tot zijn grote verbazing dat deze vragen zijn vriend van zijn stuk brachten.
'Ik stel hier de vragen. Jij...'
Zonder aarzelen zette de man een stap naar Sherlock toe.
Beide mannen hieven hun wapen op, de indringer leek er niet van onder de indruk te zijn.
'Met echt erg zijn voor haar. Ze komt na een lange ruzie haar broer om hulp vragen, en wat krijgt ze? Je maakt haar belachelijk en zorgt er voor dat ze je niet meer vertrouwd. Ben ik juist of niet?'
'Niet luisteren, Sherlock.' Siste John, maar hij zag dat de handen van zijn vriend begonnen te beven. Was het dan eindelijk zo ver, had Sherlock Holmes eindelijk iemand gevonden die even sterk was in deductie als hij zelf?
Te lang dacht hij er over na, en zag te laat de kast die op hem af kwam.

Reacties: