FanFic.nl

{ All About Us || rewritten || Harry Styles }

{ Chapter 3 }

{Chapter 3}

{ Louis Tomlinson POV }

Samen met de jongens zitten we bij elkaar. Ik stel ze mijn idee voor. “Ik zag op twitter een meisje voorbij komen die kaartjes had besteld met zo'n speciale creditcard waarmee je dus een uur eerder kaartjes kon bestellen. Omdat ze dus zeker de eerste kaartjes van de nieuw tour heeft moeten we er wat mee doen vind ik. Misschien kunnen we haar dus een meet en greet geven.”

“Super, idee” zegt Liam

“Anders bellen we met ticketmaster en zorgen we ervoor dat er een door ons geschreven briefje bij de kaartjes komt en backstagepasjes.” zegt Harry.

Zayn staat op en pakt de telefoon om ticketmaster te bellen en loopt de kamer uit. Even later komt hij terug. “Is geregeld, ticketmaster geeft zo meteen de envelop met de kaartjes af, dan kunnen wij het briefje erin stoppen en de envelop opsturen.”

Niet veel later gaat de bel. Ik spring op en ren naar de deur. Ik neem de envelop aan en bedank het meisje dat de envelop is komen afgeven. Ze kijkt een beetje geshockt. Waarschijnlijk weer een nieuwe stagiar die niet is ingelicht dat ze de envelop aan een van de vijf jongens van one direction moest geven. Ze stottert nog iets, iets van graag gedaan ofzo en dan sluit ik de deur.

Lachend kom ik de kamer binnen. “Weer zo'n stomme stagair die niet ingelicht was, haha. Ze keek me echt aan alsof de kerstman midden in de zomer voor haar stond, maar dat ff tussendoor we hebbend de envelop. Dus we kunnen het briefje schrijven de backstagepasjes erin stoppen en opsturen. Of we gaan hem zelf afleveren het adres staat er toch op. En zo te zien is het niet heel ver hiervandaan.”

“Ja, dat kunnen we ook doen en het is misschien wel zo leuk!” zegt Liam.

“Zullen we dat briefje maar laten zitten en het nu gaan afleveren?”

{ Emma POV }

Ik ben al de hele dag zenuwachtig aan het doen. Wat zou Louis toch met die tweet bedoelen. Langzaam begin ik te twijfelen. Misschien bedoelde het er wel wat mee. Misschien gaan we ze ook wel echt ontmoeten. Dan wordt ik weer uit mijn gedachten gehaald. Nee natuurlijk niet Em, alsof ze jou uit al die miljoenen fans uitkiezen voor een meet en greet. Dan mag je wel de verwende dochter zijn van een goede zakenman maar dat wil nog niet zeggen dat je ook meteen alle geluk van de wereld hebt. Je krijgt echt geen meet en greet met one direction als je een beetje extra geld uitgeeft aan een creditcard, vergeet het maar. Maar toch heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Ik heb twitter al voor de zoveelste keer gerefresht deze minuut. Madison die het schouwspel van mij zit te bekijken lacht zich dood. “Mad, dit is niet om te lachen, ik zit nu echt diep in de stress en jij zit me hier een beetje uit te lachen. Jij zou ook moeten stressen we gaan one direction misschien ontmoeten.”
“Dat is waar ook” zegt ze. En begint door de kamer te ijsberen. Na drie keer op en neer te zijn gelopen geeft ze het op.
“Em, je weet dat ik geen stress kan hebben dus nu ook niet.”
“Dan doe je maar alsof” zeg ik tegen haar. En ze ijsbeert weer rustig verder door de kamer.

{ Harry Styles POV }

De jongens zijn zich aan het omkleden we gaan zometeen naar het meisje dat de eerste kaartjes voor onze tour heeft gekocht. Om haar de kaartjes en de backstagepasjes persoonlijk af te geven. Ik had me al klaargemaakt. Dus nu zit ik op de bank met de laptop. Ik besluit om maar eens te kijken naar wie we eigenlijk toe gaan vandaag. Ik log in op mijn “fan account” ik kijk hier vaker op. Zo kan ik mensen volgen en hun profielen bekijken zonder dat als ik perongeluk ergens verkeerd op druk ik weer het hele fandom op stelten zet. Ik ga naar het one direction account en vanuit daar naar het twitter account van
@emmaatje_ ik scroll wat door haar tweets en bekijk haar foto's. Ziet er niet verkeerd uit!

{ Emma POV }

Inmiddels zijn we anderhalf uur verder. Madison doet nog steeds alsof ze gestresst is en ijsbeert door de kamer heen. En ik ben nog steeds bezig met het refreshen van twitter. Ik stel voor om even Londen in te gaan. Hier worden we ook niet beter op. Ik loop naar de badkamer om de schade te bekijken. Mijn hemel! Ik zie er nog erger uit dan vanmorgen. Snel grijp ik wat beautyproducten en breng ze aan. Dit ziet er beter uit. Ik haal nog een borstel door mijn haar, haal snel ergens een tas vandaan en prop er wat spullen in. Dan bel ik Evan.

“Hey”
“Hey Em! Waarvoor bel je? Is er iets ergs?”
“Ligt eraan of stress bij jou onder iets ergs valt.”
“Jij en stress kan ik me niet voorstellen stresskip.”
“Haha, maar daarom belde ik dus ook. Ga je mee naar de stad, moet echt even thuis weg.”
“Aha ik hoor het al, mevrouw wil ontstressen. Dan bent U bij mij aan het goede adres.”
“Zo kan het wel weer Evan! Maar over vijf minuten hier? En neem je porsche mee heb geen zin om te lopen”
“En wat nou als ik nog in mijn pyama zit?”
“Dan heb je pech. Je zorgt er maar voor dat je over vijf minuten hier bent.”
“Over vijf minuten ben ik bij jou.”
“Oke, zie je zo!” en ik hang op.

Ik hoor de Porsche van Evan de oprit oprijden en niet veel later hoor ik een deur die dichtslaat. Evan die uit zijn auto stapt en naar de voordeur loopt. Ik ren de trap af en besluit van deze gebeurtenis gebruik te maken. Waarschijnlijk maak ik dit niet vaak meer mee. Maar als ik de deur open maak krijg ik de schrik van mijn leven. Dit is niet Evan die voor me staat.

Reacties: