FanFic.nl

A girls life ft. One Direction

Hoofdstuk 01

“Opstaan, dames!” roept Paul door de tour bus voor de vijfde keer. “Ja-ah!” roep ik. Ik ga uit mijn bed en loop naar de badkamer. Ik doe de deur op slot. Ik laat ijskoud water stromen en plens het in mijn gezicht. Ik pak een handdoek en droog mijn gezicht af.
Douchen zal ik wel doen na het ontbijt, anders gaan de jongens zagen dat ik er te lang over doe. En dan staan zij een halfuur in de badkamer.
Ik heb rare vrienden. Ik schud even mijn hoofd bij die gedachten. Ik pak mijn tandenborstel en doe er tandpasta op. Ik breng hem naar mijn mond, maar ik verstijf als ik mezelf in de spiegel zie. Lang krullend haar, spitser gezicht en borsten. Ben ik een meisje? Ik droom.
Ik sluit mijn ogen en als ik deze opendoe, lig ik gewoon in mijn bed. Maar helaas. Daarom noemde Paul ons dames. Wacht, dan moeten de jongens ook meisjes zijn. Ik poets snel mijn tanden en loop de badkamer uit. Iedereen ligt nog in bed, typisch.
Ik ben meestal de eerste die op is, ook al ben ik de jongste. Ik ga naar de ‘eetruimte’ in de bus. “Iemand die toch luistert.” Mompelt Paul. Ik ga zitten en maak mezelf een boterham met choco. “Hanna, ga jij de dames wakker maken?” vraagt Paul. Hanna, hè?
Plots hoor ik een klap, zal waarschijnlijk wel Niall zijn. “Ik heb het gevoel dat ze nu wel wakker zijn.” Lach ik.
Mijn stem is ineens een pak hoger. Ik hoor voetstappen en een gil. Ik loop naar de badkamer waar de gil vandaan kwam. Ik doe de deur open en zie iemand staan. Ik ben niet zeker wie het is: Louis of Liam. “Ziet er goed uit.” lach ik en leun tegen de deurpost. “Styles!” roept hij naar me, en door de stem herken ik dat het Louis is.
“Maar dus, in wat voor vage wereld zijn wij beland?” vraagt Louis. “Geen idee, maar Paul wacht op ons. Maak jij even de rest wakker?” Zeg ik en wil weglopen, maar struikel over iets. “Auw.” piep ik.
Ik kijk over wat ik gestruikeld ben, de blondharige weirdo van de groep, Niall. “Louis, geef het spiegeltje eens?” vraag ik. Ik krijg al snel het spiegeltje. “Wakker worden!” tier ik met mijn vrouwelijke stem in Nialls oor.
Hij schrikt wakker en kijkt me aan. “Uh, hallo?” zegt hij verward. Hij heeft niet door dat ik het ben. “Ik ben het, Harry.” Zeg ik en klem mijn kiezen op elkaar als ik mijn ‘oude’ naam zeg. Niall begint te lachen. Ik hou het spiegeltje voor hem, en hij stopt met lachen als hij zichzelf ziet.
“Inderdaad.” Fluister ik. Ik help hem recht. “Kom, dan maken we samen Zayn en Liam wakker.” Zeg ik en we lopen naar de jongens. “Liam, wakker worden.” Zegt Niall en schudt Liam door elkaar. Hij opent zijn ogen en kijkt ons raar aan. “Niall, Harry? Waarom zijn jullie meisjes?” vraagt hij. “Jij ook!” zegt Niall en ik hou het spiegeltje. Liam kijkt er verbaasd in. “Wat? Daarom is mijn stem zo hoog.” Zegt hij. Ik knik. Weer een gil.
“Hé, ik denk dat Zayn wakker is.” Zeg ik. Een zwartharig meisje komt de badkamer uitgestormd. “Jongens!” gilt ze boos. “Dit is niet grappig.” En ze pakt haar haar vast. “Zayn, wij zijn ook meisjes.” Zegt Louis. Zayn opent zijn ogen en kijkt ons aan. “Oh my god.” Zegt hij.
“Kom, Paul wacht op ons.” Zegt Liam en we lopen naar de eetruimte. “Eindelijk, dames.” Zucht hij. “Sorry dat het zo lang duurde.” Zeg ik en neem de hap van mijn boterham die ik al had gemaakt. “Oké, dames. Vandaag hebben jullie een interview bij de Ellen show om 11 uur, daarna gaan jullie de studio in voor dingen op te nemen voor jullie nieuwe album, dan gaan jullie rechtstreeks door naar de concertzaal waar jullie vanavond optreden.” Legt Paul uit.
“Nog vragen?” “Stoppen we onderweg ook voor eten?” vraagt Niall. Paul laat zijn hoofd vallen. “Ja, Nina.” Zucht hij.
Ik zie dat Louis moeite heeft met zijn lach in te houden. “Om hoe laat moeten we in de concertzaal zijn?” vraagt Liam. “Om half vier, Lia.” Zegt Paul en weer ligt Louis bijna in een deuk.
“Welke liedjes gaan we opnemen?” vraagt Zayn. “Dat zien we dan wel, Zara.” Zegt Paul. Louis barst helemaal los en ligt nu op de grond te lachen. “Louisa, wat is er zo grappig?” vraagt Paul. “Niks hoor.” Zegt Louis en gaat terug zitten. Het gaat nog een moeilijke rit worden als vrouw, vooral voor Louis. Geloof me, daar hoef je geen helderziende voor te zijn.

En nu komt de cliché:
Eerste stukjes zijn altijd niet goed
Volgende wordt beter, beloofd
Doeiii

Reacties: