FanFic.nl

Schrijfwedstrijden

-7-Dit is een vaarwel

Delilah werkt nog niet zo lang bij Shield, maar ze weet nu al dat ze dit een geweldige baan vind. Ze komt in aanraking met verschillende soorten mensen, met verschillende soorten superhelden. Of schurken, het is maar hoe zij hun krachten gebruiken.

Het is jammer, denkt zij zo, dat ze is geplaatst op de afdeling waar dit alles tot een eind komt. Delilah werkt namelijk op de afdeling ‘’vaarwel’’. Niemand weet van zijn bestaan, want wat zij doen op deze afdeling gaat tegen alle regels, normen en waarden van Shield in. Op de afdeling ‘’vaarwel’’ helpen ze namelijk de superhelden die dood willen of vermoorden ze de schurken van wie de krachten te sterk zijn. En toch vindt Delilah het een geweldige baan. Misschien is ze een beetje gestoord, maar niemand die dat hoeft te weten.

‘Delilah?’ klinkt er vanuit de hal. Het zwartharige meisje kijkt op van haar papierwerk.
‘Ja?’ Er klinken voetstappen en dan opent de deur van haar kantoor. Een zwaargebouwde man, een van de bewakers weet zij, stapt naar binnen.
‘We hebben net een nieuw iemand binnen gebracht. Wil je even een kijkje komen nemen?’ Delilah knikt en staat op. Snel bergt ze het papierwerk op en loopt dan achter de bewaker aan naar een van de eerder leegstaande cellen. Nu is hij echter gevuld door één enkele jongeman.

Zodra de jongen het tweetal in het oog krijgt, weet hij een zwakke glimlach op zijn gelaat te toveren. Met geketende handen veegt hij een pluk van zijn zwarte haar voor zijn ogen weg. Daarna vouwt hij met moeite zijn geketende benen onder zich en recht zijn rug. ‘Goedenavond,’ spreekt hij luid en duidelijk. Het meisje lijkt duidelijk verward dat een gevangene tegen haar praat en trekt een wenkbrauw op. Ze antwoord echter niet, maar draait haar hoofd naar de bewaker naast haar. Vervolgens ziet de jongen met blauwgrijze ogen aan hoe de wachter zijn situatie aan het meisje uitlegt.

‘Deze jongen hier is gisteren gevonden in een van de bossen van Canada. Hij had ons gecontacteerd en gezegd dat hij daar op ons zou wachten. Blijkbaar is hij een weerwolf, maar de laatste tijd heeft hij het steeds minder onder controle en vermoord hij steeds meer mensen dan dat hij wilt,’ de bewaker gebaart naar de ketens, ‘daarom is hij ook vastgeketend met deze speciale ketens. We hopen het zo een beetje onder controle te houden.’ Delilah knikt begrijpend en schrijft wat op een kladblok.
‘Hij is dus hier omdat hij wilt sterven? Niet omdat hij te gevaarlijk is?’ De bewaker knikt en Delilah noteert het op haar kladblok.
‘Goed dan, wat zijn zijn gegevens?’
‘Momentje.’ De bewaker, waarvan Deliliah nog steeds de naam niet weet, zoekt in zijn zakken en trekt er dan triomfantelijk een kaartje uit.
‘Aha! Eens zien. Zijn naam is Adriaen Woodberger, hij is twintig en afkomstig uit Wisconsin. Hij is in Frosgard gebeten door een weerwolf en daar ook voor het eerst verandert. De weerwolf die hem heeft gebeten is vermoord met een silver bullet.’ Delilah knikt en noteert de benodigde informatie.
‘Is de weerwolf vermoord door Adriaen of door anderen?’
‘Door Adriaen,’ antwoord de bewaker. Delilah knikt en schrijft het snel op. Daarna richt ze haar volledige lichaam naar de bewaker.
‘Ik wil een volledig onderzoek van hem binnen twee dagen. Dan kan ik plannen hoe wel hem helpen met zijn dood.’ De man voor haar knikt en Delilah draait zich om, om vervolgens terug te keren naar haar kantoor.

Twee dagen later krijgt Delilah de uitslagen van Adriaens onderzoek, vergezeld door een verzegelde map. Ze schuift de uitslagen even opzij en pakt de verzegelde map op. Ze draait hem om en bestudeert ook de achterkant, maar niks geeft een hint weg over wat er zich in de map kan bevinden. Het zwartharige meisje opent de map snel en nauwkeurig en verspreid de papieren die erin zitten over haar bureau. Haar oog wordt meteen naar de bijgevoegde foto getrokken. Heldere, groene ogen staren haar aan en lange wimpers omlijsten de kijkers. Lichtbruin haar is met precieze zorgvuldigheid in een slordige kuif omhoog gebracht en volle, lichtroze lippen maken het plaatje compleet. Voor een moment is Delilah compleet gefascineerd door de persoon voor haar, totdat zij zich herinnert op welke afdeling zij is en ze de foto ruw opzij schuift.

Ze richt zich op het papier met de informatie en trekt verbaasd een wenkbrauw op. De jongen heeft blijkbaar de kracht om te vliegen. Hij is opgepakt vanwege een grote serie misdaden, waaronder het beroven van banken. Zijn arrestatie is een half jaar geleden al gebeurd, maar hij wordt nu pas binnengebracht. Dit komt omdat ze hem in het hoofdkwartier eerst wilde overhalen om zijn krachten voor het goede te gebruiken, maar dit is niet gelukt. Zijn kracht is dusdanig sterk dat hij de dood moet krijgen. Delilah pakt een ander papier erbij, waarop alle uitslagen van de op hem uitgevoerde onderzoeken staan. Ze leest ze snel door en knikt dan tevreden. Hier kan ze wel mee werken.

Vermoeid strompelt ze twee dagen later haar kantoor in. Slaap heeft ze niet gehad en de koffie bij Shield helpt haar ook niet veel om wakker te blijven. Gelukkig heeft ze wel alle benodigdheden voor de dood van de twee jongens en hoeft ze de informatie alleen maar van een papiertje over te nemen. Ze hoopt grondig dat haar ogen haar niet in de steek laten. Ze gaapt en verzamelt dan alle papieren die ze nodig heeft. Delilah loopt vervolgens richting het hok waar de bewakers zich bevinden en vraagt of ze de twee jongens, die zich in de cellen bevinden, naar kamer twee willen brengen.

Als ze even later de kamer achter kamer twee instapt, is ze verbaasd als ze door het raam ziet dat de twee jongens elkaar woedend aankijken. Adriaen heeft zijn tanden ontbloot en Wains ogen lijken vuur te spugen.
‘Ehm…’ Dan probeert Adriaen een uitval te doen naar Wain en is ze blij dat beiden jongens vastgebonden zijn. Ze zucht diep en wrijft even in haar ogen, om vervolgens haar entree in kamer twee te maken.
‘Goedemorgen heren.’ Adriaen gromt en Wain staart haar alleen maar aan.
‘Willen jullie mijn uitleggen waarom hier zo’n vijandige sfeer hangt? De dood hoort iets vredigs te zijn.’ Wain snuift verontwaardigd, maar Adriaen lijkt rustiger te worden.
‘Nou?’ Een luide zucht komt vanaf Wains kant en hij kijkt Delilah aan.
‘We zijn oude vrienden met onopgeloste zaken. Zaken die jou niks aangaan.’ Delilah rolt even haar ogen, maar knikt dan.
‘Goed dan. Zijn de heren klaar voor de dood?’ Ondertussen steekt ze een naald in Adriaens hand, die zacht sist.
‘Nooit,’ antwoord Wain op de vraag. Dit wordt snel gevolgd door een klein, hoog geluid van pijn als Delilah ook bij hem een naald in zijn hand steekt.
‘Toch zal de dood komen.’

Als Delilah weer terug is in de observatieruimte neemt ze de benodigde informatie over van het papier en geeft deze in in de computer. Daarna pakt ze de microfoon op en drukt op een knopje.
‘Hebben jullie nog wat laatste woorden voor elkaar?’ Ze ziet dat de twee jongens elkaar aankijken, waarna Adriaen zijn mond opent.
‘Tot ziens, oude vriend.’ Delilah grinnikt zachtjes, waarna ze een tut geluidje maakt.
‘Dit is geen tot ziens, Adriaen, dit is een vaarwel.’ Daarna drukt ze op de rode knop en zijn beiden jongens binnen vijf seconden vertrokken naar het hiernamaals.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.