FanFic.nl

Dead || Larry Stylinson

OO4

Harry

Ik zat aan de overkant van de straat van onze flat, wachtend om een glimp van hem op te vangen. Wachtend tot hij uit de flat liep gekleed in zijn gebruikelijke vermomming. Dat was alles wat ik deed. Zitten. Wachten. Ik moest hem zien. Ik keek zuchtend naar het horloge om mijn pols. Het was al vijf uur. Geef het op Harry, je mag hem niet eens zien. Maar ik had die regel al verbroken, had ik niet? Ik moest hem zien, met hem praten, hem aanraken. Damn, ik had zelfs thee voor hem gemaakt. Dat was een fout. Maar hij.. Hij leek zo alleen. Ik moest hem helpen. Hem laten zien dat er nog iemand was. Ook al was het voor een moment. Ik stond op, en toen ik op het punt stond om het op te geven, zag ik hem. Hij keek om zich heen voor een moment, hopend dat niemand hem zou herkennen. Hij stopte zijn handen in zijn zakken, en liep de straat uit. Ik stond op, en stak snel over. Ik volgde hem van een afstandje. Ik wou niet gezien worden. Hij liep naar rechts, een steegje in. Ik aarzelde voor een moment, niet zeker of ik wel achter hem aan moest lopen. Maar ik schudde mijn hoofd, en volgde hem het steegje achterna. Ik liep stilletjes, en ontweek de obstakels die geluid zouden maken. Louis' voetstappen echode door de donkere smalle straat. Ik volgde Louis tot de andere kant. Ik hoorde muziek uit een nachtclub steeds dichterbij komen. Louis liep eromheen, en ging via de zijdeur naar binnen.

Ik rende achter hem aan, en ving de deur op voor hij weer in het slot viel. Ik liep naar binnen, het was prachtig. Multi-gekleurde lichten knipperde vanaf de muur. Het andere licht dat er was waren mobieltjes of aanstekers. Iedereen sprong op en neer op de muziek, en lieten je de beat goed in je door dreunen. Ik keek om me heen of ik Louis ergens zag, ik vond hem eigenlijk al meteen in de gigantische menigte. Ik duwde een stel opzij die elkaar flink aan het droogneuken waren op de muziek. Ik volgde hem om er zeker van te zijn dat het goed met hem ging. Hij liep naar de bar, en pakte een drankje. Ik zuchtte, en deed hetzelfde. Kalm aan, Harry. Het komt goed met hem. Een drankje was voor me geplaatst en ik knikte als bedankje naar de bartender. Ik keek om me heen, en zag Louis met een slet dansen op de dansvloer. Een walging ging door me heen, ook al had ik hetzelfde een keer gedaan. Maar toen was ik heel erg dronken. Louis was nog best nuchter, waarschijnlijk had hij alleen maar een aangeschoten gevoel. Ik kreunde, en legde mijn hoofd in mijn handen terwijl ik zachtjes aan mijn haar trok. Waarom moest het zo gaan? Waarom moest ik me verbergen voor mijn beste vriend? Kon niemand zien dat het ons pijn deed? Ons beide? Ik nam een slok van mijn drinken en draaide me om. Maar ze waren weg. Ik stond op, paniek raasde door mijn lichaam. Ik gooide een paar munten op de bar en rende door de menigte.

Ik zocht en zocht. Maar er was geen teken van Louis. Nergens. Ik had mijn weg weer naar de zijdeur gevonden waar we eerder door naar binnen kwamen. Hij gleed langzaam dicht. Misschien? Ik liep naar buiten, en hield de deur open zodat als het nodig was ik terug naar binnen kon. "Kom niet met me fucken, mooie jongen?" Ik draaide me om, en zag een man die iemand bij zijn kraag omhoog hield. Een herkenbare lach echode door het donkere steegje. "Nee, en zo te zien ziet het er ook niet naar uit dat je vriendin dat wilt." Louis grijnsde. De man schreeuwde, en sloeg het hoofd van de kleinere jongen een paar keer tegen de stenenmuur. Hard. "Daar ga je voor boeten." Gromde hij terwijl hij hem verder tegen de muur sloeg. Ik rende naar ze toe. "Hey! Stop!" Riep ik. De man liet Louis vallen op de straat. Hij grijnsde. "Of wat?" Vroeg hij, en schopte Louis in zijn ribben waarbij Louis zacht kreunde van de pijn. Ik trok mijn mobieltje uit mijn zak. "Ik ga de politie bellen." De man bevroor voor een paar seconde, rolde met zijn ogen en mompelde iets dat leek op het zal wel. Hij duwde me opzij, trok de deur open en liep terug de club in.

Ik zakte naast mijn vriend op mijn knieën. Bezorgd om zijn verwondingen. Ik tilde voorzichtig zijn hoofd op. Hij bloedde. Amper bij bewustzijn. "God Lou, kijk nou wat je gedaan heb." Ik forceerde een zachte lach. "Maak je geen zorgen, ik bel voor hulp." Zei ik, en draaide het alarmnummer. "Harry?" Zijn stem was zacht. Hij kreunde, maar grinnikte zachtjes. "Damn. Ben ik dood?" Vroeg hij. "Nee. Nee je bent niet dood." Fluisterde ik. Hij zuchtte, en sloot zijn ogen. "Fuck, dan begin ik gek te worden." "Nee. Nee Lou. Open je ogen." Hij reageerde niet. "Godver.. Open je ogen!" Riep ik, mijn stem haalde een octaaf. Hij huiverde, en opende ze een beetje. "Goed dan. Je bent zo bazig." Kreunde hij. Ik glimlachte voorzichtig. "Je bent niet gek Lou, en een ambulance zal hier zo zijn." "Ik heb geen ambulance nodig." Mompelde hij, en verloor zijn bewustzijn. Ik hoorde sirenes in de verte. "Fuck. Nee. Louis. Word wakker. Blijf wakker." Hij bleef stil. "FUCK LOU! WORD WAKKER!" Schreeuwde ik, tranen sprongen in mijn ogen. Twee mannen kwamen het steegje in gerend. Het was het ambulancepersoneel. "Hij wilt niet wakker worden." Ik slikte. Ze legde hem op een brancard, en stelde mij een paar vragen. Ja. Ja. Nee. Vijf minuten. Misschien. Nee. "Wil je mee rijden?" Vroegen ze. Ik beet op mijn lip.

Wat als dit een fout was?

Louis

Ik werd wakker in een ziekenhuisbed. Niemand zat naast me. Ik was alleen. De deur vloog open, en een man met een lange witte jas en klembord liep naar binnen. Hij glimlachte als hij me zag. "Hoe ben ik hier gekomen?" Vroeg ik verward. De dokter fronste. "Nou, je bent in elkaar geslagen in een steeg dichtbij een club. Je vriend belde een ambulance. Hij is een paar minuten geleden weggegaan." Herinneringen van wat er gebeurt was schoten door mijn hoofd. Harry. "Hoelang ben ik bewusteloos geweest?" Hij glimlachte. "Tien minuten. Ik moet zeggen, je hebt een engeltje op je schouder Mr. Tomlinson." Grinnikte hij. "Als je vriend daar niet was-" "Wat is zijn naam?" Vroeg ik plotseling, en brak hem af in zijn zin. "Zei hij dat?" De dokter lachte. "Oh, nee. Niet echt. Toen we het vroegen zei hij Terrance. Met zes 'r's"

Mijn mond werd droog. Ik wist precies wie dat was.

Het was Harry.
Harry Styles.
Mijn beste vriend.

Alleen er was één probleem.

Harry hoort dood te zijn.

Reacties: