FanFic.nl

You and me

Deel 15

Ik werd wakker van een koude rilling die door heel mijn lichaam ging. Ik zocht het deken, maar merkte op dat Nora, zoals dikwijls, heel het deken had ingepalmd. Ik moest lachen, ze lach daar zo schattig opgerold in het grote deken. Ik had het veel liever koud met haar naast mij, dan warm zonder haar. Ik tilde het deken een beetje omhoog en kroop er weer onder, ik legde me tegen Nora aan die even kreunde maar verder sliep. Met mijn arm over haar heen vielen mijn ogen weer dicht.

Hand in hand met Nora en mijn broers naast me liepen we door de gang van het hotel. Nora was gisteren hier blijven slapen zodat we even allen konden zijn en ook gewoon omdat het makkelijker was. Jana en Daphne waren wel naar huis gegaan. Het was een zonnige septembermiddag. Morgen vertrokken we weer naar Amerika en zou Nora naar school moeten dus wouden we van het heerlijke weertje profiteren. We stapten richting park en installeerden ons iets later op het gras. Nora haalde een deken uit mijn rugzak en spreidde het open over het gras. We hadden wat snacks en drank meegebracht. Ik haalde de fruitsla uit mijn rugzak en schepte 2 potjes uit voor mij en Nora. Nick en Kevin hadden ondertussen de frisbee gevonden en waren zich daar nu mee aan het amuseren. “Wat gaan jullie nu doen in Amerika?”�vroeg ze me. “Wel, we gaan nog een paar kleine optredens geven en ik denk dan voornamelijk aan nieuw materiaal werken. We zitten dus niet stil.”� Lachte ik. “Wanneer zie ik je weer?”� daar was die vraag weer, het was altijd moeilijk om voor ons een moment te zoeken dat we elkaar konden zien. De Grote oceaan die tussen ons lag was geen voordeel voor onze relatie, maar er was een idee dat al een tijdje in mijn hoofd zat. “Wel ik had wel zo’n ideetje…”� begon ik. “In de kerstvakantie kun je misschien eens naar Amerika komen? En dan zou je Kerstmis bij ons kunnen vieren…”� ik zag een fonkeling in haar ogen en wist dat ze het een leuk idee vond. Ze sloeg haar armen om mijn hals. “Dat zou super leuk zijn, dan kan ik ook eindelijk eens je ouders en Frankie leren kennen.”� lachte ze. “Ik moet het thuis ook nog wel vragen, maar dat zal wel mogen.”� Vertelde ik. Nora liet me los en ik zag haar glimlach verslappen. “wat is er?”� “Wel, ik bedenk me net, dat ik het ook zal moeten vragen en dat ik niet weet of ik ga mogen. Amerika is ver en mama is al zo rap ongerust… daarbij zal ik sowieso goede punten moeten halen voor mijn examens.”� “Wel, is het dan geen stimulans om goed te leren?”� Nora knikte hevig met haar hoofd. “Dan zal je wel goede punten hebben en ik zal zelfs komen helpen als het moet. Je ouders…dat zal wel mogen, maar dat zien we nog wel. Het was maar een idee, ik laat je dan nog wel iets weten als het zover is.”� “Oké.”� Zei ze voor haar zachte lippen de mijne raakten. “Komen de tortelduifjes nog meespelen of hoe zit het!?”� riep Nick plots naast me. Ik verschoot me een bult, stond snel recht en wou hem vastgrijpen, maar was te laat. Nick had het al op een lopen gezet, met nu mij, Nora en Kevin achter hem aan. Ik had tot nu toe aan kop gelopen, maar Nora kwam me vergezellen. “Ik wist niet dat je zo snel kon lopen.”� Zei ik verbaasd. Ze lachte even, haalde alle kracht naar boven en stak me voorbij. Samen met Kevin bleef ik verbaasd staan kijken, naar de 2 lopende gedaantes over het grasveld. Nick begon moe te worden en liep dus ook trager waardoor Nora hem te pakken kreeg. Ze sprong op zijn rug, Nick verloor zijn evenwicht en met z’n tweeën vielen ze op de grond. Kevin in ik lachen in een deuk van het lachen en snelden naar hen toe. “Auw…”� zei Nick met een pijnlijk gezicht. “Ja dat komt er van hé, ons zomaar storen.”� Lachte Nora. “Kom we gaan iets drinken.”� Ik trok Nora recht en we liepen terug naar het deken. Kevin nam de fles limonade en schonk 4 bekers vol.
Door de ogen van Nora: Mijn buik deed pijn van het lachen. Wat had ik toch altijd plezier met de jongens. Ik was super blij met het voorstel om kerstmis bij hem te vieren en hoopte vurig dat ik van mijn ouders zou mogen. Het was niet alleen mijn droom om naar Amerika te gaan, het was ook super om Joe’s familie (ouders en Frankie) te ontmoeten en kerstmis met hen te vieren. Mijn gsm trilde in mijn broekzak. Ik verschoot (zoals altijd) en morste wat limonade. “Daphne belt”� stond op het schermpje. Ik nam op “Hej, Daph. Alles goed?”� “Hej, nee eigenlijk niet. Nora er is iets verschrikkelijks gebeurd…”� ik voelde de paniek al opkomen, wat kon er zo verschrikkelijk zijn? “Wat is er met je, zegt het me dan!”�zei ik met een stem vol angst. “Er is niets met mij, het is Lies. Ze ligt in het ziekenhuis en het is niet goed Nora…”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.