FanFic.nl

Zijn Menselijke Engel

Hoofdstuk 13

‘Daisy! Wacht even!’ Met een halve pirouette draai ik me om en ik word begroet met het lachende gezicht van Caleb. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, alleen voelt hij zelfs voor mij nep aan. Hij lijkt het niet te merken en trekt me in een knuffel. ‘Lang niet gezien!’ Glimlachend schud ik mijn hoofd. Met een zacht duwtje laat ik hem naar achter stappen terwijl een eng gevoel naar boven kruipt. Ik weet niet waarom, maar iedere keer wanneer ik zijn stem hoor, bekruipt mij een gevoel van herkenning. En zelfs na al die tijd hem te hebben gekend, kan ik het nog steeds niet plaatsen. ‘Ja, hoelang nu al? Een week?’ gok ik en kijk op. Zijn blauwe ogen lijken te sprankelen onder het zonlicht, en toch drijft mijn gedachte op naar dat paar groene ogen. De kleur ogen waar ik de laatste week sinds de dansstudio vaak genoeg in heb kunnen kijken.
‘Zes dagen,’ zegt hij lachend. ‘Veels te lang.’ Mijn wenkbrauwen schieten omhoog. ‘Dat weet je goed,’ mompel ik in verbazing. Stalker. Ik grinnik zachtjes van mijn eigen gedachte. Laat ik maar hopen dat ik dat nooit hardop zal zeggen. ‘Heb je misschien tijd voor een kop koffie?’ Ik kijk op, mijn korte gedachtegang onderbroken door de stem van Caleb. Mijn tanden zinken in mijn onderlip terwijl ik langzaam mijn hoofd schud. ‘Ik heb al afgesproken, sorry.’ Zijn gezicht lijkt te verduisteren, maar verandert zo snel dat ik niet zeker weet of het wel zo was. ‘Dan zie ik je later.’ Hij glimlacht voordat hij een kusje op mijn wang plaatst en wegloopt.

Ik loop het bekende café in, terwijl de warmte me tegemoet komt. Mijn blik glijdt over de tafels, en voor het eerst neem ik er aan een plaats in plaats van achter de kassa te gaan staan. Meneer Stone komt aangelopen en ik giechel zachtjes. ‘Het lijkt wel de omgekeerde wereld,’ mompelt hij en haalt het notitieblokje uit zijn binnenzak. ‘Doe maar een warme chocolademelk en een suikerdonut. Ik heb geen idee wat die gozer gaat willen.’ ‘Die gozer, wilt graag een kop thee en als het kan een vanillemuffin.’ Mijn hoofd draait zich in een fractie van een seconde om en ik word begroet door een grijnzende Harry. Meneer Stone knikt en loopt weg, waarna Harry op de stoel tegenover mij plaatsneemt. ‘Die gozer dus? Ik dacht dat ik wel iets meer voor je was.’ Ik grinnik en sla speels met mijn hand tegen zijn borstkas. ‘Ach kom op joh.’ Hij glimlacht en plaatst zijn ellenbogen op de tafel. ‘Dus, hoe gaat he op de weg naar “het beter worden”?’ een klein lachje verlaat mijn mond. ‘Nog steeds met de hoge hopen om alles snel achter me te laten.’ De frons op zijn voorhoofd komt tevoorschijn en ik bijt zachtjes op mijn lip. Zijn hand legt hij zachtjes op de mijne, en op het moment dat onze handen elkaar aanraken voel ik de kleine sparkeltjes door mijn lichaam heen. Een rilling loopt over mijn rug. ‘Ik weet dat het winter is, en dat het buiten koud is. Maar jij bent echt altijd koud.’ Hij is dit keer degene die zijn lip tussen zijn tanden neemt terwijl hij naar onze handen kijkt. ‘Ik denk dat ik gewoon koudbloedig ben,’ hij grinnikt zachtjes. Alleen klinkt het niet oprecht, en humorvol bedoelt lijkt het ook niet. Ik frons lichtelijk en haak mijn vingers in de zijne voordat ik een diepe teug lucht neem. ‘Caleb heeft dat ook,’ adem ik in een teug lucht uit. Zijn grip op mijn hand versterkt en wanneer ik opkijk ziet ook zijn kaak er gespannen uit. ‘Bij hem heb ik het in vlagen… soms is hij koud, soms is hij gewoon warm. Maar jij-’ ik zucht. Mijn ogen vinden die helder groene ogen, en voor een klein moment lijkt er een mengsel van rood tussen te zitten. ‘- jij bent altijd koud.’

Harry Edward Styles

Ik kijk naar het drinken dat voor ons wordt geplaatst, mijn gedachten op een geheel andere plek dan eten. De strijd tussen vertellen, en hiermee haar eerder verliezen, of wederom liegen en hierdoor de tijd om bij haar te zijn ietsjes kunnen verlengen. Ik ga voor het laatste en neem het kopje thee tussen mijn handen. ‘Ik kan niet goed tegen kou, nooit gekund en zal ik waarschijnlijk ook nooit kunnen.’ Ik haal mijn schouders op en kijk naar haar op. Haar tanden verdwijnen in de donut en ik glimlach. De suiker verspreidt zich over de hoeken van haar lippen en ik lik over de mijne. Mijn lippen op de hare, terwijl mijn tong langzaam het suiker eraf likt. Een lichte blos glijdt over mijn wangen. Focus Harry. Ze kijkt op en ik grinnik zachtjes. ‘Er zit wat suiker op je lip, Daze.’ Haar vingertip glijdt over haar onderlip voordat een zachte giechel vanuit haar kant komt. Voordat ze de kans krijgt om een servertje te pakken, leun ik naar voren. ‘Ik doe het wel.’
Voorzichtig plaats ik mijn hand onder haar kin, waarna ik mijn duim op de rechterhoek van haar roze, volle lippen leg. Mijn ogen boren zich in de hare en voor heel even, lijkt het alsof er niemand anders is dan alleen wij tweeën. Langzaam verplaats mijn blik naar haar lippen. Mijn duim glijdt zachtjes over de suiker laag, en wanneer ik niks meer voel breng ik mijn duim naar mijn mond toe. Mijn tong glijdt langzaam over mijn duim, de suiker van de donut proevend op mijn tong. ‘Zo, helemaal niks meer te zien...’ fluister ik zachtjes.

Reacties: