FanFic.nl

Dead || Larry Stylinson

OO3

Louis

Trillend stond ik daar, en staarde naar het kleine briefje in mijn hand. Was dit soms een zieke grap? Iemands idee om grappig te zijn? Nou dat was het niet. Ik beefde, en keek naar de ketel. Ik pakte langzaam de mok op, en goot een beetje gekookt water over. Woede overheersten me. Ik gooide het kopje door de kamer terwijl er een wanhopige gil mijn mond ontsnapte. Het raakte de muur en brak in miljoenen stukjes die verspreid lagen over de hele vloer. Ik zakte door mijn knieën, trok aan mijn haren en knarst tanden. Herinneringen van hem schoten door mijn hoofd.

Glimlachend.
Op het podium.
Zingend.
Lachend.

En toen de nacht dat hij stierf.

**

Ik liep de flat in. Mijn hoofd voelde licht. Ik had een paar biertjes gedronken, en een taxi naar huis genomen. Ik zou bijna de nacht door brengen met Eleanor, maar ik moest naar huis voor iets dat we met de band zouden moeten doen de volgende dag. Ik liep naar binnen, en zag Harry opgerold in een deken een film kijken. Ik glimlachte, liep naar hem toe en ging met mijn hand door zijn krullen. “Hey Haz, wat ben je aan het kijken?” vroeg ik opgewekt maar het was toch ietsje onduidelijk. Ik was niet heel erg dronken. Hoewel ik wel wist dat ik de volgende dag een hangover kon hebben, maar anders was ik oke. Hij haalde zijn schouders op, maar zijn gezichtsuitdrukking veranderde niet. Ik fronste. “Alles goed?” Hij zuchtte. “Gewoon..” Hij stopte, en schudde zijn hoofd. Ik kermde. “Doe je nu zo omdat ik afgezegd heb? God Harry, ik zei dat het me speet. Wij kunnen een andere keer uit gaan.” Hij zei niks, schudde zijn hoofd en keek weg. “Eleanor had een date nodig. Je hoeft niet boos op me te zijn.” Zei ik geïrriteerd. Hij zuchtte, en stond op. “Ik ben niet boos Lou… Het is gewoon..” Hij zuchtte. “Ik was een week weg, en ik wou iets leuks doen met mijn vriend. Dat is alles.” Hij zag er gebroken, verslagen en moe uit. Hij liep naar de keuken. Ik stond op, en volgde hem. Hij draaide het fornuis aan, pakte de theeketel, en vulde die met water. “Waag het niet om me een schuldgevoel te geven Harry. Ze is mijn vriendin.” “En ik ben je beste vriend!” Schreeuwde hij terwijl hij de ketel op het fornuis sloeg. Ik staarde hem gechoqueerd aan. Hij zuchtte, en stond nog steeds met zijn rug naar me toe. “Het spijt me Louis, het is gewoon-”

Ik werd boos. “Gewoon wat!? Ga door, alsjeblieft vertel het me.” Gromde ik. Zijn schouders zakte. “Ik wil geen ruzie Lou.” Ik gooide mijn handen in de lucht. “Nou daar is het nu te laat voor, niet? Ik heb ook een leven Harry! Je kan niet van me verwachten dat ik dat opgeef alleen om met jou om te gaan! Wat wilde je nou zeggen!?” riep ik. Hij draaide zich om, en leunde tegen het koude gedeelte van het fornuis. “Het is gewoon.. het lijkt alsof je nooit tijd voor me hebt. Het lijkt alsof je El boven me verkiest.” Ik was boos. Ik weet niet meer waarom, maar het was waar. “Wees niet zo’n eikel Harry! Ik zei dat het me speet! Zet je eroverheen.” Hij schudde zijn hoofd. “Ik wil geen ruzie Louis.” Herhaalde hij. Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar de ketel begon te fluiten. Hij draaide zich weer om, en pakte twee kopjes. Alsof het een routine was. Hij deed het met tegenzin. Automatisch. Hij pakte twee theezakjes. “Ik hoef niet.” Zei ik. Hij deed alsof hij me niet gehoord had. Even aarzelde hij, maar fluisterde toen zo zacht alsof hij wenste dat ik het niet hoorde; “Wil je alsjeblieft de melk aangeven?” Ik schudde mijn hoofd, en opende de koelkast. “Die is op.” Ik zag hem even verstijven alsof die woorden het ergste waren die hij ooit gehoord had. “Ik.. haal wel wat.” Zei hij, draaide zich om en pakte zijn jas. Hij probeerde mijn blik te vermijden. Ik zuchtte. “Ik haal het wel.” Hij schudde zijn hoofd. “Het is al goed. Je hebt gedronken.” Ik rolde met mijn ogen. “Het zal wel. Ik ga naar bed.” Zei ik bot, liep naar mijn slaapkamer en sloeg de deur achter me dicht. Een moment later hoorde ik hem op mijn deur kloppen, en zachtjes mijn naam roepen. Ik reageerde niet. “Louis, alsjeblieft. Wees niet boos op me.” Smeekte hij. Ik was stil. Ik hoorde hem aarzelen. “Doei, Louis.” Hij slikte. “Ik hou van je.” Een paar minuten later hoorde ik de voordeur dicht gaan en ik wist dat hij weg was. Ik keek naar een foto van ons dat ik op mijn nachtkastje had staan. Ik legde hem plat, en klikte het licht uit waarna ik in bed ging liggen. Al snel viel ik inslaap.

De volgende dag was Harry dood.

**

Tranen stroomde over mijn gezicht als ik mijn hoofd optilde. Mijn schuld. De woorden echode over en over in mijn hoofd. Ik keek naar de gebroken stukjes van het kopje op de vloer. Ik stond langzaam op, en begon ze bij elkaar te rapen. Ik gooide ze in de prullenbak, en pakte een ander kopje. Weer tilde ik de ketel op, en schonk het water over in het kopje waarna ik een theezakje in het water dompelde. Ik nam een slokje van de warme thee. Gelijk verwarmde het mijn hele lichaam op. Ik ging op de bank zitten, en staarde uit het raam. Één woord in mijn hoofd. Over en over.

Harry.

Reacties: