FanFic.nl

Bianca & Melanie (temporarily)

[Two]

Na schooltijd fietsen Martijn en Melanie met mij mee naar huis. Niet om huiswerk te maken, ik dacht het niet! Nee, gewoon, om lekker op de bank te hangen en vooral véél cola te drinken.
Onderweg komen we Felix tegen. Hij is al twintig en studeert literatuurwetenschappen aan de universiteit in Berlijn. Hij komt net van het station.
‘Heeft school jullie vrijgelaten?’ vraagt hij als hij ons ziet.
‘Gelukkig wel,’ zeg ik met een dramatische zucht. ‘En jij?’
Felix lacht. ‘Oh, het gaat hoor, de uni is niet zo erg. Ben ik even blij dat ik van school af ben!’
Ik probeer het niet te laten merken, maar ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Felix is vier jaar ouder dan ik en echt superknap, met dat warrige bruine haar en die mooie grijze ogen. Als hij lacht, krijgt hij hele schattige kuiltjes in z’n wangen en ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat hij een sixpack heeft. Hoe perfect kan een jongen zijn?
‘Is het je wel eens opgevallen dat Felix best wel knap is?’ fluister ik Melanie toe. Ze kijkt me even verbaasd aan en laat haar blik dan naar Felix glijden. Na een paar seconden staart ze mij weer aan.
‘Nu wel, bedankt voor de tip,’ grijnst ze. Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan. Soms ben ik zo dom, nu pikt zij hem natuurlijk in!
Melanie stoot me aan. ‘Gaan we nog?’
‘Uh, wat? Oh, ja, tuurlijk.’ Ik stap snel weer op mijn fiets en glimlach zo verleidelijk mogelijk naar Felix, terwijl ik mijn hand door mijn steile zwarte haren laat gaan. ‘We zien je wel weer, of zo!’
‘Zeker weten,’ zegt hij en knipoogt naar me. Ik onderdruk mijn blos, zwaai en rijd snel weg. Mel en Martijn volgen me.
‘Wat hoorde ik daar nou net?’ vraagt Martijn aan Melanie. ‘Vinden jullie Felix knap?’ Oh, oeps, denk ik. Zou Felix het ook gehoord hebben? ‘Vinden jullie mij niet goed genoeg of zo?’ vraagt Martijn klaaglijk.
Ik kijk achterom en zeg: ‘Ja hoor, en dan een triootje zijn zeker? Ik heb liever een jongen voor mezelf alleen.’
Martijn kijkt een beetje beteuterd naar Melanie. ‘Hoor je nou wat ze zegt?’ vraagt hij haar.
‘Ja, en ze heeft gelijk! ik ga mijn jongen heus niet met iemand delen. En zeker niet met haar!’ Ze kijkt me lachend aan.
‘Wat zijn we weer vriendelijk vandaag!’ zeg ik gespeeld beledigd terug. Ik weet heus wel dat ze het niet zo meent.
We gooien onze fietsen in mijn voortuin en gaan naar binnen. Martijn hangt braaf zijn jas op, maar Mel en ik gooien onze zwarte trenchcoats gewoon op de grond. Dan lopen we naar de keuken en ik trek de koelkast open. ‘Wie wil er cola?’
‘Ik!’ roepen ze tegelijkertijd. Grijnzend pak ik drie glazen uit het kastje en duw de fles cola in Mels handen.
‘Ik ga even achter de computer.’ Misschien heb ik wel een mailtje van mijn nicht Samantha, naast Melanie is zij mijn beste vriendin en ik wacht al tijden op een nieuw mailtje van haar.
Binnenkort komt ze naar Duitsland terug. Ze studeert in Hawaï en rondt deze zomer haar studie psychologie af. We moeten nodig weer bijpraten, ik heb haar al een eeuwigheid niet gezien. Ze hoopt een kamer te krijgen in Wolmirstedt, waar wij ook wonen. Melanie verheugt zich ook op haar komst, zij kan het erg goed met Sam vinden.
Ik log in op Hotmail en ja hoor: een bericht van Sam. Snel klik ik erop en begin te lezen.

Reacties: