FanFic.nl

Dead || Larry Stylinson

Prologue

Louis



Ik knipperde mijn tranen weg als ze de gesloten zwarte kist in het gat lieten zakken. Ik kon achter me Niall horen snikken op Liam’s schouder. Ik voelde me verdoofd. Alles ging in slow motion. Ik zal nooit de kans krijgen om vaarwel te zeggen. Ze besloten om de kist dicht te houden, het lichaam was ‘te verminkt’. Maar ik wou hem op die manier niet zien. Koud. Ik kon het nog maar amper bevatten dat dit echt was. Dat hij weg was. Hoe was het mogelijk? Dat iemand van het ene naar het andere moment verdwenen was?

Ik keek naar zijn grafsteen, herhaalde de woorden die erop stonden gegraveerd opnieuw en opnieuw.

Hier ligt Harry Edward Styles.
Broer, Zoon, Vriend.
All his little things will be missed.
1994-2014
Rest In Peace.

Zayn kwam naast me staan, stopte zijn handen in zijn zakken terwijl hij stil zwijgend voor zich uit keek en zag hoe Harry in het gat werd gezet. Niall en Liam stonden aan mijn linkerkant. Grote tranen rolde langs Niall’s wangen, en kleinere gleden over die van Liam’s. We stonden in stilte en keken toe terwijl er een kleine bulldozer startte.

“Nee.” Zei ik zachtjes, waardoor de jongens me vreemd aankeken. De luide motor van de bulldozer gromde hard wanneer hij aanging. “Nee.” Herhaalde ik. Luider dit keer.

De bulldozer schoof wat zand in Harry’s graf. De bulldozer reed weer naar achter, klaar om er meer in te gooien. “NEE!” schreeuwde ik, rende naar voren, maar Zayn reageerde snel en greep me bij mijn arm. “NEE!” schreeuwde ik weer, mijn stem klonk schor van het harde schreeuwen. “Harry!” schreeuwde ik opnieuw, tranen stroomde over mijn wangen. “Hij is niet dood! Je vermoord hem!” gilde ik, en probeerde Zayn van me af te duwen. Maar nu hield Niall me ook vast. Liam stond voor me, en probeerde me te kalmeren. “HARRY!” riep ik, mijn stem echode over de begraafplaats. Een paar vogels vlogen bang weg. Ik zou ook bang zijn. Ik was bang.

De bulldozer luisterde niet, en begroef Harry onder een dikke laag zand. Ik stopte met vechten en viel op mijn knieën, snikkend legde ik mijn gezicht in mijn handen. Ik was me er nog maar amper van bewust dat de jongens om me heen stonden. Me probeerde te kalmeren.
Maar mijn beste vriend was hier niet.
Harry was dood.

Reacties: