FanFic.nl

Don't forget where you belong

Chapter 24

De volgende dag moet ik al vroeg op. Ik ben nog steeds aan het twijfelen of ik het wel moet doen. Want school is wel heel belangrijk. Maar ik wil het wel graag. Het enigste is ik zie er helemaal niet uit als een model. Ik ben maar zo'n 1'70 en ik weeg ongeveer 70 kilo. Modellen wegen meestal niet meer dan 55 kilo toch.
Oke ik moet nu echt stoppen met zo denken. Want daar word ik alleen maar depressief van.

'Babe?'

Ik schrik op uit mijn gedachtes Niall zit voor me met een zak chips. 'Waar dacht je aan?' Vraagt hij. 'Aan die modellending.' Zeg ik. 'Je zit te twijfelen he.' Zegt Niall. Ik knik. 'Je moet doen wat goed voelt.' Zegt Niall.
Ik zucht.'maar is het wel goed om school te laten vallen.' Zeg ik. 'Als je het aan mij vraagt dan nee.' Zegt Niall. 'Maar als je het heel graag wilt dan moet je het doen.'
'Waarom is dit zo moeilijk.' Zeg ik.

Dan gaat de bel. 'Ik doe wel open.' Zeg ik tegen Niall. Hij knikt en ik loop naar de deur. Er staan twee politie agenten. 'Hallo wij zoeken naar Rose.' Zegt de kleine. 'Ja dat ben ik.' Zeg ik. 'Mogen we even binnenkomen?' Vraagt de agent. 'Ja tuurlijk.' Ik loop met de agenten naar de woonkamer waar Niall en Harry me verbaasd aankijken. 'Ga zitten.' Zeg ik. Ik ga ook zitten, naast Harry want naast Niall is geen plek meer. 'Waarvoor bent u gekomen?' Vraag ik. 'Wij moeten u helaas melden dat u ouders allebei betrokken zijn geraakt bij een auto ongeluk.' Zegt de agent. 'Auto ongeluk hoe gaat het met ze dan?' Vraag ik. 'Ze zijn overleden.'

En toen werd alles zwart voor mijn ogen.

Ik werd weer wakker. Niall en Harry zaten naast me. Ik zie dat de agenten weg zijn. Niall geeft me een knuffel en ik begin te huilen. dan komen Perrie en Zayn binnen. 'Niall ik moet je iets laten zien.' Zegt Zayn. 'Nu even niet man.' Zegt hij. Zayn kijkt verbaasd.
'Rose gaat het wel?' Vraagt Perrie. 'Nee niet echt.' Zeg ik. En er rollen weer tranen over mijn wang. 'Wat is er lieverd?' Vraagt Perrie en ze gaat naast me op de bank zitten. 'M..mijn ouders.' Stotter ik. 'Wat is er met je ouders?' Vraagt Perrie. Ik kijk Niall aan. Ik wil het zelf niet uitspreken.
'Ze zijn dood.' Zegt Niall.
Perrie geeft me een lange knuffel.

Morgen vroeg vliegen Niall en ik samen naar Nederland voor de begrafenis. Die mijn tante zou gaan regelen. In de avond ga ik vroeg naar bed. Hopend dat het smorgens iets beter gaat, maar dat zal wel niet.

Samen met Niall reed ik naar het vliegveld. Het is 3 uur in de morgen , ik voel me al een paar dagen zwaar depressief en nu ga ik ook nog naar mijn huis in Nederland waar ik zo'n vijftien jaar samen met mijn ouders en broer heb samen gewoond. Broer? Ja ik heb een 2 jaar oudere broer. Maar hij is laatst verhuisd naar Amsterdam voor zijn studie.
Hij weet dat ik samen met Niall naar huis komt hij staat ons als het goed is op te wachten en dan rijden we naar ons huis toe. Het is ergens best grappig dat Niall een beetje zenuwachtig is om mijn broer te ontmoeten. Hij is heel erg beschermend over me en vroeger met jongens was hij best wel zo'n grote broer type.
Maar ik moet toegeven dat ik Niall een beetje bang heb zitten maken. Want zo erg is hij niet.
In het vliegveld val ik meteen in slaap en word ik pas wakker als Niall me wakker maakt omdat we gaan landen. Ik voel me best schuldig dat ik de hele reis heb liggen slapen maar Niall zei dat ik het wel kom gebruiken.

'Zie je je broer al staan?' Vraagt Niall me. 'Uhh, ja daar staat hij.' Zeg ik terwijl ik hem aanwijs. 'Die grote?' Vraagt Niall. 'Jaa die.' Zeg ik. Hij is zo'n 1'90. Terwijl ik naar hem toe loop komen al de herinneringen weer naar boven over mijn ouders. Ik slik een brok weg. 'Hey rosie.' Zegt mijn broer. 'Hey josh.' Zeg ik. Hij geeft me een knuffel. 'En dan moet jij Niall zijn.' Zegt Josh. 'Ja klopt.' Zegt Niall ze geven elkaar een hand. 'Nou laten we maar snel naar de auto gaan we moeten nog wel even rijden.' Zegt Josh.
Josh pakt mijn koffer over en we lopen naar zijn auto toe.

Als we aangekomen zijn lopen we naar binnen. Het voelt gewoon alsof ik terug kom van school, en dat mijn ouders ook zo kunnen komen. Maar in mijn hoofd weet ik dat dat niet gaat gebeuren.
Ik loop meteen door naar mijn kamer en ga op mijn bed liggen. Niall gaat naast me zitten. 'Mooie kamer heb je,' zegt hij. Ik grinnik. Ik weet heus wel dat de stapel posters die ik toen er van af heb gehaald nu op mijn bureau ligt. Hij vouwt er een paar open. 'Je hebt veel posters van mij.' Merkt hij op. 'Ja ik vond jou altijd de leukste.' Zeg ik.
'Vond?'
'Ja ik vind Harry nu iets leuker.' Zeg ik tegen Niall.
'Is dat zo?' Zegt Niall.
'Ja.' Ik probeer zo serieus mogelijk te kijken. Ik zie dat Niall aan het twijfelen is. 'Nee natuurlijk niet.' Zeg ik.

Over twee dagen is de begrafenis. Mijn tante Alicia gaat alles regelen. Het is ook overal in het nieuws dat mijn ouders overleden zijn. En de directioners hadden er ook geen moeite mee om te ontdekken dat het de mijne waren. Er is ook overal paparazzi te vinden. Ze staan zelfs in mijn achtertuin. Ik heb geen zin om ze weg te jagen. Laat ze maar.
Josh probeert zich echt groot te houden. Maar ook hij heeft er heel veel moeite mee. Ook al laat hij dat niet zien.

'Tante Alicia komt zo nog even langs.' Zegt Josh.

Reacties: