FanFic.nl

{ All About Us || rewritten || Harry Styles }

{ Chapter 5 }

{ Emma POV }

De laatste tonen van Best song ever klinken. De jongens bedanken iedereen voor vanavond. Iedereen schreeuwt nog voor een laatste keer. En dan zijn ze weg.
Wauw! Dat was echt te gek! Het hele concert, het was gewoon perfect. Het leek wel een droom. Langzaam stroomt het stadion leeg. Madison en ik benen ons een weg naar een van de beveiligers en laten de backstage pasjes zien. Hij neemt ons mee. We lopen door een stuk of tien deuren. Voordat we uiteindelijk voor de kleedkamer van de jongens staan. Ik ben nog helemaal in een waas van het concert dus ik besef niet dat ik nu voor de kleedkamer van de jongens van One Direction sta. Ik … ik besef het gewoon nog niet.

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

Wauw! En daar gebeurt het weer. De emoties nemen mijn lichaam over en ik heb geen controle meer over wat er allemaal gebeurt. Ik zet hem op een rennen. Als ik bij de wc ben sluit ik me op in een hokje. “Hoe stom kun je zijn. Zit je bij de jongens van one direction ren je hard weg omdat je jezelf niet meer onder controle hebt.” Er kan ook nooit gewoon iets normaal gaan zonder dat ik mezelf compleet voor gek zet. Ik trek het allemaal niet meer en haal een mesje uit de mouw van mijn sweater. Ik zet het mesje op mijn linkerpols, met trillende handen druk ik het mesje steeds steviger tegen mijn huid aan. Ik haal diep adem en maak dan een snee in mijn pols. Ik kijk erna. Er staat een dunne rode lijn op mijn pols. Al snel druppelt er bloed uit. De bloeddruppels en tranen mengen zich op de vloer. Het lucht wel op, alsof al het ongelukkige mijn lichaam uitstroomd via de bloeddruppels. Ik hal het mesje nog eens door mijn pols. Nu staat er nog een dunne rode lijn op mijn linkerpols. "het spijt me" zeg ik tegen mezelf als ik het mesje dieper in mijn vel zet. snel trek ik het naar de andere kant van mijn pols. Een steek van pijn gaat door mijn pols heen.

“Emma? Em? Where are you?” het is Harry. Snel trek ik mijn mouwen omlaag en open de deur. Daar staat Harry. Ik vlieg hem in de armen en laat mijn verdriet zijn gang gaan. Mijn tranen maken zijn shirt nat. Na een tijdje duwt hij me langzaam van zich af en kijkt me bezorgd aan.

“I think we need to go out for a short walk. Stay here I'll tell the rest.”

Samen met Harry loop ik naar buiten. Harry heeft mijn hand vast. Samen lopen we door het park. We zetten ons neer op een bankje. Ik zet mijn hakken naast het bankje neer. Mijn voeten doen zo'n pijn. Even is het stil.

“Emma? What's wrong?”

“It's just... Nothing Harry there was nothing.” Tuurlijk was er wel wat maar daar wil ik Harry niet mee lastig vallen. Het is mijn probleem en ik zal het ook zelf moeten oplossen als ik er aan toe ben.”

“Emma? You can't tell me there was nothing going on there. You just flew me in the arms, crying. Right after you'd opened the door. You can trust me. I want to help you! Really Em! It hurts to see you like this.” Harry pakt mijn polsen. Shit! Hij heeft natuurlijk het bloed op mijn mouwen gezien. Snel trek ik mijn handen terug en ren weg. Niet wetende dat er in het gras allemaal glasscherven liggen. Daar stap ik dus vol in. Ik schreeuw het uit, grijp naar mijn voet en laat mezelf vallen”

“Emma!” Harry rent naar me toe.

“Shit! It's bleeding.” Hij doet zijn shirt uit en bindt het om mijn wond. Ik schreeuw het uit als zijn shirt de wonden raakt. Voorzichtig tilt Harry me op. Ik sla mijn armen om hem druk me dicht tegen hem aan. Zo lopen we terug naar het hotel. Bij elke stap die Harry zet schiet er een pijnscheut door mijn voet. Ik knijp in Harry's rug. Terwijl ik het nog steeds uitschreeuw van de pijn. Harry probeert me te kalmeren. “Shhhhttt, I'm with you Em! I know it hurts but everthing is going to be alright.”

Reacties: