FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

016 || The truth

Droog staar ik voor me uit. Niet luisterend naar Vera’s psychologische preek. “Toch?” Vraagt Vera. Ik schud mijn hoofd even om bij te komen en knik. “Dan ga ik maar weer eens, zwemmen in de tuin.” Ze staat op en loopt naar boven. Ik zucht diep en sta op. Ooit zal ik mijn excuus aan moeten bieden. En ik hoop vooral dat ze me vergeeft, anders blijft iedereen tegen me zijn. Nash, Cam, Matt... Dat zou een hel zijn.



Wat moet ik nu doen?! Coco en Serena in een huis... Wat heb ik gedaan? Coco weet niet dat ik met Serena heb en andersom ook niet. “Cam?” Vraag ik voorzichtig. “Ja?” Hij kijkt me aan. Ik schraap mijn keel. “Ik moet je heel even lenen.”

“Nou wat is er?” Vraagt hij als we in de badkamer zijn. “Nou euh...” Ik adem diep in om het vervolgens in één keer eruit te floepen. “IkbeneenplayerenikweetooknietwaarommaarikhebbmetCocoenSerenategelijk.” Camerons mond valt open. “Dude! Rustig!”
“Oké oké... Ik ben een player.” Ik wacht af op zijn reactie. “Dat wist ik al lang!” Lacht Cameron. “Nee maar serieus... Ik heb met Coco en Serena tegelijk.” Dan stopt Cam abrupt met lachen en fronst zijn wenkbrauwen. “Dat had ik niet van je verwacht Nash. Je stelt me zeer teleur.” Grinnikt hij. “VERDOMME IK MEEN HET ECHT HOOR! TWEE MEISJES TEGELIJK HEBBEN IS MOEILIJK!” Schreeuw ik boos. Met hem kan ik nooit serieus praten. “Wat wil je? Dat heel Australië dit hoort of zo.” Cam heeft zijn handen voor zijn oren geslagen en kijkt me pijnlijk aan. Zuchtend sla ik een hand voor mijn hoofd. “Help me. Ik weet echt niet wat ik moet doen.”
“Vertel het aan Coco. En aan Serena.”
“Ja daag! Dan ben ik ze beide kwijt.”
“Kies er een dan...
Maar niet Serena, ik vind haar wel iets hebben.” Voegt Cameron er nog snel aan toe. “Serieus?” Vraag ik me af. “Ja, hallo. Ze is knap, alles. Maar ja, jij en Matt zijn het probleem.”
“Cam... Ik ben ook verliefd op haar. Maar ik wil geen bitchfight hebben net zoals die meiden.”
“Ik ook niet. Weetje, kies jij maar eerst. Dan kijk ik wel.”
Plotseling gaat de deur open. “Wat?!” Gillen Coco en Serena tegelijk. Fuck, nu ben ik dood... “Ik- ik- i.. I...” Stotter ik. “Ja jij ja! En ik dacht nog zelfs dat het door Serena zou komen, dus niet.” Coco kijkt me woedend aan terwijl Serena’s tranen opborrelen. “Je hebt tegen me gezegd dat het uit was met Coco. Nog nooit heeft iemand me zo bedrogen.” Haar tranen stromen langzaam via haar wangen naar de grond. “Het spijt me...” Meen ik. “Meiden ik snap dat jullie boos zijn maar... Het spijt hem echt. Stel je voor dat je op twee jongens verliefd bent en je hebt met één ervan. Dan zou je toch ook niet weten wat je moet doen?” Neemt Cam het voor me op. Ik geef hem een glimlachje en kijk dan weer naar de meiden.
Coco schudt haar hoofd maar Serena knikt. “Dat is wel zo...” Mompelt ze. “Nee! Dat is niet zo! Vreemd gaan is nooit een optie.” Roept Coco. “En anders ga jij toch lekker met Nash verder!” Ze draait zich om naar Serena.



“En anders ga jij toch lekker met Nash verder!” Roept ze dan opeens tegen mij alsof dit allemaal mijn schuld is. “Ik weet wat je nu denk! Het is jouw schuld. Jij bent degene die met Hayes had. En Nash tegelijkertijd hebt versierd! Als jij er verdomme nooit was geweest, was dit niet gebeurt, dan was iedereen gelukkig!”
Ik begin nog harder te huilen. Het is allemaal mijn schuld. Alles is mijn schuld. “Serena dat is het niet...” Cameron, die altijd erg met Coco was, legt een hand op mijn schouder.

Cameron heeft me meegenomen naar de supermarkt. “Melkijsjes?” Vraagt Cameron aan de jongen van zijn leeftijd achter de balie. “Ja, die hebben we wel, melkijsjes.” Zegt hij serieus met zijn Australische accent waardoor melk als molk klink. Cameron begint hard te lachen. “Sorry kan je nog een keer melkijsjes zeggen?” Brult Cam. “Melkijsjes?” De jongen staart hem aan, met een niet begrijpende blik in zijn ogen. Cameron begint nog harder te lachen waardoor ik een hand voor mijn hoofd sla.
“Sorry, maar ik lust geen ‘molkijsjes’ doei!” Cameron is uiteindelijk uitgelachen en zwaait vrolijk de jongen uit. Samen met hem loop ik weer naar zijn vakantiehuis. Ik mag er blijven slapen totdat ze naar huis gaan. Een hele vakantie met de Magconboys. “Het is echt niet jouw schuld hoor.” Cameron legt voorzichtig zijn hand op de mijne en blijft stil staan voor een fontein. Ik haal mijn schouders op en kijk weg. “Ik meen het babe.” Hij pakt mijn hoofd vast tussen zijn duim en wijsvinger. “Waarom zou dit de schuld zijn van zo’n mooi meisje al jij?” Sjanst Cameron maar meteen laat hij los. “Het spijt me...” Mompelt hij. “Het is niet erg.” Glimlach ik terug. “Ik weet dat je nog verliefd bent op Nash.”
“Het maakt niet uit Cam, we hebben toch niks gedaan.”
“Ja, dat is jammer hè.”
Ik grinnik en we lopen het huis in. Opeens horen we iemand gillen. Ik doe de deur dicht en weer een gil. “PIZZA!” Gilt de persoon. Dat is overduidelijk Matthew. “Pizza? Waar?” Cameron rent naar de keuken. Ik grinnik en loop hem achterna. De geur van pizza gaat mijn neusgaten binnen. “Wil je ook een stuk?” Nash houdt een bord omhoog met daar een stuk op. “Nee, ik ga slapen ik voel die shit weer opkomen.”
“Shit?”
“Haha, ja. Die buikkrampen...”
Nash pruilt en ik loop naar boven.



“Dus euh... Jij slaapt met haar in bed?” Vraagt Nash terwijl ik aan het genieten ben van de overheerlijke pizza. “Ja.” Zeg ik met volle mond. Nash knikt langzaam. “En ik slaap er bij.” Matthew bemoeit zich met het gesprek. “Ja, ik weet het.” Nash neemt ook een hap van de pizza. “Maar, ben jij nog verliefd op haar dan?”
“Mwisschwien.”
“Misschien? Ja of nee.”
“Ja. Ja ik weet het niet.”
“Weet je wel.”
Grijnzend staar ik hem aan. Van top tot teen kan ik zien dat hij smoor verliefd op haar is. Blozen wanneer ze iets liefs tegen hem zegt. Het is leuk om te zien dat mijn maat verliefd is, en ik wil niet egoïstisch zijn maar tegen mijn gevoelens moet ik ook vechten.

Het is al tegen de avond, en Coco is weg. Ze is al lang weg en ik heb jaar geprobeert te bellen, maar ze neemt niet op. Hetzelfde geldt voor Matthew, Vera en Nash die inmiddels al liggen te slapen. Plotseling gaat de voordeur open en er wandelt iemand de huiskamer binnen. “Hey Cameron!” Het is Coco. Ze wankelt naar me toe en laat zichzelf op mijn schoot zakken. Ze is duidelijk dronken. “Waar ben je geweest?” Vraag ik bezorgd maar het zal wel geen nut hebben. “Gewoon.” Lacht ze terwijl haar hand op mijn wang word gedrukt. “Wat ben je toch een schatje.” Ze probeert haar lippen op de mijne te drukken. Ik sta op en Coco valt op de bank. Op dat moment staat Serena in de deuropening van de gang te gapen. “Help...” Fluister ik. “Waarmee?” Vraagt Serena verrast. Ik wijs naar Coco die de bank ligt te aaien en wat mompelt. Serena schiet in de lach wanneer ze het ziet en ik denk dat ze voorlopig niet meer bij komt van het lachen.
“Laat haar maar,” zegt ze wanneer ze is uitgelachen, “morgen is alles goed, kijk, ze slaapt al.” Glimlachend wijst ze naar Coco waarna ze naar mij seint. “Ga je nog slapen of...” Ik knik en volg haar.

Reacties: