FanFic.nl

The White Demon - Just Some Horror Story

Zellaan

Wat haar ouders hadden gezegd over dat het niet druk zou moeten zijn op maandag, klopte inderdaad. Er stond maar een kleine rij voor de ingang die morgen, en binnen hoefde je simpelweg naar de etalages te lopen om oude schedels te bekijken. Geen gedring dit keer dus. Emily vond dit echter wel het enige pluspuntje toen ze die morgen bij een paar fossielen van een wezen genaamd 'nautilus' stond te kijken... Het was een soort schelpdier. Emily vond het een beetje lijken op een misvormde kreeft in een slakkenhuis.

Na een uurtje of wat rondgelopen te hebben langs de schedels, de dodo-afdeling, de fossielen, waar ze trouwens nog enorm veel informatie bij kregen dankzij een gids, kwamen ze aan bij de volgende afdeling. Op een houten deur stond met witte letters geschreven: De Witte Demon. Emily moest toegeven dat ze best wel zin had om deze vondst te zien, ondanks dát het waarschijnlijk nep was.
"Ik vraag me toch af wat dit nou eigenlijk is," zei haar vader geïnteresseerd toen ze voor de deur stonden.
De gids knikte hevig. "Dit is zo ongeveer de belangrijkste vondst uit de geschiedenis," zei hij. "Wij hebben erg veel geluk dat wij de mogelijkheid hebben het in ons museum te kunnen presenteren!"
"Is het echt niet nep, meneer?" vroeg Emily toen voorzichtig. Ze kon natuurlijk het antwoord wel bedenken, maar wilde het toch zelf van hun gids te horen krijgen.
"Nou," begon de gids. Hij keek haar even aan met een vreemde blik. "Die vraag hoor ik vaak. En ik zal hier geen antwoord op geven tot je hem zelf gezien hebt. Als dat dan nog nodig is tenminste."
Oké, dat antwoord had Emily dus níet aan zien komen. Ze had verwacht dat hij haar helemaal zou proberen te gaan overtuigen dat hij echt was, en dat argumenteren met feiten die ze nooit eerder gehoord zou hebben. Maar dit antwoord had ze niet verwacht.
De gids draaide zich naar de houten deur en duwde hem open.

Het eerste wat Emily voelde was een koude vlaag. De gids stapte naar binnen, daarna haar moeder, daarna haar vader en daarna zijzelf. Het was beetje donker in de ruimte, en het was niet zo groot. Er stond een grote glaswand aan de rand van de kamer voor de bezoekers, van het plafond tot aan de grond. Emily vond dat er een griezelige, kille sfeer hing in de ruimte.
Voorzichtig keek ze door het glas en zag toen inderdaad, in de schemering van de zwakke lampen die op hem gericht stonden, de Witte Demon in een witte dwangbuis op een kuststoffen stoel zitten. Hij had het lichaam van een mens, een melkachtige huidskleur en spierwit, glanzend haar. Zijn hoofd was gebogen en zijn ogen waren gesloten. Het zag er bijna uit als een lijk, zo bleek en zo stil zat hij daar op een stoel op de betonnen vloer.
Er zat minstens vier meter tussen de Demon en de glazen wand, maar Emily voelde toch de drang om een paar stappen achteruit te zetten, wat ze dus ook deed.
Even keek de gids naar haar en toen liep hij naar het glas.
"I-is dat.. Echt?" vroeg haar moeder een beetje angstig toen ze de Demon ook even bekeken had.
"Dat is aan u om te beslissen, mevrouw," antwoordde de gids. "Zoals u ziet is dit de Witte Demon, een wezen dat in 1984 gevonden is door een aantal bergbeklimmers in de Alpen.."
Emily luisterde even naar wat de gids te zeggen had, maar stelde toen vast dat dit verhaal precies hetzelfde was als dat wat ze op internet gelezen had gisteravond. Ze focuste zich geheel op de Demon. Natuurlijk hoopte zij stiekem de volgende te zijn iets van beweging waar te nemen. En toch kreeg ze het koud en werd ze bang als ze naar dat dood-uitziende wezen keek. Het gaf haar een naar gevoel. Snel ging ze nog iets dichter bij haar vader en moeder staan terwijl de gids doorvertelde over de achtergrond van de Witte Demon. Emily bleef nog even kijken en er liep een lange, koude rilling over haar rug. Toen werden haar ogen even groot; zag ze nou... Iets bewegen? Ze zou kunnen zweren dat iets in zijn gezicht.. Heel even..
"Kom, we gaan weer verder," zei iemand toen.
Emily keek verschrikt op. Haar ouders wenkte haar en de gids stond alweer bij de volgende deur.
"Uh, ja," zei Emily snel. Er kwamen al andere mensen de ruimte binnenlopen die de Demon ook wilden bekijken. Emily keek nog heel even naar de het griezelige wezen op de stoel en liep toen snel achter haar ouders aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.