FanFic.nl

Don't forget where you belong

Chapter 25

Het is de dag na de begrafenis. Vannavond vliegen we weer terug naar Amerika. Ik heb besloten al mijn spullen maar mee te nemen. Ik wil niet meer hier in Nederland wonen. De begrafenis was mooi. De kisten waren gesloten omdat ze niet meer helemaal heel waren om het maar even zo te zeggen. Ik heb ook voor het eerst in tijden mijn familie weer gezien. En dat voelde ook goed aan. Ik ga mijn broer Josh wel missen. Maar hij zegt dat hij een keer naar Amerika komt.

'Gaat het een beetje?' Vraagt Niall aan me als hij merkt dat ik zit te staren. Ik knipper snel evn met mijn ogen. 'Een beetje.' Zeg ik. Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder, zo blijven we een tijdje zitten. Het voelt zo vertrouwd bij Niall. 'Niall?' Zeg ik.

'Ja babe?'

'Wil je me iets beloven.' Zeg ik.

Alles.' Zegt Niall terug.

'Blijf voor altijd bij me.' Zeg ik. 'Voor altijd.' Beloofd Niall me. Ik glimlach. ' ik hou van je.' Zeg ik dan. 'Ik hou ook van jou.' Zegt Niall.

'Zijn jullie klaar om te gaan?' Josh komt de kamer in gelopen. Hij brengt ons zo weer naar Schiphol. 'Ja.' Zeg ik. We staan op en ik pak mijn koffers. Die nu stampvol zitten. Morgen komt mijn tante het hele huis leeghalen. We hebben besloten om het maar te verkopen. Alle waardevolle spulletjes hebben we verdeeld. En Josh krijgt de meubels voor zijn appartement. Ik ben ook nog even langs Lisa gegaan. Ze viel bijna flauw toen ze Niall zag. Maar toen ik haar vertelde wat er was gebeurt en dat ik naar Amerika zou verhuizen begon ze te huilen. En daardoor begon ik ook weer te huilen.

We leggen onze spullen achterin de auto en gaan zitten. Het is best ver rijden dus moeten we iets eerder gaan.

'Niall pas goed op Rose.' Zegt Josh. 'Zal ik doen.'

'Het was leuk je te ontmoeten.' Zegt Niall. 'Ja inderdaad.'

Ik geef Josh nog een knuffel en dan lopen we naar binnen. We hadden besloten afscheid te nemen voor het inchecken enzo. Josh moet nog wat andere dingen doen namelijk.

We geven onze koffers af en lopen naar de Starbucks. Nog steeds is overal papparazi die de hele tijd vragen over mijn ouders stellen. En dan heb je ook nog de fans. Schiphol heeft het volgens mij heel druk om iedereen tegen te houden. Als we het vliegtuig instappen valt Niall meteen in slaap. En niet veel later ik ook.

'Dames en heren doe u gordel om we gaan landen.' Ik schrik wakker. Zijn we nu al in Amerika? Ik heb dus de hele reis liggen slapen. Wow. Ik kijk naast me en zie dat Niall ook nog slaapt. 'Niall.' Fluister ik en ik schud hem zachtjes door mekaar. 'He wat?' Roept hij als hij wakker word. 'We gaan landen.' Zeg ik. 'Nu al?' Niall kijkt ook verbaasd. 'Ja we zijn er.' Zeg ik.

Ik zie Niall pijnlijk kijken. 'Wat is er?'

'Oh niks, de druk in mijn oren, ik kan daar niet zo goed tegen.' Zegt hij. Dan begint er opeens een baby te huilen. 'Je bent niet de enigste.' Zeg ik. 'Maar we staan alweer op de grond hoor.' Zeg ik. We pakken onze handbagage en lopen het vliegtuig uit. Bij de koffers zien we die van ons vrijwel als eerste op de band dus daar zijn we ook snel klaar. We lopen naar Niall's auto en rijden snel weer naar huis.

Als we thuis zijn merken we dat er helemaal niemand thuis is. Ik plof op de bank en Niall gaat naast me zitten. 'Wil je wat drinken?' Vraag ik aan Niall. 'Ja lekker. Maar blijf jij maar zitten. Ik pak het wel.'

Ik glimlach naar Niall. 'Dankje,' zeg ik.

Hij komt terug met twee glazen cola. Hij geeft er eentje aan mij. Ik drink er een paar slokken van en zet hem dan voor me neer op tafel.

'Heb je die Ryan gast eigenlijk al gebeld?' Vraagt Niall. 'Shit nee.' Zeg ik en ik pak meteen mijn telefoon.

Ik leg hem het hele verhaal uit en waarom ik niet zo snel heb gebeld. Ik heb besloten dat ik het niet ga doen. Hij snapt het wel.

'Zo dat is ook opgelost.' Zeg ik.

Dan horen we de voordeur open gaan en kort daarna 'TOMMO IN DA BUILDING.'

Ik schiet in de lach. 'NIALL IS IN DA BUILDING TOO.' schreeuwt Niall. 'Niall?' Horen we Louis verbaasd zeggen. 'Jullie zijn terug!' Schreeuwt hij en hij rent op ons af. Hij gaat op ons liggen en geeft ons tegelijk een knuffel. 'Heey lou.' Zeg ik.

'Krijg geen lucht.' Zegt Niall. Ik zie dat Louis met bijna heel zijn lichaam op Niall ligt. 'Als je geen lucht krijgt kan je ook niet praten hoor.' Zegt Louis bijdehand. 'Ga nou maar van me af' zegt Niall. 'Oke oke.' Zegt Louis en hij gaat op de bank tegenover ons zitten.
'Hoe was de begrafenis?' Vraagt hij dan. 'Heel mooi.' Antwoord ik. 'En ik blijf hier nu wonen.' Zeg ik. 'We gaan het huis in Nederland verkopen.' Zeg ik. 'Nicee.' Zegt Louis. 'Ja zeker.' Is Niall het er mee eens.

Reacties: