FanFic.nl

Verrassing

part 9

Lauren's POV

Een gaap verlaat mijn mond als ik langzaam mijn ogen open doe. Ik rek me even uit en ik kijk naar links. Gelijk schrik ik wakker als ik felle zaklampen zie en bekende stemmen hoor. Ik probeer door de bosjes heen naar de kerkklok te kijken maar dat gaat moeilijk. Ik herken opeens een stem.. Is dat niet de stem van Louis? Ik wil roepen totdat ik bedenk dat het beter is als ik maar even niks zeg. Straks gelooft Louis ook dat ik mijn de vrienden van Harry naar bed ben geweest, daar heb ik geen zin in.
Ik druk mezelf tegen de grond en ik voel met mijn hand onder mijn shirt. Shit! Waar is de envelop gebleven? Gelijk ga ik weer zitten en zoek ik tussen de bosjes naar mijn envelop. Na een paar seconde zie ik hem en snel ga ik weer liggen met de test tegen mij aangedrukt.
"Al iets gevonden?" hoor ik Louis zeggen. "Nee, nog niet. Ik had Perrie trouwens zo net aan de lijn en ze vertelde dat ze Sophia en Eleanor had uitgelegd wat er was gebeurt en dat zij nu ook aan het zoeken zijn." Overduidelijk hoor ik dat Niall dat zei met zijn accent. "Ik ga nog even wat verder in het park kijken" hoor ik Louis roepen naar Niall terwijl hij mij voorbij rent. "Is goed" roept Niall terug.
Ik hoopte dat Niall mee zou rennen maar dat doet hij niet. Ik kijk door de bosjes en ik zie dat hij bij het water van het park gaat zitten.
Uit het niets valt er een takje van de boom op mijn nek. "Auw..." zeg ik. Snel sla ik mijn hand voor mijn mond. Niall draait zich even om maar dan kijkt hij weer terug naar het water. Na ongeveer 5 minuten staan Niall weer op en zoekt hij in de buurt van mijn schuilplaats. Ik blijf zo stil mogelijk zitten en ik blijf Niall volgen met mijn ogen. Ik kijk de hele tijd totdat er in mijn ogen wordt geschenen. "Lauren? Ben je daar?" hoor ik Niall zeggen. Niall duwt zich tussen alle bladeren en takken door en gaat naast mij zitten. Even is er een stilte totdat hij kijkt naar mijn pols. "Ga-ga-gaat het?" vraagt Niall voorzichtig. Ik schud zacht nee. "Kom, dan gaan we naar de rest en dan komt alles goed". zegt Niall. "Nee, ik wil niet terug." zeg ik. "Wil je even hier bij mij blijven?" vraag ik. Ik zie dat Niall na denkt en dan zegt "Oke, maar niet te lang."
Daarna zijn we wezen praten over hoe hij er achter kwam dat ik niet met Harry was en over zijn avond. Ook heb ik alles vertelt wat er was gebeurt.
"Bedankt" zeg ik zacht. "Waarvoor?" "Nou dat je naar me wou luisteren en even bij me kwam zitten. En ook omdat jij mij gelooft" zeg ik. "Gelooft?" vraagt Niall. "Ja, dat ik niet met Harry zijn vrienden eh... je weet wel" zeg ik.
Ik zie dat Niall een rood hoofd krijgt, wat is hij toch lief als je hem complimenteert. "Ik.. uhm..." zegt hij zacht. "Jij...." vul ik aan. "Wat is er met jou?" vraag ik als hij daarna niks zegt. "We maakten grapjes over dat jij met ons naar bed was gegaan in de auto toen we Harry af gingen zetten bij ons huis." zegt hij heel zacht. Ik geef hem gelijk een klap in zijn gezicht. "Dus jij het met de jongens onze avond verpest?!" zegt ik fluisterend schreeuwend. "Sorry.." zegt Niall. Even is het weer stil. "Nee, sorry van mij. Sorry dat ik je sloeg." zeg ik. "Die klap was terecht hoor" zegt Niall met een lach op zijn gezicht. Niall en ik hebben nooit echt (lang) ruzie, het is eigenlijk altijd snel weer goed. Net zo iets als met Harry en Louis, die hebben ook haast geen ruzie.
Langzaam zak ik onderuit en leun ik tegen Niall's schouder. Ik zucht nog een keer diep en leg mij hand weer onder mijn buik waar al de hele tijd de envelop ook lag. Nog even lig ik met mijn ogen open maar al snel vallen die dicht.


Niall's POV

Daar ligt ze dan, mijn crush. Ze is in slaap gevallen. Langzaam aai ik over haar hoofd. Wat ligt ze daar toch lief. Een hand op mijn benen en een hand tussen haar kleding, soms ben ik echt jaloers op Harry. Zoals nu, nu ze zo lief licht.
Ik schrik als mijn telefoon gaat. Snel neem ik op want anders wordt Lauren nog wakker van het geluid van mijn telefoon. "Ja?" zeg ik fluisterend. "Waar ben je man?" hoor ik Zayn zeggen. "Ik ben bij Lauren" zeg ik nog steeds heel zacht terug. "Wow! Goed werk man. Zal ik jullie komen ophalen met de auto?" vraagt Zayn. Zayn is de enige die weet dat ik Lauren leuk vindt. We liggen samen op een kamer en dan deel je snel wat. "Nou nee, liever niet. Ze slaapt net lekker met haar hoofd op mijn schouder." zeg ik. "Niall, ik weet dat je haar leuk vindt maar dan is het juist niet slim om haar nog langer buiten te laten blijven." zegt Zayn, nu wel zachter terug. Ik zucht even en bedenk me dan dat hij wel gelijk heeft. "Ik kom jullie ophalen en dan zeg ik nog wel even niks tegen de andere jongens, dan kan ze in de auto op je schoot verder slapen." zegt Zayn. "Ja is goed. We zijn in het park tussen bomen en bosjes." zeg ik terug. "Ik zal wel schijnen als ik je zie zodat je weet waar we zijn" voeg ik nog toe. "Is goed, tot zo" zegt Zayn voordat hij de lijn verbreekt.
Ik kijk nog een keer naar Lauren, ze is echt mooi. Stijl haar, prachtige ogen, eigenlijk is alles mooi. "Alles komt goed" fluister ik en zacht kus ik haar hoofd.



Noortje, bedankt voor het reageren! Dat gaf me weer "power" om een nieuw part te gaan maken. x voor iedereen: blijf reageren!

Reacties: