FanFic.nl

Mijn rol

Japan?!

Ik lees de zin een paar keer over terwijl ik zeker weet dat mijn ogen mij wel moeten bedriegen.
Ga naar Japan? Wat heeft dat te beteken?
Ja, ik snap wat het betekend maar zo bedoel ik het niet. Ik bedoel, hoe zou ik dat voor elkaar moeten krijgen? De eerste best vlucht pakken naar Japan?!
Nee, dat kan echt niet. Mijn ouders laten mij nooit gaan. En ik heb het geld niet.
En waarom zou ik naar Japan moeten? Ik kan niet eens Japans!
Waarom zoek ik überhaupt argumenten om mezelf ervan te overtuigen dat ik niet daar Japan kan en wil?
Ik gooi het papiertje op mijn bureau, maar het gooien van het papiertje heeft niet het effect dat ik verwacht had.
Ik plaats van dat ik me door het papiertje te gooien mij beter zou voelen , dwarrelt het papiertje vrolijk naar beneden dat mijn gefrustreerde bui nog meer versterkt.
Ik klim op mijn hoogslaper en kom met een hardere plof neer dan mijn bedoeling was. Ik doe het horloge af en leg hem op de plank die aan mijn hoogslaper is bevestigd.
Wat dacht die persoon wel niet die het had geschreven?!
“Ik naar Japan? In Japan?!”� zeg ik tegen niemand in het speciaal.
Ik stoot en kort gemeen lachje uit.
Even denk ik na.
“Maar misschien was dat briefje niet voor mij. Misschien voor de echte eigenaar? Of misschien is het horloge wel een cadeau voor iemand. En omdat de gever in Japan woont wil hij dat zijn vriendinnetje er ook naar toe komt”� fantaseer ik hardop.
Nee, dat zal wel niet.
En ik moet gaan stoppen met tegen mezelf praten.
Het is onwaarschijnlijk dat het papiertje echt naar mij gericht is.
Ik ben niet meer gefrustreerd. Maar nog niet gerust gesteld.
Ik zucht.
Wat betekend dit allemaal?
Ik pak het horloge van de plank en kijk er nog eens goed naar. Ik bestuur het aandachtig.
Naar Japan hè. Zit er niet in.
Ik doe mijn ogen dicht.
Ik bedenk me hoe het daar zou zijn. Al die mensen en allemaal druk praten in het Japans.
Eigenlijk weet ik maar heeft weinig van Japan. Toevallig had ik gisteren op het nieuws gehoord dat een superheldinnen groep die zich de Tokyo Mew Mews noemen hadden gevochten met een soort van reuzen slang, maar het kan ook een of ander stunt zijn voor een kostuumbedrijf in Japan.
Maar op zich zou het wel eens fijn kunnen zijn om daar te zijn. Het wijkt in ieder geval van mijn robot leven af.
“Dan ga je toch naar Japan!”� zeg de zelfde mooie, onbekende maar toch vertrouwde stem in mijn hoofd.
Van schrik doe ik mijn ogen meteen open.
Als ik naar de wijzers van het horloge kijk zie ik dat ze met een mega vaart achteruit om hun as zwaaien. Alsof iemand heel snel het horloge een uur terug zet. Nee, meer dan een uur. Zo ver ik de wijzers is hun enorme achteruitsnelheid kan zien, zie ik dat ze eerde een paar weken achteruit worden gezet.
Dan wordt alles wit op mezelf en het horloge na.
Ik ga staan. Dat eigenlijk niet zou moeten kunnen omdat ik als ik ga zitten op mijn hoogslaper ik al bijna mijn hoofd stoot.
Enige conclusie: ik stond niet op mijn bed en was niet meer in mijn kamer.

Reacties: