FanFic.nl

Don't forget where you belong

Chapter 20

De volgende dag aan het ontbijt is best awkward. Liam heeft heel veel spijt en blijft zeggen hoeveel het hem spijt. 'Liam ik heb je al vergeven. Je kon er niets aan doen je was dronken.'
'Ben je boos op Niall?' Vraagt Calum aan me. 'Ja, hij ging gisteren tegen me schreeuwen en heeft me buitengesloten uit mijn eigen kamer.' Zeg ik. Liam kijkt verbaasd op. 'Heeft hij de deur op slot gedaan?' Vraagt hij. 'Yup.'
'Wat een zak.' Zegt Liam. Ik grinnik. 'Nee serieus, het slaat nergens op dat hij boos is op jou. Je hebt niets gedaan.' Zegt Liam. Precies op dat moment komt Niall de kamer in.
Hij kijkt mij of Liam niet aan. Mompelt iets wat lijkt op goedemorgen en gaat naast Harry zitten. Zonder iets te zegen smeert hij zijn broodjes en eet hij ze op. Dan loopt hij weer terug naar boven.
'Nou, dat was gezellig.' Zegt Ashton. Ik haal mijn schouders op. 'Nou ja, jullie zoeken het maar uit met hem. Ik moet naar school.

'Hey.' Zeg ik tegen Nienke, Lindy en demi als ik op school ben. 'Hey hoe gaat het?' Vraagt Demi. 'Ja gaat wel, en met jou?'
'Goed. Maar ik zag foto's van gisteren. Wat is er allemaal gebeurt?' Vraagt demi me. 'Nou, we gingen gisterenavond naar een club, maar Liam heeft liefdesverdriet en ging zichzelf helemaal lam zuipen. Toen heeft hij me gezoend en dat zag Niall. Die meteen is gaan vechten. Toen zijn we de club uit gestuurd en heeft Niall tegen me lopen schreeuwen. En hij deed de slaapkamer deur op slot zodat ik er niet in kon.'
'Maar waarom is hij dan boos op jou?' Het lijkt erop dat Nienke er al net zo veel van snapt als mij. 'Ja dat weet ik dus ook niet.' Zeg ik.
Als de bel gaat lopen we naar het lokaal toe. We hebben scheikunde. Dat is al een doodsaai vak. Maar ik weet dat ik vandaag mijn gedachtes er al helemaal niet bij kan houden. Nou jammer dan.
Ik ga naast Nienke zitten. Ik merk niet eens dat de leraar begint met de les. Zo diep zit ik in gedachtes.
De blik waarmee Niall me gisteren aan keek, hij keek echt vol haat naar me. En vanmorgen dan. Hij deed zo raar. Meestal is hij vrolijk en geeft hij me een ochtendzoen. Of sowieso zegt hij goedemorgen. Maar hij keek me niet eens aan. En ik betwijfel het of hij met me wilt praten. Ik ga het vanmiddag proberen.
De dag gaat zo sloom voorbij. Als eindelijk de laatste bel gaat sprint ik naar huis. Ja, ik ben lopend. Ik durfde Niall niet te vragen of hij me wou brengen. Als ik eindelijk thuis kom zie ik dat Niall samen met Liam aan het gamen is. Mooi die hebben het al weer bij gelegd.
'Hey.' Zeg ik. Liam zegt vrolijk 'heey.' Terug maar Niall doet net alsof ik lucht ben. 'Niall, kan ik even met je praten.' Probeer ik. 'St.. Ik ben aan het gamen. Doe maar later ofzo.'

'Verdomme Niall ik wil gewoon even met je praten, daar heb ik wel recht op vind je niet. Ik heb helemaal niets gedaan en als je Liam kan vergeven waarom mij dan niet.' Ik loop weg zonder op antwoord te wachten. Ik kijk nog wel even om en zie dat Niall me verbaasd aan kijkt. Het boeit me niet, ik heb al geen zin meer om met hem te praten. Ik loop naar mijn kamer, die nu gelukkig niet meer op slot zit en besluit mijn moeder maar is op te bellen.
Als ik klaar ben merk ik pas op dat Niall in de deuropening staat te luisteren. 'Hey, wil je nog praten?' Vraagt hij. 'Uhm.. Ja best.' Antwoord ik bot. Waarom zou ik aardig doen. Niall gaat naast me op bed zitten. 'Het spijt me van alles. Ik weet niet eens waarom ik zo deed. Je hebt helemaal niets verkeerd gedaan. Ik had niet tegen je mogen schreeuwen en al helemaal niet de deur op slot mogen doen.'
'Nee dat had je inderdaad beter niet kunnen doen. Maar ja, het geeft ook niet. Ik ben blij dat het nu weer goed is.' Niall slaat zijn armen om me heen en ik begraaf mijn gezicht in zijn nek. Die zo lekker ruikt.
'Ik heb trouwens iets voor je.' Zegt Niall dan. Hij haalt een klein schattig doosje uit zijn zak en geeft het aan me. Ik open het. 'Ahw Niall dat is zo lief.'

Reacties: