FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|14|

Lies
Ik weet niet hoelang ik Tom heb gezoend, geknuffeld en weet-ik-veel-wat-nog-allemaal maar het duurde niet lang genoeg. Ik kon hem blijven vasthouden, ook al stonk hij naar het zweet. Maar ja, Gustav bestaat ook nog. Hij trekt me weg bij Tom en duwt me mijn hotelkamer in. “Oké, Gustav, ik ga het je heel duidelijk zeggen: ik luister niet meer naar je. Ik ben oud genoeg om te beslissen wat ik doe. Daar heb ik jou niet voor nodig. Begrepen? Oké dan.”� Ik duw hem mijn kamer uit en sla de deur met een klap toe. “Lies, je gaat hier spijt van krijgen!”� Gustav bonkt op mijn deur maar ik antwoord niet en loop naar mijn badkamer. “Lies, ik meen het!”� gaat Gustav door. “Ik ook!”� roep ik lachend terug en draai de douche alvast open. Ik hoor een luide bok aan de andere kant van de deur en daarna een diepe zucht. Gustav is dus tegen mijn deur naar beneden gezakt en blijft daar waarschijnlijk zitten tot hij is slaap valt of totdat ik hem wegstuur maar daar heb ik nu geen zin in. Ik heb meer zin in een lekker warme douche en dan lekker in mijn warme bedje met een tas warme chocomelk. Eventueel met Tom maar dat denk ik niet. Ik wil liefst even alleen zijn, even aan Zelia denken zonder zot te worden.
Na een half uurtje word ik vanonder de douche gehaald door iemand die op mijn deur klopt. Ik wikkel me snel in een handdoek en roep naar de deur dat ik er meteen aankom. Waarom moet iedereen altijd zo ongeduldig zijn? Zuchtend trek ik mijn deur open. “Hey, je bent het toch niet vergeten?”� Bill staat voor mijn neus met een paar dvd’s en popcorn in zijn handen. Juist ja, dat was ik inderdaad vergeten. We gingen films kijken. “Nee, tuurlijk niet. Ik ga me even aankleden.”� Ik laat Bill binnenkomen, loop terug naar de badkamer en trek een T-shirt en shortje aan. “Zo, hier ben ik weer.”� Ik plof naast Bill op mijn megabed. “Welke eerst?”� vraagt hij en spreid de dvd’s uit over het dekbed. “Eerst een warme chocomelk.”� antwoord ik en neem de telefoon van het nachtkastje.

Ik heb nog maar net de telefoon neergelegd of er klopt iemand op de deur. “Snelle service.”� grapt Bill en stopt een dvd in de dvd-speler. “Wil jij gaan opendoen?”� vraag ik lui. “En dan zeg jij dat ik lui ben.”� Bill loopt naar de deur terwijl hij het kussen dat ik naar zijn kop gooi ontwijkt. “Ik ben niet lui!”� verdedig ik mezelf. “Jij hebt gewoon beweging nodig.”� “Ja, tuurlijk.”� zegt Bill sarcastisch. Hij gooit het kussen terug op mijn bed en trekt zuchtend de deur open. “Ben ik blij dat ik geen zus heb.”� mompelt hij net luid genoeg dat ik het kan horen. “Ooow, dat heb ik gehoord!”� Ik rol van het bed, loop naar Bill toe en spring in zijn rug. “Oh hey Tom.”� lach ik als ik zie dat Tom in het deurgat staat en richt me terug op Bill. “Herhaal dat nog eens, Billie.”� dreig ik en woel door zijn haren. “Mijn haar.”� piept hij zielig en laat me op de grond vallen. “En wel bedankt.”� pruttel ik als ik op de grond lig. Ik sta terug recht en leg Bill z’n haar terug in de plooi. “Het ligt goed.”� zeg ik geërgerd als hij het maar blijft goedleggen. “Ga jij maar al die dvd opzetten.”� Ik duw hem richting tv en kijkt Tom aan. “En voor wat kom jij?”� vraag ik grijnzend. “Euhm, ik weet niet.”� Hij leunt grijnzend tegen de deurpost en neemt voorzichtig mijn hand vast. “Een kleine knuffel misschien?”� “Alleen een knuffel?”� vraag ik pruilend. “En misschien nog een kusje?”� fluistert hij blozend. “Och, kom hier jij!”� Ik sla mijn armen stevig rond zijn nek en verlies me in een passionele zoen.
“Lies, laat nog iets over van mijn broertje.”� grapt Bill lachend. Ik steek even mijn middelvinger op en duw Tom dan mijn kamer uit. giechelend trek ik mijn deur toe, loop op Tom af en sla mijn armen om hem heen. Eigenlijk hebben we al meer geknuffeld dan wat anders maar ik denk dat we het beide niet erg vinden. Het voelt goed dat Tom alles rustig aan doet en niet overhaast. Ik wil niet meteen overgaan tot handen-onder-de-kleding maar alles stap voor stap. Oké, ik geef toe: sinds Felix ben ik een mietje op het gebied van relaties. Soms denk ik dat Tom dat erg vindt maar dan zijn er van die dingen die hij doet waardoor ik weet dat hij het niet erg vindt.
Bill
Na ongeveer 5 films ligt Lies meer slapend dan springlevend tegen me aangeleund. Ik druk de tv uit, leg Lies onder het deken en met haar hoofd op een kussen en begin een beetje op te ruimen. Lege blikjes en lege zakken chips in de vuilbak, de borden en glazen van de roomservice terug op het karretje enzovoort. Ja, ook Bill Kaulitz kan opruimen. Ik doe het niet vaak maar ik ben het niet verleerd.
Ik kijk nog even naar Lies voor ik het licht uitknip en terug naar mijn eigen kamer loop. Lies is eigenlijk een geweldige meid, dat meen ik. En dat is ze zeker voor Tom. Ik heb hem nog nooit zo voorzichtig gezien. Het is Tom niet meer en dat bedoel ik op een positieve manier. Soms herken ik mijn broertje niet meer. De player-Tom is verdwenen. En dat allemaal door 1 meisje, dat is gewoon geweldig. Tom heeft de ware gevonden. Hopelijk ben ik de volgende.

Reacties: