FanFic.nl

Lita's Adventures: Creepy Missions!

7: Lita's Angst Onthuld

Lita liep naast Ino door het bos op zoek naar Anko Sensei. Shino liep achter hen aan. Lita keek af en toe naar een boom en deed alsof ze extreem goed aan het zoeken was.. Maar eigenlijk hoopte ze Anko helemaal niet te vinden. Straks moest ze weer terug naar dat stomme bed!!! Nee, als ze dat zou moeten ging ze gewoon zelf op zoek naar Naruto, team of geen team.
En toen kreeg ze opeens weer dat rare gevoel alsof er iemand vlak achter haar stond.
"Lita, stop," hoorde ze Shino's stem vlak achter haar.
Lita stond verschrikt stil en zette haar voet niet neer.
"W-wat is er?" vroeg ze met een trillende stem.
"Ga er niet op staan," antwoordde Shino.
Lita keek voorzichtig omlaag om te kijken waar ze bijna op gestaan was. Ze verwachtte een rechtopstaand mes, een berenklem, of een ander soort valstrik. Maar wat ze zag was nog veel erger dan dat.
Voor haar op de grond zag ze een nest grote, krioelende mieren. Het moeten er minstens duizend geweest zijn. En Lita's voet hing er gevaarlijk laag boven.
Lita's ogen werden groot en ze voelde een enorme golf paniek door haar lichaam stromen waarna ze een hoog gilletje slaakte.
Ze wist niet hoe snel ze haar voet daar weg moest halen. Als een razende draaide ze zich om en zonder er echt bij na te denken vloog ze Shino om zijn nek en keek paniekerig naar de krioelende zwerm mieren.
Shino schrok even en deinsde een stukje terug, maar Lita bleef panisch om zijn nek hangen. Hij voelde dat Lita's lichaam angstig trilde. Ino keek hen verbaasd aan.
"Uh.. Lita, gaat het wel goed?" vroeg ze toen ze Lita's bleke gezicht zag.
Ze volgde Lita's blik en zag toen ook het mierennest. Dat waren inderdaad een hele hoop mieren, maar Ino had nog nooit iemand gezien die er zó bang voor was. De arme ninja klampte zich letterlijk aan Shino vast alsof het haar eigen leven was!
"Lita, hallo?" zei Ino.
Maar Lita reageerde niet. Ze staarde maar naar die insecten op de grond.
Ino snapte er niets van en ze keek naar Shino wie er heel awkward bij stond.
"Laten we.. Maar gewoon doorlopen," zei hij en hij liep met een ruime bocht om het mierennest heen terwijl Lita hem nog steeds vasthield.
Toen realiseerde Lita zich wat ze aan het doen was.
Ze liet Shino verschrikt los en zette een stap achteruit.
"Oh, ik, eh.. Sorry Shino."
Snel keek ze naar de grond. Ino keek haar vaag aan.
"Lita, je gaat me toch niet zeggen dat je een angst voor mieren hebt, of wel?" zei ze langzaam.
Lita keek Ino voorzichtig aan en glimlachte vreemd.
"Heh.. Sorry," zei ze beschaamd. "En.. Niet alleen voor mieren."
Even was het stil.
"Nou, dat maakt wel een boel dingen duidelijk," zei Ino toen. "Lita, dit is niet echt handig. Je had dit ons wel wat eerder kunnen vertellen! Je weet dat Shino--"
"Ja, ja, dat weet ik," mompelde Lita. Shino zei niets.
Ino zuchtte. "Oké, enorm fijn. Maar goed, laten we verder gaan zoeken naar Anko Sensei."
Lita knikte en liep achter Ino aan. Wat moest ze doen? Een ninja die bang is voor insecten, dat was toch ongehoord? Wat moesten ze nu wel niet van haar denken? Dit was echt..
Haar gedachtes werden verstoord door Shino die naast haar ging lopen. Hij keek alleen maar voor zich uit toen hij begon te praten.
"Een angst voor insecten," zei hij bedenkelijk. "Lita, heb je enig idee hoe dit gekomen is?"
Lita schudde haar hoofd. Ze dacht even aan de hoeveelheid insecten die Shino wel niet in zijn lichaam had en er liep een rilling over haar rug.
"Heb je er ooit over nagedacht om deze angst te overwinnen?" vroeg hij toen.
Lita staarde voor zich uit en slikte. Was hij van plan om.. Nee, dat nooit!
"I-ik heb er overna gedacht," zei ze zacht. "M-maar.. Ik kan het niet."
"Nee," zei Shino. "Je wíl het niet."
Daar had hij gelijk in. Natuurlijk zou ze haar angst kunnen overwinnen als ze het écht wilde..
"Sorry," zei ze. "Je hebt gelijk. Ik wíl het niet."
Shino zei niets meer.

"Hé! Anko Sensei!" riep Ino toen.
Lita keek verschrikt op. Oh ja, darnit. Ook dít nog!
"Ah, hallo iedereen!" zei Anko. "Hebben jullie een idee waar we-- Lita?! Wat doe jij hier?!"
Ino draaide zich verbaasd naar Lita toe. Anko wees kwaad naar haar.
"Had ik je niet gezegd in bed te blijven?" zei ze.
Lita twijfelde even en keek haar toen aan.
"Ja, dat heeft u gezegd. Maar dat maakt me niet uit. Ik help jullie Naruto te vinden, dus probeer me maar niet tegen te houden!"
"Ik ben hier nota bene de teamleidster! Ga terug naar dat huisje, en wel nu!"
"Nee," antwoordde Lita. "Ik voel me prima, en anders ga ik wel alleen op zoek naar hem als het moet!"
Anko Sensei keek niet zo blij en wilde net iets terug zeggen toen Shino zijn keel schraapte.
"Als mijn mening misschien gewaardeerd wordt.. We zijn Naruto al kwijt. Dus dan zijn we maar met een groep van drie," zei hij. "We kunnen niet nog iemand kwijtraken. En vergeet niet dat dit het idee was van de Hokage."
Hij keek even naar Lita.
"En trouwens, ik denk dat de enige persoon hier die iets te zeggen heeft over hoe Lita zich voelt, zijzelf is."
Lita keek Shino dankbaar aan. Anko zuchtte diep en dacht even na.
"Goed dan," mompelde ze. "Maar ik ben er niet verantwoordelijk voor als die wond alleen nog maar erger wordt, laat dat duidelijk zijn."
Lita knikte. "Geen zorgen, dan is het mijn eigen schuld."
"Goed dan."
"Oh ja, Sensei," begon Ino. "We hebben een idee wie zou kunnen weten wat er met Naruto gebeurd is."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.